اومود اورمولو - تقدیم به مجموعه شاعران، نویسندگان، رومان نویسان و ... جامعه ادبی که برای رشد و شکوفائی ادبیات فارسی و یاری به سیاست های آسیمیلاسیون و ژنوساید زبان ترکی گام برداشته اند، به آن عزیزانی که عمر خویش را نه برای اعتلاء زبان مادریمان ترکی بلکه برای زبان فارسی و قلم زدن به آن گذرانده اند.
شمای نوعی می توانستید اولین رمان ترکی، اولین شعر مدرن ترکی، اولین داستان نویس مدرن ترکی و اولین طنز مدرن ترکی... را برای نسل جوان و کودکان امروز ما بیافرینید ولی جفای بزرگی را در حق زبان مادریمان ترکی کرده اید، البته شاید بتوان با جان فرسائی اشتباهات عمیق گذشته را جبران نمود. به ناچار باید درد دل خانواده گی مان را نیز به زبان بیگانه ای بنویسیم، چون اکثر این گروه از انسانها علارغم داشتن هویت ترک و زبان ترکی عاجز از خواندن و نوشتن به زبان ترکی می باشند. اعمال آقای Mehmed Uzun و امثال وی باید سرلوحه عمل جامعه ادبی ترک باشد که سالها برای زبان بیگانه قلم زده در حالیکه عاجز از نوشتن چند جمله به زبان مادریمان ترکی بوده است.
قسمتی از مصاحبه محمد اوزون رمان نویس کرد و یکی از موءسسین انجمن قلم کرد با روزنامه حریت چاپ ترکیه:
سوال: علت اصلی انتخاب زبان کردی در تمامی رمانهایتان چیست، آیا دلیل خاصی وجود دارد؟
جواب: زبان مادریم کردی می باشد. در مورد زبان کردی یک ناحقی بزرگی در جریان بود و من نادیده گرفتن زبان کردی به غیر از محیط و چهارچوب خانواده را صحیح نمی دیدم برای مبارزه با این ممنوعیت متدی اخلاقی و روشنفکرانه می باید انتخاب می شد. این فاکتور تنها برای زبان کردی نبوده و در تمامی زبان های ممنوعه می تواند مفید واقع شود. در دوره Jivkov در بلغارستان نام هویت ائتنیکی ترکان بلغاری به قصد عوض شده و زبان ترکی ممنوع شده بود، در عین حال ترکان بلغارس نمی توانستند فرایض دینی خود را بجای آورند من در آن زمان عضو شورای نویسندگان سوئد بودم و نسبت به این موضوع مجادله ای داشته ام. در عین زیست زبان کردی در چنین موقعیتی را نیز نمی توانستم قبول کنم در عین حال پراهمیت تر از این زبان کردی زبان کودکی من بود و من با ااوهای زبان کردی بدنیا امده و زیسته بودم. آواهای کودکی همیشه جزئی جداناپذیر از انسان می باشد که همواره در همه جا با انسان می مانند. انسان می توانند زبانهای متعددی را بیاموزد و با فرهنگهای مخنلفی آشنا شود ولی آواهای کودکی تغییر ناپذیراند و من سعی در ایجاد ادبیاتی با آن صداهای کودکی داشتم که هیجان زاید الوصفی برایم ایجاد می کرد.
سوال: آیا انتخاب زبان کردی برای تمامی رمان هایتان به نظرتان یک ارزش محسوب میشود؟
جواب: اگر زبان سوئدی را برای رمان هایم برمی گزیدم در اوج شاید به عنوان ادبیات مهاجرین سوئدی مورد قبول جامعه می شد، در حالیکه هم ادبیات سوئدی و هم ادبیات مهاجرین سوئدی غنی می باشد و من در پی آواهائی خاص خود و جامعه ام بودم. در حالیکه به پستوهای زبان کردی وارد شدم با آاوهائی آشنا شدم که دیگر نویسندگان نداشتن و این آواها برای من ارجحیت ویژه ای قائل شده بود. هزاران درام انسانی و اجتماعی، تاریخ فراموش شده، سرنوشت های ناگریز و ... همگی ایدئ هائی جذاب برایم بود.
سوال: کتابهایتان در ترکیه هم به زبان کردی و هم ترکی به فروش می رسد، فروش کتاب ها به چه نحوی می باشد؟
جواب: طبیعتاً فروش کتب ترجمه شده ترکی بسیار می باشد. در عین حال ویرایش اول کتب کردی فروش و حتی خواننده ای نداشت ولی در پروسه زمانی کتب های کردی چاپ های 5 و 6 را نیز به خود دیده اند.
سوال: آیا در مورد زبان و ادبیات کردی تحقیقاتی داشته اید و چه چیزی را در این تحقیقات یافته اید؟
جواب: در حالی با خود عهد بستم به زبان کردی رمان بنویسم سعی در آموزش و تحقیق در حوزه ادبیات کردی نمودم. در ترکیه چنین امکانی برای ما وجود نداشت ولی در اروپا امکانات متعددی داشتیم و فراهم ساختن رشد زبان کردی ممکن بود. تحقیقاتم را در کتابی طی 1200 صفحه با آنترولوژی زبان کردی جمع آوری و منتشر کردم.
سوال: آیا شما بیشتر از آنکه بر هویت سیاسی خود تکیه کنید سعی در بسط هویت روشنفکری و ادبیات داشته اید؟.
جواب: بله، من در تمامی محاکم قضائی نیز چنین گفتم. هدف من تنها ایجاد ادبیات کردی می باشد. من آفرینش آثار ادبی فاخر را با ایدئولوژی های فاناتیک و قاطع را باور ندارم. به علت اینکه زبان کردی زبان مادری من می باشد من تمامی رمان هایم را به آن زبان نوشته ام، فقط در عین حال به سبب اینکه به زبان کردی نوشتم و مسئله زبان کردی را به عنوان مسئله ای سیاسی مطرح کنم بدون تردید نمی توانم آثار ادبی فاخری بیافرنیم. من عضو پارلمان نویسندگان جهانی می باشم و در سوئد زندگی می کنم باید ادبیاتی در این سطح تولید کنم.
سوال: آیا با نوشتن رمان Dengbej به زبان کردی فکر می کردید بتوانید مفاهیم بکری را ارائه دهید؟
جواب: نوشتن به زبان کردی برای من آوانتاژ محسوب می شد چون زبان کردی میراث گرانبهائی از درام ها، خاطرات، سرگذشت ها، حوادث تلخ و شیرین، عشق ها و را در خود پنهان داشت و من سعی در نهان کردن این موضوعات در رمانهایم داشتم. من با سفر به مناطق مختلف و شنیدن حکایات متعددی ایده هائی را برای نوشتن یافتم و چنین شد که رمان مذکور پدید آمد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر