آیا ملاک "آموزش به زبان مادری" قانون اساسی فعلی می باید باشد؟

اومود اورمولو

مبحث حق برخورداری از "آموزش به زبان مادری" در میان ملل غیرفارس به سبب مخالفت صریح اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی با آموزش زبان به اصطلاح اقوام غیرفارس چند روزی می باشد که به بحث داغ مئدیاهای ملل غیرفارس مبدل گردیده، مئدیاهای فارس زبان و مرکزگرا نیز هر کدام به نوعی به بحث آموزش به زبان مادری از زاویه دید خود پرداخته اند که با نگاهی گذرا به تمامی مقالات و مباحث ذکر شده در تمامی مئدیاهای متعلق به گروه حاکم و دیگر مئدیاهای مرکزگرا نکته‌ای که همگان بر روی اجرای آن تاکید کرده‌اند بخش مرتبط با زبان قانون اساسی فعلی و به قولی اصل 15 می باشد. برای اینکه دید جامعتری نسبت به مبحث آموزش زبان مادری داشته باشیم به بخش‌های مرتبط با زبان های رسمی قوانین اساسی در کشورهای هم مرز ایران نگاهی می اندازیم تا نقاط ضعف قانون اساسی فعلی ایران از بعد مسئله آموزش زبان های ملل غیرفارس روشنتر گردد، چون رسمیت زبانها مهمترین مسئله اجرا و تحقق آموزش به زبان مادری می باشد و بدون رسمیت زبانها امکان عملی برای آموزش زبانی وجود ندارد. 

ماده 4 قانون اساسی عراق جنگ زده چنین می گوید:

1-  زبان عربی و کردی زبان‌های رسمی عراق هستند و عراقی‌ها حق دارند طبق اصول آموزش زبان‌های مادری مانند ترکی یا سریانی، ارمنی یا هر زبان دیگری را در مؤسسه‌های آموزشی دولتی یا خصوصی به فرزندان خود آموزش دهند.

2- دامنه اصطلاح زبان رسمی و چگونگی اجرای احکام این ماده در قانونی به شرح زیر تعیین می‌شود.

الف: انتشار دو روزنامه رسمی به این دو زبان.

ب: در اماکن رسمی مثل پارلمان، هیئت دولت، دادگاه‌ها و کنفرانس رسمی از این دو زبان استفاده می‌شود.

ج: اسناد رسمی و نامه‌ها به این دو زبان به رسمیت شناخته می‌شود و اسناد رسمی نیز به این دو زبان منتشر خواهد شد.

د: طبق ضوابط آموزشی، مدارس دو زبانه دایر خواهد شد.

ه: هر مسئله دیگری مثل پول، گذرنامه و تمبر که اصل برابری برای آن ضروری باشد.

3- نهادها و دستگاه‌های فدرال در منطقه کردستان از هر دو زبان استفاده می‌کنند.

4- زبان ترکی و سریانی در واحدهای اداری که اکثریت جمعیت را در آن جا تشکیل می‌دهند زبان رسمی به شمار می‌روند.

5- در صورتی که اکثریت مردم یک منطقه یا استان در همه‌پرسی عمومی موافقت کنند هر منطقه یا استان می‌تواند هر زبان محلی را به عنوان زبان رسمی دیگر خود برگزیند.  

موارد 4 و 16 قانون اساسی افغانستان جنگ زده نیز در مبحث زبانها چنین می گوید:

ماده چهارم : 

ملت افغانستان متشکل از اقوام پشتون، تاجيک، هزاره، ازبک، ترکمن، بلوچ، پشه‌يی، نورستانی، ايماق، عرب، قرغيز(قرقيز)، قزلباش، گوجر، براهوى و ساير اقوام می باشد. 

ماده شانزدهم :

از جمله زبان هاى پشتو، درى، ازبکی، ترکمنی، بلوچی و پشه‌يی، نورستانی، پاميرى و ساير زبان هاى رايج در کشور، پشتو و درى زبانهاى رسمی دولت می باشند. در مناطقی که اکثريت مردم به يکی از زبان هاى ازبکی، ترکمنی، پشه‌يی، نورستانی، بلوچي و يا پاميرى تکلم می نمايند، آن زبان علاوه بر پشتو و درى  به حيث زبان سوم رسمی مي باشد و نحوه تطبيق آن توسط قانون تنظيم می گردد. دولت براى تقويت و انکشاف همه زبانهاى افغانستان پروگرامهاى موثر طرح  و تطبيق می نمايد. نشر مطبوعات و رسانه هاى گروهی به تمام زبانهاى رايج در کشور آزاد می باشد. 

همانطور که مشاهده می کنید قانون اساسی عراق جنگ زده 2 زبان عربی و کردی را به صورت رسمی سراسری و 3 زبان ترکی، ارمنی و سریانی را به صورت رسمی منطقه‌ای به رسمیت شناخته در عین حال قانون اساسی افغانستان جنگ زده نیز 2 زبان پشتو و دری را به صورت رسمی سراسری و 6 زبان ازبکی، ترکمنی، بلوچی، پشه‌یی، نورستانی، پایمری و .. را به صورت رسمی منطقه‌ای به رسمیت شناخته است. طبیعتا با توجه به رسمیت زبان های مذکور و به رسمیت شناختن حق آموزش به زبان مادری تمامی زبانهای یاد شده در کشورهای مذکور از حق آموزش به زبان مادری برخوردار به صورت یکسان برخوردار می باشند.

حال در مثال ایران اصل 15 قانون اساسی فعلی جمهوری اسلامی ایران  می گوید:  

 "زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران فارسی است. اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتب درسی باید با این زبان و خط باشد ولی استفاده از زبانهای محلی و قومی در مطبوعات و رسانه‏های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است."

همانطور که مشاهده می کنید اصل 15 قانون اساسی به هیچ وجه قابل قیاس با اصول مشابه قوانین اساسی دو کشور هم مرز و جنگ زده افغانستان و عراق نمی باشد، در حالیکه قوانین اساسی هر دو کشور جنگ زده بر پایه واقعیات ائتنیکی و زبانی موجود در هر کدام از جوامع یاد شده شکل گرفته اصل 15 قانون اساسی رسمیت انحصاری زبان گروه اقلیت حاکم را پذیرفته و حق آموزش به زبان مادری گروههای مغلوب را به اما و اگرها و تفسیرهائی سپرده که طی 34 سال گذشته حتی اشخاص شناخته شده‌ای به مانند "حمید احمدی" سخن از اجرای این اصل طی 15 سال گذشته به میان آورده‌اند.

حال سخن اینجاست که آیا قانون اساسی که دربرگیرنده واقعیت ائتنیکی و زبانی شهروندانش نبوده و وجود آنان را به رسمیت نمی شناسد به چه میزان با مشروعیت حقوقی مواجه بوده و در عین حال در این قانون اساسی حق تمثیل گروههای مغلوب در ساختار قدرت به زیر سوال نمی رود؟ در صورتیکه کشورهای هم مرز ایران دارای قوانین اساسی بسیار تکثرگرا، تنوع طلب و دمکراتیک در مبحث زبان های رسمی و آموزش به زبان مادری می باشند آیا لزوما و می باید ملاک حق برخورداری از آموزش به زبان مادری گروههای مغلوب در ایران تنها به اصل 15 قانون اساسی فعلی محدود گردد؟ آیا یکی از مهمترین مباحث حول موضوع آموزش به زبان مادری عدم ظرفیت پاسخگوئی اصل 15 قانون اساسی فعلی به نیازها و واقعیات ائتنیکی و زبانی موجود در ایران نیست؟ آیا لازمه تحقق و ضمانت اجرائی آموزش به زبان مادری گروههای مغلوب تغییراتی در قانون اساسی و به رسمیت شناختن زبانه های دیگر گروههای ائتنیکی نیست؟

می باید به صراحت گفت اصل 15 قانون اساسی فعلی نه قابلیت پاسخگوئی به نیازهای زبانی ملل غیرفارس را دارد و نه می تواند الگو و ملاکی برای حل دمکراتیک مسئله زبان های ملی و آموزش زبان های گروههای مغلوب در ایران باشد، برای رفع این مسئله می باشد در وهله اول برای حل دمکراتیک مسئله زبان های ملی و به رسمیت شناختن حق آموزش به زبان مادری گروههای یاد شده به رسمیت شناختن هویت های ائتنیکی و زبانی گروههای مغلوب و عکس در آن قانون اساسی بوده و در وهله دوم نیز در کنار رسمیت زبانهای یاد شده سپردن و ضمانت اجرائی آموزش به زبان مادری ملل غیرفارس بر عهده آموزش و پرورش می باشد. برای تحقق این امر نیز می باید از نخبگان واقعی گروههای مغلوب و تشکیل کمسیون های آموزشی در مناطق ملی غیرفارس استفاده نمود، می باید وطیفه دولت در امر آموزش و پرورش را تنها به تامین زیرساخت های آموزشی و پرورشی محدود نمود و از دخالت مستقیم دولت در امر آموزش و پرورش به جد خوددار گردد.

Ardını Oxu - ادامه »

İran’da Anadilinde eyitim yasaqına devam

Umud Urmulu

İran bir çoxuluslu, çoxdilli və çoxkültürlü ölkə olmasına rağmən son 100 ildə bu çeşidlilik yox sayılıb və devlətin bütün siyasətləri dilsəl və kültürəl çeşidliliyi yox edərək azınlıq ancaq egemən bir qrupun özəlliklərinə dayaranaraq yapay bir ulus –devət yaradmaq olmuşdur. 

Dilsəl və kültürəl çeşidliliyi yox etmək üçün egemən qrupun qullandığı ən önəmli arac ölkənin azınlıq ancaq tək tuğralı(rəsmi) dili olan farscaya dayalı zorunlu eyitim olmuş, eləcə İran’da eyitim sisteminin amacı dünya evrənsəl eyitim sözləşməsı kimi çeşidliliyə sayqı, qorumaq və onu gəlişdirmək yerınə dilsəl və kültürəl çeşidliliyi yox edib bir azınlıq dilinə dayalı bir ulus, tək tip və tək ideolojik bir ulus yaradmaq olmuşdur. Ancaq iran’ad fars olmayan uluslar və özəlliklə çoxunluq olan Türklər son illər içində bölgəsəl və kürəsəl alanda gəlişən olayladan dolayı bir toplumsal oyanş və millətləşmə sürəci yaşamaqdadırlar və millətləşmə sürəcinin ən önəmli qanıtlarının da birisi Anadili və etniksəl haqqları qonusunda bilinclənmədir. Anadilində eyitim istəyi qonusunda Türklər və doğal olaraq fars olmayan uluslar iran devlətinin bir basqıcı və tutalitar yapısını gözə alaraq son illərədə daha bilincli davranmaqdadırlar və Türk gəncliyi försət olduğu hər alanda “Türk dilində mədrəsə olmalıdır hər kəsə”, “haray haray mən Türkəm” vs kimi sloganları səsləndirərək nə qədər ötəkiyə görə Anadilində eyitim qonusunda ısrarlı olduqlarını gözlər önünə sərgiləməkdirlər. 

Bu olayı başqa bir yönü isə iran devlətinin Anadilində eyitim kimi bir qonuyu devlətin ən üst düzey yetgililəri tərəfindən dəfələrəcə dilləndirilməsi olmuşdur, eləcə Həsən Ruhanı seçimlərdən öncə Təbriz, Urmiye, Ərdəbil vs kimi Türk şəhərlərinə oy istəmək üçün gəldiyi zaman seçildiyi sürədə iki vədəni daha on plana çıxarmış bunlardan birisi Anadilində eyitim və öbürü Türk Dili Qurumunun yaradılması olmuşdur. Ancaq Ruhanı seçildikdən sonra bu qonuda pratikdə addımlar atmasada son 6 ay içində Anadilində eyitim qonusu devlət yetgililəri və egemən və mərkəziyətçi qrupun toxunduğu bir qonu olmuşdur. Son yeddıcə(həftə) içində fars Dili qurumu və bir neçə iran Ulusal məclisində eyitim komisyonu üyələri iran’da Anadili qonusunda medya ilə söyləşiləri olmuşdur, bu söyləşilərin özetini aşağıda sıralamaqdayıq:

Məhəmməd Əli muvvəhid(fars dili qurumu üyəsi): Devlət yerəl dilləri dirə müdaxilədən qaçınılmalı, biz farsca kimi tuğralı dilimiz var əyər devlət yerəl dillərə tərəf gedərsə bizim işimiz çox zor olur.

Məhəmməd Dəbir muqəddəm(fars dili qurumu üyəsi): yerəl dillər qonusunda Anadilində eyitim yerinə ən önəmli bu dillərdə araşdırma yapılmasıdır. Bu yerəl dillər birçox ləhcəyə ayrəlmaqdadırlar və əyər bu yerəl dillərin birisini eyitim üçün seçərsək bizim üçün büyük və çox sorunlara yaranacaqdır.

Bəhaəddin Xurrəmşahi(fars dili qurumu üyəsi): devlət gərək Anadilində eyitim üçün bir sınır qoya, gərək nə qədər və nə biçimdə Anadilində eyitim verəcəyini sınırlarla bəlirləyə.

Səlim Neysrai(fars dili qurumu üyəsi): birsıra insanlar bir qovmu sevməyi Anadilində eyitimlə eşid görürlə bu çox qorxuncdur, biz iran’da Ferdusi kimi öndərlərin farscanın bu qədər gəlişməsi kimi insanların yetişdirilməsinə nə qədər şansımız var?  Anadilində eyitim üçün gərək gələcəyə baxaraq özümüzə sorun yaradmayaq.

Fəthəllah Muctəbayi(fars dili qurumu üyəsi): fars olmayanların Anadilində istəyi dışarıdan gəlmə və dış güclərın bizə qarşı ürətdiyi sorundur. Hindistan’da ingilizlər aracılığıla bu olay gərçəkləşdi və indi bu güclər bu sorunu bizə daşımaq istəyirlər. əyər Anadilində eyitimi olursa biz geriyə dönəcəyik və bu çox qorxuncdur.

Cabbar kuçəknejad(Rəşt millət vəkili): Anadildə eyitim iran’da olanaqsızdır, özəlliklə eyitim kitablarının içəriyini anadilə dayalı hazırlamaq olmaz.

Qasım cəfəri(Bucnurd millət vəkili): Anadilində eyitim iranı bölər və qovmlar arasında sorun yaradar.

zöhrə Təbibzadə(Teran millət vəkili): Anadildə eyitim tasarısı ağıl dışı və məntıqsızdır, ölkə bütüvlüyünü saxlayan tək dil farscadır.

Görüldüyü kimi azılıq anacq egemən qurupun Anadilində eyitim kimi bir insanin ilkən haqqı qonusunda mənimsədikləri tutum və söyləm nə qədər çağ dışı, ırqçı, aşağılayıcı vsdır.

Ardını Oxu - ادامه »

نماینده تهران: پیشنهاد طرح آموزش به زبان مادری غیرمنطقی و نامعقول است

اومود اورمولو

زهره طبیب‌زاده‌نوری عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی از حوزهٔ انتخابیهٔ تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر از استان تهران گفتگوئی با سایت خانه ملت در مورد مسئله آموزش به زبان مادری ملل غیرفارس داشته و بنا به گفته های ایشان حتی پیشنهاد طرح آموزش به زبان مادری غیرمنطقی و نامعقول می باشد.

طبیب زاده با انتقاد به طرح مسئله آموزش به زبان مادری در مدارس گفت: این پیشنهاد علاوه بر اینکه بار مالی بسیاری را به کشور تحمیل می کند، منجر به از بین رفتن اتحاد در نتیجه استفاده از زبان واحد می‌شود. وی با تاکید بر اینکه سیستم آموزشی در کشور باید بر اساس شاخص‌های ملی به پرورش دانش‌آموزان اقدام کند٬ افزود: تحصیل و آموزش موضوعی نیست که بتوان آن را به زبان محلی درآورد. این نماینده مردم در مجلس نهم٬ با بیان اینکه صحبت‌ها و گویش‌های مختلف منطقه‌ای برای مسائل هر استان به تفکیک محترم است٬ گفت: اگر در بحث آموزش، نگاه یک جانبه و بر اساس گویش‌های محلی حاکم باشد هزینه‌های بسیاری چون تغییر کتب درسی٬ اصلاح شیوه برگزاری کنکور و غیره به کشور تحمیل می‌شود. وی با تاکید بر اینکه تصویب طرح آموزش به زبان مادری به برگزاری کنکوری مجزا در هر استان منجر خواهد شد٬ افزود: تنها زبان فارسی به عنوان زبان ملی کشور می‌تواند به اتحاد در تمامی زمینه‌ها منجر شود. طبیب‌زاده‌نوری با بیان اینکه برگزاری کنکوری به ده‌ها لهجه مختلف در کشور دور از منطق است٬ تصریح کرد: آموزش به زبان مادری در کشور به هیج وجه عملیاتی نیست بنابراین اگر دانش‌آموزی از ابتدای عمر با گویش خود آموزش ببیند در انتها محکوم به ماندن در منطقه خود و خدمت در آنجا خواهد بود. وی در تشریح تبعات آموزش به زبان مادری در مدارس سراسر کشور٬ افزود: زمانی که آموزش به زبان مادری در مدارس صورت بگیرد٬ باید کنکور٬ دانشگاه را نیز به این ترتیب طبقه بندی کرده و طبق گویش‌های مختلف به برگزاری کلاس‌ها بپردازیم.

این نماینده مردم در مجلس نهم٬ تاکید کرد: در صورت تصویب طرح آموزش به زبان مادری٬ آموزش انواع و اقسام رشته ها با زبان و گویش محلی در محل و زادگاه افراد باید صورت بگیرد. عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات درمجلس نهم٬ با تاکید بر اینکه مطرح شدن هر طرحی از سوی مسئولان باید با آینده نگری همراه باشد٬ گفت: آموزش به زبان مادری مستلزم این است که آینده دانش‌آموز و دانشجو در نظام آموزشی کشور به خوبی دیده شود. وی با بیان اینکه اتحاد و یکپارچگی گویش یکسان در کل کشور با آموزش به زبان مادری دچار اختلال می‌شود٬ تصریح کرد: پیشنهاد طرح آموزش به زبان مادری غیرمنطقی و نامعقول است.

آموزش به زبان مادری طرحی پوپولیستی است

این نماینده مردم در مجلس نهم٬ با پوپولیستی خواندن مطرح کردن طرح آموزش به زبان مادری از سوی دستیار ویژه رئیس جمهور در امور اقوام و اقلیت‌های دینی و مذهبی٬ گفت: گویا یونسی بدون توجه به تبعات طرح مذکور تنهابرای خوشامد قومیت‌های مختلف طرح آموزش به زبان مادری را مطرح کرده است. عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی٬ با بیان اینکه طرح آموزش به زبان مادری از سوی یونسی بیشتر کاربرد سیاسی دارد و در صحنه عمل وقتی بخواهیم کشور را با این تفکر اداره کنیم به هیچ وجه قابلیت اجرا ندارد٬ افزود: طرح مذکور ناپخته٬ غیرکارشناسی و دور از منطق بود و نمی‌تواند محل اعتنای بخش‌های آموزشی٬ دانشگاهی و نظام آموزشی کشور قرار بگیرد.

به نماینده تهران باید عرض نمود که بار مالی آموزش اجباری زبان فارسی بر ملل غیرفارس بسیار پرهزینه تر از بار مالی آموزش به زبان مادری گروهای مغلوب هست  منتها هزینه آن را ملل مغلوب با نابودی زبانها، فرهنگ ها، هویت های ملی و ائتنیکی، غنای جامعه به سبب مدنیت های متفاوت و... می پردازند. بار مالی که آموزش به زبان مادری برای گروه های ائتنیکی غیرفارس در ایران دارد بسیار کمتر از بار مالی، روانشناختی، جامعه شناختی، زبان شناختی، فلسفی، حقوق بشری و ...می باشد که گروههای مغلوب در ایران به سبب عدم آموزش به زبان مادری می پردازند. در ثانی به فرض محال از بعد مالی مسئله آموزش به زبان مادری گروههای مغلوب غیرفارس در ایران برای دولت هزینه بردار باشد آیا مسئولیت دولت در قبال شهروندانش تامین زیرساختهای لازم برای امر آموزش و پرورش تمامی شهروندانش بدون تبعیض نمی باشد؟ در عین حال بر اساس یافته های علمی هزینه آموزش به زبان مادری گرچه شاید در سالهای اول مقداری بیشتر از هزینه آموزش به زبان حاکم باشد ولی تاثیری که این مسئله در جوامع محکوم می گذارد غیرقابل سنجش هست، بر اساس آمار رسمی در ایران تنها در سال 1392 بیش از 3 میلیون و 200 هزار دانش آموز تنها در سال اول ورود به سیستم آموزشی ترک تحصیل نموده اند، به نظر شما چند درصد از این دانش آموزان تنها به سبب ترس از سیستم آموزشی که هدفش فارسیزه کردن کودکان گروههای مغلوب می باشد از سیستم آموزشی گریخته اند؟ باید افزود که باری مالی که دولت ایران به سبب سیستم امنیتی برای به اصطلاح یکپارچگی و وحدت ملل این جغرافیا می پردازد صدها برابر بیشتر از باری مالی خواهد بود که می باید برای تامین زیرساختهای آموزش به زبان مادری گروههای محکوم تامین کند. 

بند دوم ماده 26 اعلامیه جهانی حقوق بشر هدف آموزش و پرورش را شكوفایی همه جانبهء شخصیت انسان و تقویت رعایت حقوق بشر و آزادی‌های اساسی معرفی نموده و آموزش و پرورش را ابزاری برای گسترش حسن تفاهم، دگرپذیری و دوستی میان تمام ملت‌ها و تمام گروه‌های نژادی یا دینی و نیز به گسترش فعالیت‌های ملل متحد در راه حفظ صلح یاری می داند. براستی هدف و شاخص سیستم آموزشی ایران و ملی که می فرمائید چیست؟ آیا سیستم آموزشی تک زبانه آنهم بر اساس زبان گروه اقلیت حاکم فارس زبان هدفی به جزء نسل کشی زبانی گروههای مغلوب و پدید آوردن جامعه‌ای تک زبان، تک ایدئولوژیک و تک تیپ بر اساس ویژگی های گروههای اقلیت فارس زبان را می تواند برآورده سازد؟ 

بی شک اگر به اقلیت بودن باشد زبان فارسی بیشتر از دیگر زبان ها دارای ویژگهای زبان اقلیتی هست، زبان ترکی با توجه به کثرت متکلمانش یک زبان اقلیت یا محلی نیست بلکه زبان سراسری و زبان اکثریت نسبی مردم ساکن ایران هست. در عین حال بنا به گفته های حاجی بابائی وزیر آموش و پرورش قبلی تعداد کودکانی که دارای زبان مادری فارسی بوده و وارد سیستم آموزشی می شوند تنها 30% دانش آموزان را تشکیل می دهند و 70% بقیه کودکانی که وارد سیستم آموزشی میشوند دارای زبان مادری غیر از زبان فارسی می باشند که طی پروسه نسل کشی زبانی در 1-2 سال اول شروع به تحصیل به آموختن زبان اجباری فارسی می نمایند.

در مورد غیرعملی بودن چاپ کتب درسی به زبان های مادری گروههای مغلوب در ایران باید عرض کنم اعتراض ملل غیرفارس دقیقا به این وضعیت بغرنج می باشد، که چرا در حالیکه اکثریت مردم ساکن ایران غیرفارس اند، تمامی کتاب های چاپ شده در سیستم آموزشی به زبان گروه اقلیت فارس زبان می باشند و ملل غیرفارس راهی به جزء فارسی نویسی اجباری ندارند. در کشورهای هم مرز ایران همچون عراق و افغانستان مسئله زبان های ملی به طور دمکراتیک حل گردیده به طوریکه اکنون عراق جنگ زده دارای 5 زبان رسمی و یا افغانستان جنگ زده دارای بیش از 5 زبان رسمی می باشند و تمامی مسائلی که در مورد چاپ کتاب، شیوه کنکور و ..می فرمائید به راحتی با متدهای علمی در همین کشورهای جنگ زده حل گردیده است.

رسمیت انحصاری زبان فارسی شاید برای فارسی زبانان مایه افتخار، اتحاد و .. باشد ولی برای ملل غیرفارس عامل استعمار داخلی، تبعیض زبانی، نسل شکی فرهنگی – زبانی، عامل فتنه و افتراق و .. بوده و می باشد.

واقعا منطق جالبی در مورد مخالفت با آموزش به زبان مادری گروههای مغلوب دارید، با توجه به چه منطق و متد علمی می فرمائید که: اگر دانش‌آموزی از ابتدای عمر با گویش خود آموزش ببیند در انتها محکوم به ماندن در منطقه خود و خدمت در آنجا خواهد بود. از کی زبان گروه اقلیت فارس زبان، زبان بین المللی گردیده؟ آیا این همان تبعیض زبانی نیست که ملل غیرفارس از آن می نالند؟ اگر دولت که می باید حق مشروعیتش از مردم باشد زیرساختهای آموزش به زبان مادری گروههای مغلوب را فراهم سازد برای تمامی زبان های مغلوب نیز فرصت ایجاد شغل در همان منطقه فراهم می گردد و اولویت استخدام شغلی می باید با آموختگان زبان اکثریت همان منطقه باشد، مسئله ای که در دنیا مدرن نمونه های فراوانی دارد.

در صورت تحقق حق برخورداری از آموزش به زبان مادری گروههای مغلوب در ایران می توان فرمول های متعددی را بکار بست، برای مثال در عرف منطقه زبان های اکثریتی قریب به اتفاق شهروندان ساکن این جغرافیا به مانند زبان های ترکی و فارسی می باید به عنوان زبان رسمی سراسری و دیگر زبانهای ملی گروههای مغلوب به عنوان زبان رسمی منطقه‌ای مورد کاربرد واقع گردند دقیقا همان مدل سیستم آموزشی که در عراق و افغانستان جنگ زده بکار بسته میشود.

آینده‌نگری به تحمیل یک زبان گروه اقلیت بر اکثریت نیست بلکه ایجاد فضائی مناسب برای برخورداری تمامی شهروندان یک جغرافیا به صورت برابر و بی تبعیض از مزایای شهروندی یک دولت می باشد. اگر زبان گروه اقلیت فارس زبان بر میلیونها انسان غیرفارس به هر نام و عنوانی تحمیل می گردد این آینده نگری نیست بلکه با توجه به گسل های اجتماعی موجود و تداوم استعمار زبانی گروههای مغلوب سرانجام به جزء پدید آمدن جنگ های ائتنیکی و گسست کامل اجتماعی در ایران را به همراه نخواهد داشت. 

این که فرموده‌ای آموزش به زبان مادری در دولت حسن روحانی طرحی پوپولسیتی می باشد، بنده نوعی و ملل غیرفارش با شما به نوعی هم عقیده ام چونکه تاکنون به جزء پروپاگاندای دولتی اقدامی عملی و قانونی در مورد تحقق برخورداری گروههای مغلوب از آموزش به زبان مادری از سوی دولت حسن روحانی برداشته نشده است.

Ardını Oxu - ادامه »

نماینده بجنورد: آموزش زبان مادری زمینه ساز تجزیه و اختلاف زائی میان اقوام می باشد

اومود اورمولو

قاسم جعفری عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شواری اسلامی ایران گفتگوئی با سایت دولتی ایرنا در مورد مسئله آموزش به زبان مادری گروههای ائتنیکی غیرفارس در ایران داشته و بنا به گفته های وی آموزش به زبان مادری زمینه ساز تجزیه ایران و سرمنشاء اختلاف زائی میان به اصطلاح اقوام خواهد شد.

بنا به گفته های وی دولت ایران همواره برای حفظ یکپارچگی و وحدت ملی، مرزی و قومی تلاش کرده و اگر قرار باشد مسیری طی شود که رشته ارتباطی ده ها قوم ایرانی قطع شود چگونه به وحدت ملی دست خواهیم یافت؟ درعین حال اگر منظور دستیار ویژه رییس جمهور در امور اقوام و اقلیت های دینی و مذهبی از طرح آموزش به زبان مادری در مدارس این باشد که در کنار آموزش های رسمی، درسی هم به این موضوع اختصاص یابد در اصل 15 قانون اساسی نیز این مساله مورد توجه قرار گرفته است. 

وی در بخش دیگری از سخنانش دامن زدن به قومیت ها را به صلاح ایران ندانسته و طرح مسائل اینچنینی را در صورت عدم بررسی و کنکاش و عدم طرح هنرمندان مسئله را باعث ایجاد خسارت هائی معرفی نموده است. ایشان مطرح کرده اند که در کشوری که ده ها قوم زندگی می کنند و دشمنان همواره به دنبال تفرقه افکنی بوده و هستند چرا باید با گام برداشتن به سمت تجزیه کشور، با دست خود زمینه ساز ایجاد اختلاف میان اقوام مختلف باشیم.  

باید به نماینده بجنورد خاطر نشان کرد که کدام کشور با به رسمیت شناختن حق آموزش به زبان مادری شهروندانش تاکنون تجزیه گردیده؟ آیا کتمان و عدم تحقق حق آموزش به زبان مادری گروههای ائتنیکی مغلوب در ایران زمینه ساز تجزیه این جغرافیا می گردد یا تحقق برخورداری از حق آموزش به زبان مادری؟ در ثانی به قول شما برای رفع احتمال تجزیه این جغرافیا تاکی میلیونها ترک،عرب، لر، بلوچ، گیلک، مازنی، کرد، ترکمن و .. می باید از حق آموزش به زبان مادری خود محروم نگه داشته شوند تا پاسخی برای احتمالات شما مبنی بر عدم تجزیه این جغرافیا به علت آموزش زبان مادری میسر گردد؟ آیا آموزش به زبان مادری زمینه ساز اختلاف میان ملل محکوم با اقلیت حاکم می باشد یا عدم آموزش به زبان مادری و تبعیض و اجحاف بزرگی که در حق میلیونها انسان غیرفارس در این جغرافیا صورت می پذیرد؟ آیا بدون تغییر در قانون اساسی که در یک جغرافیای چندملیتی و چندزبانی رسمیت انحصاری یک زبان اقلیت برگزیده دولت را به رسمیت می شناسد می توان تضمینی برای اجرای حق آموزش به زبان مادری گروههای مغلوب فکر نمود؟ آیا عدم به رسمیت شناختن قانونی زبانهای ملل غیرفارس سرانجامی به مانند اصل تاریخ مصرف گذشته 15 که قابلیت تطابق با نیازهای جامعه امروزی در حالیکه همین عراق دارای 5 زبان رسمی می باشد را نخواهد داشت؟ آیا بدون واگذاری حق آموزش به زبان مادری گروه‌های مغلوب بر عهده ارگان دولتی و سراسری مسئله زبان های ملی و آموزش زبان مادری گروههای مغلوب قابل حل می باشد؟ از همان ده ها قوم و قبیله‌ای که می فرمائید یکی هم قوم فارس زبان می باشد که علارغم در اقلیت بودنش زبان مادری‌اش در پروسه‌ای غیرطبیعی به عنوان انحصاریترین زبان موجود در این جغرافیا از سوی دولت برگزیده شده است. در حالیکه زبان ترکی از بعد تکثر زبانی و قدمت کاربرد در این جغرافیا پیشینه‌ای طولانی دارد چرا به قول شما عامل وحدت ملی مان نباشد و زبان گروه اقلیت فارس زبان عامل وحدت ملی مان جا زده شود؟ آیا سبب و علل به قول شما وحدت ملی مان را گروه اقلیت حاکم تعیین خواهند کرد یا اکثریت محکوم؟ آقای جعفری آموزش زبان مادری به صورت فوق برنامه و .. صورت نمی گیرد بلکه آموزش زبان های تحمیلی به مانند فارسی می باید به صورت فوق برنامه آن هم در صورت خواست ملل غیرفارس صورت بگیرد، چرا فارس زبانان تنها اکتفا به آموزش زبان مادری خود می نمایند ولی کودکان ملل غیرفارس می باید زبان مادری گروه اقلیت حاکم را فرا بیاموزیم؟

Ardını Oxu - ادامه »

عضو کمیسیون آموزش مجلس: تنظیم محتوای درسی به زبان مادری شدنی نیست

اومود اورمولو

جبار کوچی‌نژاد نماینده رشت امروز سه‌شنبه طی مصاحبه‌ای که با سایت دولتی ایرنا در مورد طرح "آموزش به زبان مادری" در مدارس سراسر ایران داشته از غیرعملی بودن تنظیم محتوای کتب درسی به زبان های مادری خبر داده است.

بنا به گفته های وی تاکنون طرحی در مورد آموزش زبان مادری گروههای غیرفارس ساکن ایران در مجلس مطرح نگردیده و ایشان در مصاحبه تاکید کرده اند که می توان از زبان های محلی در آموزش فعالیت های جنبی یا فوق برنامه استفاده نمود. در بخش دیگری از سخنان نماینده رشت از احتمال بوجود آمدن مشکلاتی در سطوح رسمی ایران به سبب رشد و ارتقاء زبان مادری نام برده شده است.  

دیروز دوشنبه نیز سلیمی عضو کیمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس ایران مصاحبه‌ای با سایت دولتی ایلنا داشت و در آن مصاحبه نیز به صراحت از عدم اعتقاد به وجود مسئله‌ "آموزش به زبان مادری" گروههای غیرفارس در ایران به عنوان مسئله‌ای مهم یاد کرده بود. در عین حال جمعی از اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز دیروز طی نشستی مخالفت صریح خود را با مسئله آموزش زبان مادری گروه های ائتنیکی غیرفارس در ایران را اعلام نموده و مسئله آموزش زبان مادری را توطئه و وارداتی قلم داد نموده بودند.

طبیعتا باید به آقای کوچکی‌نژاد نماینده رشت عرض نمود که گرچه مسئله آموزش به زبان مادری گروههای مغلوب در کشور چندملیتی و چندزبانی به مانند ایران تاکنون حل نگردیده و یکی از مهمترین علامت های تبعیض وسیع در سیستم آموزشی و مسئله حقوق شهروندی می باشد ولی در دنیا مدرن و کشورههای توسعه یافته سالهاست که مسئله آموزش به زبان مادری به شیوههای مختلفی حل گردیده که لزوما نیز برای مثال ایران نمی باید به کشورهائی همچون سوئد، فنلاند و ... رجوع کرد بلکه موقعیت ایران در مسئله آموزش به زبان مادری و حل مسئله زبانهای ملی بسیار عقب مانده تر از کشورهای هم مرز ایران همچون عراق و افغانستان جنگ زده میباشد، به طوریکه اکنون عراق جنگ زده به صورت رسمی دارای 5 زبان و افغانستان نیز دارای چندین زبان رسمی سراسری و رسمی منطقه‌ای می باشد. می باید به نماینده رشت فرمود که آموزش به زبان مادری مسئله‌ای غیرعادی و استثنا نیست بلکه عدم آموزش به زبان مادری در کشوری که اکثریت 70% کودکانی که وارد سیستم آموزشی اش میشوند و دارای زبان مادری به غیر از زبان رسمی می باشد بی شک یکی از استثناترین موارد روی سطح کرده زمین می باشد. در عین حال کتمان مسئله تنوع زبان و ائتنیکی در ایران و عدم حل مسئله آموزش به زبان مادری در آینده‌ای نه چندان دور سبب مشکلات عدیده‌ای خواهد شد نه آموزش به زبان مادری.

حمله به مسئله حق برخورداری از آموزش به زبان مادری گروههای ائتنیکی غیرفارس در ایران در حالی صورت می پذیرد که حسن روحانی در هنگام سفرههای انتخاباتی به شهرهای ترک نشینی به مانند اورمیه در هنگام سخنرانی در ورزشگاه شهید شیرودی اورمیه دقیقا عبارت " حق مردم است که بتوانند راجع به زبان مادری خود تصمیم بگیرند" را بکار برده بود و علارغم گذشت 6 ماه از روی کار آمدن دولت وی تاکنون کوچکترین اقدام عملی به جزء پروپاگاندای دولتی نه در مسئله آموزش به زبان مادری گروههای مغلوب در ایران و نه موضوع تاسیس فرهنگستان زبان و ادب ترکی را شاهدیم. 

Ardını Oxu - ادامه »

فرهنگستان زبان و ادب فارسی: آموزش زبان‌های مادری در استان‌ها بوی توطئه می‌دهد

اومود اورمولو

بنا به گزارش خبرگزاری دولتی مهر ظهر امروز محی‌الدین بهرام محمدیان رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی ایران نشستی با وزیر آموزش و پرورش با رئیس و اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی تشکیل داده بود که در این نشست اعضای فرهنگستان هر کدام در مورد آموزش زبان مادری گروههای غیرفارس نظرات شخصی جالبی ابراز کرده اند که خواندنشان برای ملل مغلوب خالی از لطف نیست. 

بنا به گفته های حداد عادل یکی از اصلی ترین برنامه های بنیاد سعدی مسئله آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان می باشد که برای این موضوع نیز یک معاونت آموزش و پژوهشی نیز شکل گرفته است.  در ادامه سخنان حداد عادل و اعضای دیگر فرهنگستان زبان و ادب فارسی سخن به مسئله آموزش زبان های گروههای ائتنیکی غیرفارس در ایران رسید که محمد علی موحد عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی در این مورد چنین گفته است: دولت باید از مداخله مستقیم در آموزش زبانهای محلی و بومی خودداری کند ما زبان معیاری داریم که زبان رسمی ما است اگر دولت بخواهد آن را فراموش کند و به حوزه زبانهای محلی وارد شود کار ما زار است.  

محمد دبیر مقدم یکی دیگر از اعضای فرهنگستان زبان فارسی نیز در نشست در مورد آموزش زبان های مادری ملل غیرفارس در ایران ابراز داشت که آنچه اهمیت دارد پژوهش و کار علمی انجام دادن روی این زبانهاست. بسیاری از آنها دارای  گونه ها و گویش‌های متعددی هستند که اگر قرار باشد یکی را برای آموزش انتخاب کنیم مطمئنا با مسائل زیادی همراه خواهیم شد. 

بهاء‌الدین خرمشاهی از دیگر اعضای فرهنگستان نیز در مورد حد آموزش زبان مادری گفت "دولت باید حدود زبان مادری را تایید کند و بگوید تا چه اندازه ای و به چه شکلی این مسئله باید آموزش داده شود."

سلیم نیساری از دیگر اعضاء فرهنگستان فارسی نیز از جمله اعضای شرکت کننده در این نشست بود که ایشان نیز تاکید کردند "عده‌ای فکر می‌کنند علاقه به یک قومیت یعنی تحصیل با زبان آن قوم اما این موضوع بسیار خطرناک است ما در ایران شانس داشته ایم که یک فردوسی بزرگ توانسته پایه محکمی برای زبان فارسی ایجاد کند و ما امروز در کنار دین اسلام به داشتن چنین زبانی مفتخر شویم. نیساری تاکید کرد: در بحث آموزش زبان مادری نباید طوری عمل کنیم که در ادامه دچار مشکلات متعدد شویم.  

فتح الله مجتبائی نیز مسئله آموزش زبان مادری گروهای ائتنیکی غیرفارس را بیشتر به توطئه تشبیه کرده و گفت: موضوع آموزش زبان مادری در کشور را امری وارداتی می باشد، شک ندارم که این موضوع از خارج به ایران آمده است قبل از این در هندوستان نیز این مسئله توسط انگلستان تجربه شد و امروز هم انگلستان و کشورهای شمالی ما هستند که می خواهند این مسئله را به ایران وارد کنند. وی ادامه داد: بهترین وسیله برای عقب نگه داشتن یک ملت بی توجهی به زبان آن است اگر بخواهیم زبانهای مادری مان را به عنوان زبان علمی و آموزشی به کار ببندیم به طور حتم به گذشته برگشت خواهیم داشت و این موضوع خطرناک است و از آن بوی توطئه می‌آید.

بی تردید یکی از وظایف دولتها تامین زیرساختهای آموزشی، رفاهی، بهداشتی و ... برای تمامی شهروندانشان می باشد اگر در ایران دولت زبان گروه اقلیت خاصی را طی پروسه‌ای غیرطبیعی به عنوان انحصاریترین زبان رسمی جغرافیای چندملیتی، چنددینی، چندفرهنگی و چندزبانی برگزیده این نشان از مداخله هدفدار دولت برای تامین منافع گروه خاص اقلیت برگزیده دولت می باشد و بی تردید دولت ایران موظف به تامین تمامی زیرساختهای لازم برای امر آموزش زبان مادری ملل غیرفارس می باشد، چون در غیر این صورت مشروعیت و حق تمثیل دولت ایران با سوال بزرگی مواجه می گردد. برای رفع تبعیض های زبانی متعدد و گذر از نسل کشی زبانی گروههای مغلوب لزومی به فراموشی زبان دردانه فارسی نیست بلکه می باید دولت ایران سریعا اقدام به تهیه و تامین زیرساخت های لازم در جهت برخورداری تمامی شهروندانش از حق آموزش به زبان مادری باشد تا شهروندان این جغرافیا بتوانند در محیط آموزشی تهی از تبعیض زبانی به رشد علمی بپردازند در غیر اینصورت با وجود ارائه تبعیض ناشی از رسمیت انحصاری زبان گروه اقلیت فارس زبان در سیستم آموزشی ایران بر گسل های اجتماعی کنونی روز به روز افزوده تر شده و آرزوی به اشتراک گذاری یک جغرافیا بیشتر شبیه افسانه ها خواهد بود. در صورت خلاء قدرت مرکزی دیگر نمی توان به جغرافیای به نام ایران حتی اندیشید. اگر دولت ها مسئول تامین زیرساختهای آموزشی شهروندانشان نمی باشند پس اجتماعی 25-35 میلیونی به نام ملت ترک حق دارد به تشکیل دولت ملی خود فکر کند. 

در مورد سخنان محمد دبیر مقدم می باید گفت دقیقا مسئله آموزش و تحقیق در مورد زبان های مادری گروههای محکوم یکی از مهمترین مسائل در حفظ و توسعه زبانهای گروههای ائتنیک مغلوب می باشد که عدم وجود انستیتوی مرتبط با زبان های گروههای مغلوب در ایران یکی از عمده ترین کاستی ها و یا به قولی عقب ماندگی های دولت ایران در امر تخصیص امکانات این جغرافیا به صورت برابر میان شهروندانش بوده و ناشی از عدم وجود فضای علمی باز در این حیطه می باشد. همانطور که ایشان فرموده‌اند بسیاری از زبانها به مانند زبان ترکی دارای لهجه ها و ... متعددی می باشند ولی این به معنای وجود چندین زبان ترکی در ایران نیست همانطور که در مورد زبان شیرین فارسی هم قبل از تاسیس سیستم آموزشی اجباری زیرلهجه های زبان فارسی مورد بی مهری عمدی واقع گردیده و به فراموشی سپرده شدند تا زبان استاندارد واحدی شکل گیرد اگر این چنین نبود فهم سخن یک فارس زبان شیرازی با یک فارس زبان اصفهانی شبیه رویا می بود. البته در مورد زبان ترکی به هیچ وجه لزومی به طرد دیگر زیرگروههای لهجه‌ای نمی باشد و در صورت آموزش زبان ترکی در ایران به صورت یک زبان رسمی سراسری تمامی ویژگی های زیرلهجه های زبان ترکی همچون ترکی قشقائی و ترکی خراسانی در پدید آوردن زبان استاندارد و معیار ترکی مورد ارزیابی واقع خواهند شد و زبان معیار ترکی دربرگیرنده تمامی ویژگهای زیرلهجه هایش خواهد بود.

در مورد سخنان بهاء الدین خرمشاهی می باید افزود مگر همان دولت برای آموزش زبان اقلیت فارس حد و حدودی تعین کرده که برای آموزش زبان مادری گروههای مغلوب حد و حدودی تعیین کند؟ مگر حق برخورداری از آموزش زبان مادری دارای حد و حدودی می باشد؟ حد و حدود می باید در مورد آموزش زبان اقلیت فارس زبان به ملل محکوم صورت پذیرد تا جلوی تبعیض زبانی فعلی گرفته شود.

باید به آقای سلیم نیساری فرمود که اگر علاقه به قول شما به یک قومیت تحصیل به زبان آن قوم نیست چرا قوم فارس زبان در کنار آموزش زبان مادری خود زبان مادریش را بر ملل محکوم تحیمل کرده، در حالیکه زبان مادری گروههای غیرفارس در ایران ممنوع می باشد و از حق زیست برخوردار نمی باشند؟ اگر آموزش زبان خطرناک هست پس چرا قوم فارس زبان به آموزش زبان مادری خود پرداخته و آن را نیز بر ملل غیرفارس تحیمل کرده است؟ اگر ما ملل غیرفارس نخواهیم شخصی به مانند کوروش های بسیار بزرگ و ... پدید آوریم آیا می باید از آموزش به زبان مادریمان محروم باشیم؟ آیا لزوما عدم پدید آوردن کورشهای بزرگ و ... در جامعه‌ای دلیلی بر ممنوعیت و عدم برخورداری از حق آموزش زبان مادری می باشد؟ طبیعتا در صورت ادامه سیستم آموزشی فعلی ایران که بر پایه طرد زبان مادری گروههای اکثریت غیرفارس و تحیمل زبان گروه اقلیت فارس زبان می باشد بی تردید در ادامه با مشکلات صدچندانی مواجه خواهیم گشت.

در مورد سخنان فتح الله مجتبائی باید افزود که تحمیل زبان گروه اقلیت حاکم بر میلیونها انسان که اکثریت جامعه‌ای را تشکیل می دهند بیشتر به توطئه می ماند تا خواست آموزش به زبان مادری گروههای محکوم. اگر مسئله آموزش زبان مادری وارداتی هست پس چرا فارس زبانان مصربه برخورداری از این کالای وارداتی و در عین حال تحمیل این تفکر وارداتی بر ملل غیرفارس می باشند؟ اگر با سخن شما در مورد زبان مادری مخالف و آن را تحجر آمیز می دانم ولی دقیقا با این نکته که فرموده‌اید "بهترین وسیله برای عقب نگه داشتن یک ملت بی توجهی به زبان آن هست" تماما موافقم و برای این می باشد که ملل غیرفارس خواهان آموزش به زبان مادری خود می باشند تا از این عقب ماندگی که از سوی گروه اقلیت حاکم بر آنها روا داشته شده بگریزند.

Ardını Oxu - ادامه »

سازمان فرهنگی هنری فارس زبانان جهان(ایتا) در ایران تشکیل می شود

اومود اورمولو

علی جنتی فرزند آیت الله احمد جنتی که برای تصدی پست وزیر ارشاد به سبب رای اعتماد در مجلس شورای اسلامی طی نطقی گفته بود:

"فرهنگ اولویت نخست انقلاب و هنر زبان گویای مردمان پارسه است یکی از مهمرتین اولویتهایم در صورت تصدی پست وزارت گردآوری فارسی‌زبانان جهان به سبب تشکیل اتحادیه فارسی‌زبانان می باشد."

گوئی سخنان احمد جنتی به هنگام رای اعتماد پست وزارت بی پایه نبوده و دولت ایران با پیشنهاد وزارت فرهنگ و ارشاد به اصطلاح اسلامی لایحه تشکیل "سازمان فرهنگی هنری فارس زبانان یا ایتا" را ارائه داده است . بنا به خبر روزنامه شرف لایحه تشکیل سازمان جهانی فارسی زبانان با تصویب حسن روحانی تقدیم مجلس ایران شده است.

در مقدمه توجیهی لایحه تشکیل سازمان جهانی فارسی زبانان چنین آمده: با توجه به اهمیت صیانت از میراث مشترک فرهنگی بین کشورهای فارسی‌زبان و احیاء و گسترش آن و تقویت پیوندهای فرهنگی بین کشورهای یادشده و به منظور شناساندن و معرفی تمدن مشترک و ادبیات غنی منطقه به سایر ملل و در راستای توسعه و ارتقای سطح روابط منطقه‌ای، "لایحه اساسنامه سازمان فرهنگی هنری فارسی‌زبانان (ایتا)" برای طی مراحل قانونی تقدیم مجلس می‌شود. 

تشکیل سازمان فرهنگی و هنری فارس زبان جهان در حالی از سوی دولت ایران و با بودجه ملی صورت می پذیرد که بافت ائتنیکی چندملیتی، چنددینی، چندفرهنگی و چندزبانی ایران به صورت رسمی کتمان گردیده و تمامی انسانهای ترک، عرب، لر، بلوچ، کرد، گیلک، مازنی و ... تنها به سبب تمایز هویت ائتنیکی و زبان مادریشان با گروه اقلیت حاکم شهروندان دولت ایران محسوب نمی گردند و از اولیه ترین حقوق مدنی و بشری که همانا "حق آموزش به زبان مادری"  می باشند محروم نگه داشته شده اند. ایران جزء یکی از کشورهائی می باشد که تبعیضات زبانی، نژادی، دینی، جنسیتی، فرهنگی در آن به صورت سیستماتیک بر علیه ملل محکوم روا داشته مشود و گفتمان حاکم 100 ساله گذشته همواره بر کتمان تنوعات یاد شده و تحقق پروژه یک دولت- یک ملت و یک زبان رضاخانی به هر ترتیبی و خشونتی بوده به پیش برده شده است. 

در ایران به صورت رسمی وجود هویت ائتنیکی انسان "ترک" و "زبان ترکی" کتمان می گردد و ترکان ساکن جغرافیای ایران نه اقلیتی ملی بلکه ملتی بی دولت تحت استعمار داخلی گروه اقلیت حاکم اند. در ایران زبان گروه اقلیت حاکم از موقعیت ویژه و انحصاری تنهاترین زبان رسمی و زبان سیستم آموزشی برخوردار می باشد و کودکان دیگر ملل غیرفارس بجای آموزش زبان مادری خویش ملزم به یادگیری زبان بیگانه فارسی و طرد زبان مادری خویش می باشند که این نیز یکی از مهمترین تبعیضات زبانی می باشد که بر علیه کودکان غیرفارس روا داشته شده و میشود.  

حسن روحانی 6 ماه پیش دردوره قبل از انتخابات نیز در سفری که به شهرهای ترک نشینی همچون تبریز، اورمیه، اردبیل و ... داشت در صورت پیروزی وعده تاسیس فرهنگستان زبان و ادب ترکی را داده بوده علارغم گذشت 6 ماه تاکنون به جزء صرف زمان و هزینه ملی برای تشکیل سازمان فرهنگی و هنربی کشورهای فارس زبان شاهد کوچکترین تغییری در نگرش به ملل محکوم و مستمعره نبودیم و گوئی نخواهیم بود.

Ardını Oxu - ادامه »

استراتژی تربیت نسلی دوزبانه در آلمان، کتمان تنوع ائتنیکی – زبانی در ایران

اومود اورمولو

حکومت ایالت زارلند(Saarland) آلمان قصد دارد با اتخاذ استراتژی آموزشی نسلی دوزبانه در منطقه را تربیت نماید.

بنا به خبر منتشر شده در سایت بی‌بی‌سی ترکی حکومت زارلند به سبب ارتباطات اقتصادی که با کشور هم مرز فرانسه دارد برای افزایش عمق استراتژیک روابط با فرانسه خواستار تربیت نسلی مسلط به دو زبان آلمانی و فرانسوی شده است. 

پیشنهاد و لایحه‌ای نیز در همین رابطه از سوی حکومت محلی آماده و ارائه گردیده است به طوریکه در سالهای قبل از ورود به مدرسه کودکان آموزش همزمان دو زبان آلمانی و فرانسوی را آغاز نمایند در عین حال مامورین استخدام شده جدید دولتی نیز ملزم به یادگیری زبان فرانسوی برای ارائه هر چه بهتر و بیشتر خدمات خواهند بود.

بر اساس آمار رسمی اکنون آموزش زبان انگلیسی در منطقه مابین توده مردم در رتبه دوم قرار دارد و این به نوبه خود اهمیت زبان انگلیسی برای مردم ایالت زارلند را نشان می دهد ولی حکومت محلی سعی دارد با آموزش زبان فرانسوی نیز سعی در افزایش ارتباطات با فرانسه را در مد نظر قرار دهد.

برنامه های حکومت محلی زارلند حکایت از آن دارد که تا سال 2043 حکومت قصد دارد منطقه‌ای متشکل از نسلی چندزبانه را تربیت نماید. ایالت زارلند آلمان دارای جمعیتی حدود 1 میلیون نفر می باشد و حکومت محلی زارلند نیز از سوی حزب مسیحی دمکرات اداره می گردد.

در حالیکه حکومت منطقه‌ای زارلند آلمان یکی از اهدافش را احترام به تکثر زبانی و تربیت نسلی چندزبانه معرفی می کند ما در ایران چندملیتی، چنددینی، چندفرهنگی و چندزبانی با کتمان تنوعات یاد شده و سیاست های خرد و کلان حاکم که برای یکسان سازی زبانی و ائتنیکی در عین حال پدید آوردن نسلی تک زبان، تک ایدئولوژیک و تک تیپ بر مبنای ویژگهای گروه اقلیت حاکم فارس زبان مواجه می باشیم. در ایران زبان مادری اکثریت جامعه ممنوع بوده و از تحصیل به زبان مادری باز مانده‌ و بی سواد مطلق اند در عین حال اکثریت جامعه ملزم به آموزش اجباری زبان گروه اقلیت فارس زبان می باشند. اکثریت شهروندان ایران تنها به سبب تمایز زبانی با گروه اقلیت حاکم شهروندان ایران محسوب نمی گردند و در عین حال با روی کار آمدن دولت حسن روحانی نیز تغییری در گفتمان حاکم برای احقاق حقوق زبانی ملل غیرفارس و رفع تبعیض های متعدد زبانی دیده نمیشود، حتی حسن روحانی که در ایام قبل از انتخابات در سفر به شهرهای ترک نشینی همچون تبریز، اورمیه، اردبیل و ...وعده تاسیس فرهنگستان زبان و ادب ترکی را داده بود اکنون با گذشت 6 ماه از آغاز کار دولت کوچکترین سخنی در این مورد بر زبان نیاورده و با دیدی تقلیل گرایانه و عوام فریبانه سعی در سپردن موضوع به استاندار آزربایجان شرقی بی ارادگی و عدم صمیمیت خود را برای حل مسئله زبان های ملی به تصویر کشیده است، گوئی تنها در آزربایجان شرقی ترک وجود دارد و دیگر مسئله زبان ترکی تنها به آزربایجان شرقی محدود می شود.

اولین خواسته تمامی فعالین ملی ترک از هر طیف و گروه فکری رسمیت و سراسری اعلام نمودن زبان ترکی بر اساس ضمانت اجرائی قانون اساسی و برای رفع تبعیض زبانی عدم تحمیل زبان فارسی به هر نام و عنوانی می باشد.         

منبع ترجمه خبر:

http://tinyurl.com/mdrbmqj

Ardını Oxu - ادامه »

سپاه پاسداران ایران: امروز احیای "زبان فارسی" کار دشوار اما شدنی است

سپاه پاسداران ایران: امروز احیای "زبان فارسی" کار دشواری است اما شدنی است

حمیدرضا مقدم معاون فرهنگی و اجتماعی سپاه پاسداران ایران امروز گفتگوی با خبرگزاری بسیج ایران داشته و در سخنانش به غفلت در مورد زبان فارسی و حرکت به سوی احیاء این زبان به میان آورده است.

وی حرکت 35 سال گذشته انقلاب در مورد زبان فارسی را غفلت خوانده و بنا به گفته ایشان دشمن طی این مدت توانسته بر زبان فارسی چیره گردد، در عین حال ایشان احیاء دوباره زبان فارسی را کار دشوار ولی شدنی معرفی نموده است. 

ایشان در بخش دیگری از سخنانش بر خطر فراموشی زبان فارسی در نسل های آینده با توجه به آموزش زبان خارجی در مدارس و حوزه ابتدائی انتقاد کرده است. وضعیت کنونی زبان فارسی در دنیا را ناشی از غفلت مسئولین و مردم دانسته اند. 

آقای مقدم امروز یکی از اصلیترین وظایف بسیج و سپاه پاسداران را "پاسداری از زبان فارسی" معرفی نموده است.

به آقای حمید رضا مقدم می باید فرمود که چطور می شود زبان فارسی که انحصاری ترین زبان رسمی ایران می باشد و یگانه زبان سیستم آموزشی و تحصیلی ایران هست به قول شما با خطر فراموشی مواجه شده و دچار انحطاط گردیده ولی زبانی به مانند ترکی که حتی وجودش به صورت رسمی کتمان میشود با مرگ زبانی روبرو نمی باشد؟ آیا ایشان که وضعیت کنونی زبان فارسی را غلفت می خوانند نظرشان در مورد ممنوعیت زبان ترکی در سیستم آموزشی و عدم رسمیتش به عنوان زبان اکثریت جمعیت ایران چیست؟ آیا عدم رسمیت زبان ترکی که زبان مادری میلیونها شهروند ایران می باشد ظلم که نه استعمار میلیونها انسان نیست؟ تحمیل زبان فارسی بر کودکان ترک،عرب، بلوچ، گیلک، مازنی، لر، کرد و ..چه؟  

- براستی زبان فارسی با ویژگهای انحصاری قانونی و دولتی که دارد در معرض خطر مرگ زبانی هست یا زبان هائی به مانند ترکی؟

Ardını Oxu - ادامه »

آغاز مکاتبات رسمی و دولتی به دو زبان در ترکیه، تداوم عدم رسمیت زبان ترکی در ایران

اومود اورمولو

شهردار شهر سۇر وابسته به دیاربکر ترکیه طی پروژه‌ای که از چندین سال پیش با عنوان "شهرداری چندزبانه" به اجرا گذاشته سعی در ارائه خدمات به شهروندان به چندزبان را در پیش گرفته که در جدیدترین عمل این شهردار شجاع و خوش ذوق برای اولین بار در طول تاریخ ترکیه شروع به مکاتبه رسمی و دولتی به دو زبان ترکی و کردی نموده است.

بر اساس گزارش سایت خبری تایم ترک از این پس و بنا به قراری که از سوی مجلس شهرداری دیاربکیر گرفته شده تمامی مکاتبات رسمی و دولتی این شهرداری به صورت دو زبان ترکی و کردی خواهد بود. شهرداری سۇر ترکیه از سال 2005 و بر اساس مصوبه مجلس شهرداری تصمیم به ارائه خدمات چندزبانه و کاربرد زبان کردی در تمامی زیرساخت های شهرداری را اتخاذ نموده است.

عبدالله دمیرداش شهردار شهر سۇر ترکیه در مصاحبه‌ای مرتبط با موضوع بیان داشت: ما به عنوان مدیران محلی سعی در ایجاد شرایطی برای همزیستی مسالمت آمیز خلق ها و باورها را در پیش گرفته‌ایم، ما سعی در برابری خلق ها داشته و با احترام به فرهنگ ها خواستار همزیستی مسالمت آمیز انسانها می باشیم.

در حالیکه تنوع ائتنیکی، دینی، فرهنگی و زبانی در هر کجای دنیا به عنوان میراثی انسانی تلقی گردیده و دولت ها سعی در حفظ تمایزهای ائتنیکی، دینی، فرهنگی و زبانی شهروندانشان و همزیستی مسالمت آمیز آنها را دارند در جغرافیای ایران تنوع و تکثر ائتنیکی – زبانی بلای جان دولت و ملت حاکم گردیده به طوریکه در کنار کتمان و تحقیر گروههای مغلوب دولت و ملت حاکم طی 100 سال گذشته همواره سعی در تنوع و تکثرزدائی گروهای مغلوب و یکسان سازی بر طبق ویژگهای گروه اقلیت حاکم را به پیش رانده‌اند. در حالیکه هر روز شاهد کاربرد و رسمیت زبانهای متعدد در کشورههای هم مرز ایران می باشیم ما در ایران با رسمیت انحصاری زبان گروه اقلیت فارس زبان و کتمان بافت چندملیتی، چنددینی، چندفرهنگی و چندزبانی ملل موجود در ایران می باشیم. دیگر لزومی به شباهت سازی و مقایسه ایران با سوئد، اتریش، فنلاند و ... نیست بلکه قوانین تحقق یافته در همین کشورهای جنگ زده افغانستان و عراق از بعد احترام به تنوعات یاد شده قابل قیاس با ایران نیست.

اکنون نیز که عراق جنگ زده دارای 5 زبان رسمی و دولتی(زبانهای عربی و کردی به عنوان زبانهای رسمی سراسری و زبانهای ترکی، سریانی و ارمنی به عنوان زبانهای رسمی منطقه‌ای) ویا افغانستان جنگ زده دارای زبانهای رسمی (پشتو و دری به عنوان زبان رسمی سراسری و زبانهای پامیری، اوزبکی، بلوچی، ترکمنی، نورستانی و.. به عنوان زبان های رسمی منطقه‌ای) می باشد ما در ایران شاهد رسمیت انحصاری زبان اقلیت فارسی و عدم رسمیت زبانهای اکثریتی به مانند "زبان ترکی" که به گواه هزاران سند تاریخی غیرقابل انکار طی 1000 سال گذشته همیشه به تنهائی(به استثنای 2-3 دوره همراه زبان فارسی) زبان امپراتوریها و سلسله های ترک حاکم بر این جغرافیا بوده اکنون حتی وجودش در این جغرافیا به صورت رسمی از سوی دولت و ملت حاکم کتمان و تحقیر می گردد و ترک بودن میلیونها انسان تنها به جوک های راسیستی و موسیقی فارسی ختم گردیده است. انسانهای ترک ساکن ایران تنها به سبب تمایز ائتنیکی و زبانی با گروه اقلیت حاکم شهروندان درجه چندم دولت ایران بوده و از اولیه ترین حقوق انسانی و جمعی از جمله "حق آموزش به زبان مادری" خود محروم اند، این در حالی می باشد که زبان گروه اقلیت حاکم استعمارگر بر ملل غیرفارس از جمله ملت ترک با عناوینی همچون زبان رسمی و دولتی، زبان ملی، زبان ایرانیت، زبان تشیع، زبان دین اسلام، زبان مشترک و ... قالب، عرضه و تحمیل گردیده است.    

در کنار عدم رسمیت زبان ترکی در ایران حسن روحانی قبل از انتخابات 24 خرداد 1392 در سفرهای انتخاباتی که به شهرهای ترک نشینی همچون تبریز،اورمیه،اردبیل و ... داشت وعده تاسیس "فرهنگستان زبان و ادب ترکی" را در صورت پیروزی در انتخبات به ملت ترک داده بود که علارغم گذشت چند صد روز از عهده گیری سمت ریاست جمهوری کوچکترین سخنی در مورد وعده تاسیس فرهنگستان زبان و ادب و ترکی از وی ویا نزدیکانش منتشر نگردیده و گوئی علارغم سخنانی پرتمطراق وی در مورد راستگوئی و پرهیز از دروغگوئی دولت وی وعده‌ تشکیل فرهنگستان زبان ترکی به مانند وعده های 34 سال گذشته و اهداف انقلاب اسلامی که با هدف تبعیض زدائی و برابری بوده تهی بوده است.

اولین خواسته تمامی فعالین ملی ترک از هر طیف و گروه فکری "رسمیت و سراسری نمودن زبان ترکی تحت ضمانت اجرائی قانون اساسی" و در جهت تبعیض زدائی زبانی عدم تحمیل زبان فارسی به هر نام و عنوانی می باشد.    

منبع ترجمه خبر:

http://tinyurl.com/kderxjf

Ardını Oxu - ادامه »

ترک ستیزی و تبلیغ ایدئولوژی ضدانسانی راسیسیم اینبار با موسیقی فارسی

اومود اورمولو

ارائه سیستماتیک نژادپرستی بر علیه ملل مغلوب در ایران دیرینه‌ای به وسعت پروژه دولت – ملت سازی رضاخانی در این جغرافیا دارد و دو ملت ترک و عرب جزء اصلی ترین قربانیان راسیسم در ایران بوده‌ و می باشند.

ادبیات راسیسم در ایران بی شک یکی از توسعه یافته‌ترین ژانرهای ادبی می باشد که گروه غالب در جهت تطهیر گذشته خویش و تقدس زائی همیشه به آن سر زده، وجود صدها کتاب رنگارنگ که با هزینه دولت های در ایران در حوزه تاریخ سازی و منبع تراشی برای مفاهیمی همچون "نژاد آریا"، "آریانیسم" و .. چاپ گردیده خود گویای واقعیت تولید ادبیات مرتبط با حوزه راسیسم در ایران می باشد. زمانی نشریه‌هائی به مانند ایران باستان ویا کاوه به نویسندگی اشخاصی همچون تقی زاده، محمد قزوینی، جمال زاده، کاظم زاده ایرانشهر و ... که در برلین با هزینه دولت آلمان منتشر می گردید جزء اصلی ترین تولید کننده‌گان محتوی ادبیات نازیسم و مبلغ آن در میان گروه غالب استعمارگر بودند ویا زمانی احزاب فاشیستی به مانند حزب سوسیالیست ملی کارگران ایران یا سومکا ویا حزب پان ایرانیست که به طور رسمی به فعالیت می پرداختند(البته حزب پان ایرانیست اکنون نیز فعال می باشد) جزء بانیان تولید ادبیات راسیسم در ایران به شمار می رفتند. علارغم ظهور انقلاب اسلامی در ایران ادبیات راسیتی به هیچ وجه طرد نگردید بلکه اینبار با رنگ و بوئی آغشته به مذهب تشیع نیز دقیقا به گفتمان و راه قبلی خود ادامه داد.   

عمده ادبیات راسیسم در ایران ریشه در تفکرات آلمان نازی و ایدئولوگ ها و شرق شناسانی همچون فردریش ماکس مولر، آرتور دو گوبینو، فردریش فون شلگل، ویلیام جونز و... دارد و اغلب نظریه های برتری نژادی گروه غالب برگفته و کپی ناقصی از تفکرات اشخاص یاد شده می باشد. امروزه به سبب گسترش وسایل ارتباط جمعی و دسترسی آسان به اطلاعات مختلف و چندزبانه سالهاست که دیگر نظریه های برتری نژادی رنگ باخته و به جزء گروه قلیلی در جامعه حاکم دیگر خریداری ندارد ولی راسیسم به قوت خود بلکه شاید بتوان گفت بیشتر از گذشته در جامعه حاکم بر علیه ملل محکوم رخنه دوانده و تداوم دارد. سوای جوک های راسیستی که ائتنیک و زبان مادری گروههای مغلوب ترک و عرب را در ایران نشانه می گیرند و نقل هر محفل گروه غالب می باشد راسیسم در دیگر حوزه‌ها همچون موسیقی فارسی یا همان موسیقی ایرانی نیز سالهاست که در جهت گفتمان غالب راسیستی بکار بسته میشود. 

به تازگی قطعه موسیقی فارسی از سوی 3 نفر با القاب زئوس (نیما اصغری، متولد 1367/12/16 تهران)، کیجا بابلی و پویا سزار با نامل "دختر بابلی" در فضای اینترنت منتشر گردیده که در بطن کلام موسیقی به صراحت به "زبان ترکی" و "هویت ائتنیکی ترک" با ادبیات راسیستی حمله گردیده است. خواننده‌گان این موسیقی فارسی سوای اینکه لهجه انسان ترک را تنها به سبب تمایز زبانی با گروه غالب استعمارگر مورد تمسخر قرار می دهند در پایان موسیقی نیز به صراحت انسان ترک را خر می نامند. البته این اولین نوع از موسیقی فارسی در حوزه نژادپرستی نمی باشد و بی تردید آخرین نیز نخواهد بود.

متاسفانه سکوت و شاید بتوان به گفت همراهی معنی دار جامعه و مئدیای فارس زبان و مرکزگرا از این نوع اعمال راسیستی خود گویای واقعیت ارائه نژادپرستی در ایران می باشد. 

موسیقی نژادپرستانه فارسی را می توانید از اینجا دانلود و گوش کنید.

Ardını Oxu - ادامه »

زبان ترکی به لیست زبانهای اتحادیه اروپا افزوده شود

اومود اورمولو

محمد اؤنه‌ل رئیس هئیت مشاوران آموزش که برای رفع محدودیت ها و کاستی های زبانی کودکان ترک در مدارس آلمان تشکیل گردیده مهمترین مسئله در حل مسئله زبانی کودکان ترک را قبول زبان ترکی به عنوان یکی از زبانهای اتحادیه اروپا معرفی می کند. 

بر اساس آمار رسمی منتشرشده تعداد کودکانی که دارای زبان مادری ترکی بوده و در کلاس های آموزش زبان مادری شرکت می کرده‌اند با کاهش 30% مواجه گردیده و در عین حال نزدیک به 85% کودکان ترک اولین زبانی که برای ارتباط با هم انتخاب می کنند به جای زبان مادری زبان غالب آلمانی می باشد. 

آقای اؤنه‌ل معتقد هست که برای رفع این محدودیت زبانی کودکان ترک می باید فکر چاره‌ای اساسی بود و مهمترین قدم قبول زبان ترکی به عنوان یکی از زبانهای اتحادیه اروپا می باشد. اگر زبان ترکی به عنوان یکی از زبان های اتحادیه اروپا تعیین گردد پیش زمینه قانونی لازم برای بسط زبان ترکی در کشورهای اروپائی نیز فراهم خواهد گردید و کودکان ترک مورد تبعیض زبانی قرار نخواهند گرفت. 

آموزش زبان ترکی به عنوان زبان مادری کودکان ترک از نسلی به نسل بعد دچار کاهش چشمگیری شده و این به بسط ، آموزش و حفاظت زبان ترکی در کشورهای اتحادیه اروپا آسیب می رساند و قبول زبان ترکی به عنوان یکی از زبانهای اتحادیه اروپا دارای اهمیت حیاتی برای ما و ترک زبانان می باشد.

لیست زبان های اتحادیه اروپا برای اولین بار در سال 1985 شکل گرفت و در سالهای 80 دچار تغییرات اندکی گردید ولی اکنون 25 سال از آخرین بروزرسانی لیست زبانهای اتحادیه اروپا می گذرد و بروزرسانی زبانهای اتحادیه اروپا امری ضروریست. 

زیرساختهای آموزش زبان ترکی در اتحادیه اروپا فراهم و کافی نیست و کودکان ترکی که قادر به تکلم به زبان ترکی اند در اغلب اوقات قادر به تحریر زبان ترکی نمی باشند در حالیکه اگر زبان ترکی جزء زبانهای اتحادیه اروپا گردد موقعیت به مراتب متفاوتتر خواهد شد. امروز در آلمان در حدود 800 مهدکودک به زبانهای آلمانی – فرانسوی و آلمانی – انگلیسی دایر می باشد ولی تعداد مهدهای آلمانی – ترکی تنها در حدود 19 عدد می باشد. این در حالی می باشد که در لیست زبانهای اتحادیه اروپا زبانهائی با تعداد متکلمین 3-5 هزار نفر نیز تحت حفاظت سیاست های زبانی اتحادیه اروپا واقع گردیده‌اند. زبان ترکی در دنیا از سوی 200 میلیون و در اتحادیه اروپا از سوی 5 میلیون انسان به عنوان زبان مادری بکار می رود.

حیات ترکان به زبان ترکی وابسته هست

بر اساس گفته های آقای اؤنه‌ل حیات ترکان ساکن اروپا به زبان ترکی وابسته می باشد بنا به عقیده ایشان اگر زبان نباشد ترکی نیز وجود نخواهد داشت. تمامی ارتباطات و وابستگی های انسانی با خانواده، وطن، فامیل و .. از راه زبان صورت می پذیرد و اکنون صدای ناقوسهای مرگ زبان ترکی در اروپا به صدا درآمده است. 

ایران نیز علارغم دارا بودن تمامی ویژگی های چندملیتی، چنددینی، چندفرهنگی و چندزبانی تاکنون به صورت رسمی تکثر و تنوعات یاد شده را کتمان نموده و سیاست های وسیع یکسان سازی فرهنگی و زبانی را با استفاده از سیستم آموزشی و تحصیلی که بر اساس رسمیت انحصاری زبان گروه اقلیت فارس زبان شکل گرفته به پیش برده است. در ایران 35-25 میلیون ترک نه به عنوان گروه اقلیت ملی بلکه ملتی بی دولت تحت استعمار داخلی گروه اقلیت اکنون نیز از حق آموزش زبان مادری برخوردار نمی باشند که بی تردید این مسئله یکی از مهمترین نقض های آشکار حقوق بشر دسته جمعی می باشد. کودکان ترک در ایران تنها به سبب تمایز زبانی و ائتنیکی با گروه اقلیت حاکم استعمارگر در سیستم آموزشی مورد انواع تبعیض ها واقع میشوند به طوریکه بجای آموزش زبان مادری به کودکان ترک آنها اکنون ملزم به یادگیری تحمیلی زبان گروه اقلیت و طرد زبان مادریشان ترکی قرار گرفته‌اند این در حالی می باشد که کودکان گروه اقلیت حاکم فارس زبان در سیستم آموزشی تنها به آموزش زبان مادری خود اکتفا می کنند.

اولین خواسته ملت ترک در ایران رسمیت و سراسری نمودن زبان ترکی تحت ضمانت اجرائی قانون اساسی و سپس برای تبعیض زدائی زبانی عدم تحمیل زبان فارسی می باشد.     

منبع ترجمه خبر:

http://tinyurl.com/lyn4tvv

Ardını Oxu - ادامه »

اولین قدم کاتالان‌ها برای استقلال

اومود اورمولو

پارلمان منطقه خودمختار کاتالونیا با اتفاق نظر رای به برگزاری طرح رفراندومی برای استقلال منطقه کاتالونیا را گرفته و نتیجه رای گیری را نیز به پارلمان حکومت مرکزی اسپانیا فرستاده است.

رای گیری برای طرح رفراندوم کاتالونیا با 43 رای منفی و 87 رای مثبت توانست از پارلمان منطقه خودمختار کاتالونیا بگذرد. در حالی که پارلمان کاتالونیا در حال رای گیری برای پروژه رفراندوم "حق تعیین سرنوشت" ملت کاتالان بود تجمع وسیعی شامل هزاران طرفدار استقلال کاتالونیا در جلوی ساختمان پارلمان در حال برگزاری گردهمائی برای حمایت از این طرح بود.

حکومت مرکزی اسپانیا برگزاری رفرنداوم حق تعیین سرنوشت کاتالونیا را مخالف محتوای قانون اساسی حکومت مرکزی دانسته است. قرار پارلمان منطقه خودمختار کاتالونیا برای اولین بار از سوی آرتور ماس رئیس حکومت مرکزی کاتالونیا اعلام گردید. وی در سخنرانی اش گفت:

"ما برای تحقق یک دولت مستقل کاتالان خواهان برگزاری رفرندوام می باشیم."

طرح رفراندوم برای حق تعیین سرنوشت کاتالونیا از 2 پرسش تشکیل می گردد. مظمون سوال اول بدین صورت می باشد که "آیا خواهان تشکیل دولت کاتالونیا می باشید؟" در صورت جواب مثبت رای دهنده‌گان سوال دوم نیز به صورت " آیا خواهان استقلال دولت کاتالونیایی که تشکیل خواهد شد می باشید؟ " خواهد بود. 

بر اساس اتفاق نظر گروههای استقلال طلب طرح رفرنداوم منطقه خودمختار کاتالونیا در تاریخ 9 نوامبر سال 2014 برگزار خواهد گردید. تا زمان برگزاری رفرندوام استقلال کاتالونیا نیز مسئولین دولت مرکزی و حکومت خودمختار کاتالونیا خواهند توانست زیرساخت های لازم برای همه‌پرسی را در شرایط قانونی مورد بحث و کنکاش قرار دهند. 

کاتالونیا به مرکز بارسلونا دارای 7 میلیون جمعیت می باشد، کاتالونیا از بعد اقتصادی یکی از ثروتمندترین مناطق اسپانیاست و در عین حال یکی از توسعه یافته ترین مناطق خودمختار اروپاست ولی کاتالانها علارغم این توسعه یافتگی خواهان استقلال از اسپانیا و تشکیل دولت ملی خود می باشند. در 11 سپتامبر سال گذشته که روز ملی کاتالونیاست زنجیره انسانی به طول 400 کیلومتر برای تحقق و خواست استقلال از حکومت مرکزی توسط کاتالانها شکل گرفت.

بی تردید کاتالانها در راه مبارزه با استعمار داخلی و تشکیل دولت ملی خود نمونه بسیاری از ملت های تحت ستم ملی و مستمعره داخلی گروه حاکم از جمله ملت ترک در ایران بوده/ می باشد و بنر معروف " South Azerbaijan is not Iran" که در تبریز آزربایجان از سوی جوانان ترک برافراشته شد بی تاثیر از حرکت آزادی خواهانه کاتالانها نبود. 

به امید روزی که دولت و ملت حاکم در ایران نیز به خواسته تماما حقوقی ملل غیرفارس از جمله ملت ترک در برگزاری رفراندوم حق تعیین سرنوشت احترام بگذارند.

Ardını Oxu - ادامه »

تابلوی شهرداری‌های دیاربکیر و تونجلی ترکیه به دو زبان ترکی و کردی مزین گردید

اومود اورمولو

شهردار دیاربکیر ترکیه در راستای ارائه خدمات دو زبانه به عموم شهروندان اینبار در حرکتی جدید و قابل تحسین اقدام به تعویض تابلوی قدیمی ورودی شهرداری که تنها به زبان ترکی منقش بود نموده و در تابلوی جدید نصب شده از دو زبان ترکی و کردی استفاده نموده است. پس از این حرکت شهردار دیاربکیر شهردار شهر تونجلی ترکیه نیز در اقدام مشابهی نیز تابلوی ورودی شهرداری را به دو زبان ترکی و کردی تعویض نمود.

مهمترین نکته در این حرکات شجاعانه شهرداریهای شهرهای دیاربکیر و تونجلی ترکیه کاربرد زبان کردی در کنار زبان ترکی که زبان رسمی ترکیه هست می باشد و در عین حال نکته مهم دوم استفاده از کلمات "آمد" در تابلوی رسمی شهرداری دیاربکیر و "درسیم" برای نامیدن شهر تونجلی ترکیه است. بنا به نظر گروههای ملی‌گرای کرد نام شهر دیاربکیر آمد(عامد) و تونجلی درسیم بوده و دولت ترکیه طی سالهای گذشته نام این شهرها را تغییر داده است. آقای عثمان بایدمیر و خانم ائدیبه شاهین هر دو به ترتیب ریاست شهرداریهای دیاربکیر و تونجلی ترکیه را عهده دار می باشند، هر دوی اشخاص یاد شده از حزب ب.د.پ(حزب دست راست حزب کارگران کردستان در مجلس) به عنوان شهرداری برگیزده شده اند. 

البته شهرداری دیاربکیر و دیگر شهرداران مناطقی عمده کردنشین که از سوی حزب ب.د.پ اداره میشوند با هزینه دولت ترکیه اولین مهدکودک به زبان کردی، تغییر تابلوهای راهنمائی و رانندگی به 2 زبان، ارائه خدمات دولتی پزشکی به زبان کردی، تغییر تابلوهای درون شهری به 2 زبان، چاپ بروشور و کتاب به زبان کردی(از جمله کتاب Meyîr در حوزه آشپزی و ..)، اجرای تئاتر کوردی، شب شعر کردی، برگزاری همایشهای مربتط با زبان و فرهنگی کردی، برگزاری فستیوال ها و کنگره‌های کردی، گشایش کلاس های آموزش زبان مادری با بودجه شهرداری، ائتیکت هائی به زبان کردی در بازارهای فروش میوه و تره‌بار، همایش زبان کردی و کردولوژی و صدها مورد دیگر از جمله اعمال شهرداریهای یاد شده می باشد که بی تردید قابل تحسین اند و نشان از پیوند عمیق شهرداران یاد شده با مردم خود.

حال سوال اینجاست که شهرداران شهرهای ترک نشینی به مانند تبریز، اورمیه، اردبیل، بیجار، همدان، قزوین، قروه، سولدوز، سونقور، ساووج‌بۇلاق، به‌ی‌کندی، تیکان تپه، قوشاچای و صدها شهر دیگر چرا تاکنون دست به هیچ عمل مشابهی در قبال زبان مادریمان ترکی نزده‌اند؟ آیا عدم تمایل و تحقق هر یک از اعمال یاد شده نشان از عم ارتباط شهرداران با مردمان شهرهای ترکنشین نمی باشد یا ناشی از عدم وجود شعور هویتی و زبانی انسانهای برگزیده به این عنوان هست؟ آیا شهرداران مناطق عمده ترک نشین از مرد ترک اند و مردم ترک را تمثیل می کنند یا برآیند مافیای قدرت و باندهای سیاسی اند؟ براستی چرا در شهرهای ترکنشین تابلوها، اعلائم راهنمائی رانندگی، سرویس هیا بهداشتی شهرداری، خدمات شهرداریها و... به دو زبان ترکی و فارسی ارائه نمی گردد؟            

منبع خبر، سایت روزنامه حریت چاپ ترکیه:

http://tinyurl.com/o48y9jj

Ardını Oxu - ادامه »

عراق رسما دارای 5 زبان رسمی گردید، تداوم رسمیت انحصاری زبان فارسی در ایران

اومود اورمولو

دیروز پس از آنکه نماینده‌گان پارلمان عراق در نشستی به لایحه رسمیت زبان کردی به عنوان دومین زبان رسمی سراسری عراق و رسمیت منطقه‌ای زبانهای ترکی، سریانی و آسوری رای مثبت دادند عراق جزء یکی از کشورهائی گشت که به صورت رسمی دارای 5 زبان رسمی به صورت رسمی سراسری و رسمی منطقه‌ای گردید.

لایحه رسمیت زبان های موجود در عراق با 185 رای مثبت نماینده‌گان پارلمان به تصویب رسید. بر اساس قانون یاد شده در تمامی مناطقی که گروههای زبانی ترکی، سریانی و آسوری در اکثریت باشند زبان‌های یاد شده به صورت زبان رسمی قابلیت کاربرد خواهد داشت. بر اساس گفته‌های رئیس اداره فرهنگ و روابط عمومی پارلمان عراق لایحه رسمیت زبان های موجود در عراق پس از بررسی های طولانی مدت و دقیق به پارلمان ارائه گردید و در لایحه برای کاربرد آسان زبان مادری هر گروه ائتنیکی تمهیداتی اندیشیده شده است. وی در کنفرانس خبری بعد از تصویب قانون چندزبانگی عراق اظهار داشت: بی تردید قانون رسمیت چند زبان در عراق سبب افزایش استانداردهای دمکراسی در عراق خواهد گردید و تمامی ملت های موجود در عراق از این پس خواهند توانست به صورت آزاد و قانونی زبان مادری خود را بکار ببندند.

در حالیکه عراق جنگ زده به صورت رسمی و با توجه به قانون اساسی اکنون دارای 5 زبان رسمی گشته ما در ایران چندملیتی، چنددینی، چندفرهنگی و چندزبانی شاهد رسمیت انحصاری زبان گروه اقلیت فارس زبان که بی هیچ تردیدی ناهنجار با عرف منطقه‌ هست مواجه‌یم. امروزه در کشورهائی نظیر عراق، افغانستان، ترکیه، پاکستان و ... مسئله زبان های ملی و آموزش زبان مادری تا حدودی مرتفع گردیده است. اکثر دولت های یاد شده با قبول تنوع زبانی و ائتنیکی مردم خود سعی در مدیریت منطقی تنوع زبانی و مسئله آموزش زبان مادری را در پیش گرفته‌اند و تنها در ایران می باشد که خلاف عرف منطقه شاهد رسمیت انحصاری زبان گروه اقلیت حاکم استعمارگر می باشیم. امروز در اکثر کشورهای منطقه و همسایه ایران نظیر عراق، افغانستان، پاکستان و... تقریبا تمامی زبانهای رایج توسط دولتهای کشورهای یاد شده به عنوان زبان رسمی سراسری و یا زبان رسمی منطقه‌ای شناخته شده‌اند. چنانچه در عراق شاهد رسمیت 5 زبان به صورت 2 زبان رسمی سراسری و 3 زبان رسمی منطقه‌ای؛ در افغانستان 2 زبان رسمی سراسری(زبانهای دری و پشتون) و 7 زبان رسمی منطقه‌ای (ازبکی، پامیری، ترکمنی، نوریستانی، بلوچی، پاشائی، پامیری) و در پاکستان 2 زبان رسمی سراسری(زبانهای اردو و انگلیسی) و 5 زبان رسمی منطقه‌ای (پونجابی، بلوچی، پشتون، سیندگی، سرائیکی) می باشیم. همانطور که مشاهده می گردد در سه کشور یاد شده مسئله زبان های ملی و رسمیتشان تا حدود بسیاری بر اساس فرمول رسمیت سراسری و رسمیت منطقه‌ای زبان ها حل گردیده است. در ترکیه نیز از سال 2002 پروسه رسمیت زبان کردی و دیگر زبانهای گروههای ائتنیکی اقلیت با توجه به رفرم های متعدد زبانی از جمله به رسمیت شناخت حق آموزش به زبان مادری و ...که بسیاری از این رفرم ها نیز در سایت "اورمیه نیوز" ترجمه و منتشر گردیده قدم های مثبت و تاثیرگذاری برداشته شده، در منطقه تنها ایران است که به علت نبود اراده سیاسی مسئله زبان های ملی و مسئله گروههای ائتنیکی حل نگردیده و به قوت خود باقیست به طوریکه وضعیت حقوق بشری و حقوق زبانی ملل غیرفارس هر روز نیز بدتر و حادتر گردیده است. در ایران نیز آنچه که برای رفع مسئله زبان های ملی می باید بنا به عرف منطقه محقق گردد رسمیت زبان های پرمتکلمی همچون ترکی و فارسی به صورت رسمی سراسری و رسمی نمودن زبان های همچون عربی، ترکمنی، کردی، بلوچی، گیلکی، لری، مازنی، لکی و .. به صورت رسمی منطقه‌ای می باشد. 

یکی از اساسی ترین مطالبات فرهنگی ملت ترک ساکن جغرافیای ایران "رسمیت سراسری زبان ترکی" تحت ضمانت اجرائی قانون اساسی و دومین قدم برای تبعیض زدائی زبانی عدم تحمیل زبان فارسی به هر نام و عنوانی می باشد.

منبع ترجمه خبر:

http://tinyurl.com/qzza7en

Ardını Oxu - ادامه »

کردی زبان رسمی دوم عراق شد، زبان ترکی همچنان در ایران کتمان می شود

اومود اورمولو

بر اساس گفته‌های سخنگوی کمسیون فرهنگ و اطلاع رسانی مجلس عراق پس از توافق فراکسیون های پارلمان عراق امروز نماینده‌گان به لایحه رسمیت زبان کردی در سراسر عراق رای مثبت داده و لایحه مذکور به تصویب مجلس عراق رسیده است با این اوصاف عراق به همراه افغانستان جنگ زده جزء اولین کشورهائی می باشند که اقدام به رسمیت چندین زبان به صورت رسمی سراسری و رسمی منطقه‌ای را بر اساس قانون اساسی به تصویب رسانده‌اند.

رسمیت زبان کردی به عنوان زبان دوم عراق گرچه که در قانون اساسی عراق با توجه به وجود ماده 4 به صورت موقتی وجود داشت ولی با تصویب لایحه قانونی رسمیت زبان کردی این مسئله به‌ شکل پراتیک درآمد. بر اساس گفته‌های موئد طیب از این پس بر اساس قانون اساسی و لایحه تصویب شده در تمامی ادارات، نهادها، ارگانهای دولتی، اوراق، اسکانس ها، پاسپورت، جلسات پارلمان، هیات وزیران و .. عراق از رسم الخط و زبان کردی هم در کنار زبان عربی استفاده خواهد شد، در عین حال رسمیت قانونی زبان کردی سبب افزایش کسب و کار مابین جوانان کرد نیز خواهد گردید. در کنار رسمیت زبان کردی به عنوان زبان عربی زبان های ترکی و سریانی نیز در مناطق و شهرهائی که گروههای ائتنیکی – زبانی یاد شده در اکثریت باشند را به رسمیت می شناسد.

در حالیکه احترام به چندزبانگی، تنوع ائتنیکی و تکثرگرائی در کشورهای جنگ زده‌ای به مانند عراق و افغانستان با رسمیت چندین زبان شکل حقیقی بیشتری به خود می گیرد در این سوی در ایران چندملیتی، چنددینی، چندزبانی و چندفرهنگی شاهد تداوم سیاست‌ های یکسان‌سازی زبانی و فرهنگی با توجه به رسمیت انحصاری زبان گروه اقلیت فارس و سیستم آموزشی تک زبانه که بر پایه تحمیل زبان گروه اقلیت بر ملل محکوم و طرد زبان مادری گروههای اکثریت جامعه را شاهدیم. قانون اساسی ایران تنها زبان و هویت ائتنیکی گروه اقلیت فارس زبان را به رسمیت شناخته و حق زیست را از دیگر زبانها سلب نموده است. در عین حال سیستم آموزشی ایران به جای آموزش و تربیت کودکان به علوم نوین انسانی ابزاری در دست استعمارگر برای فارسیزه کردن کودکان ملل غیرفارس می باشد. ملت ترک ساکن ایران با جمعیتی بالغ بر 35- 25 میلیون نفر یکی از ملل مستمعره اکثریت می باشد که به صورت رسمی و سیستماتیک هویت ائتنیکی و زبان مادری‌اش به عناوین مختلف کتمان و تحقیر می شود، در حالیکه در سال 2013 به سر می بریم هویت ائتنیکی و زبان مادری میلیونها ترک تنها به سبب تمایز با گروه اقلیت حاکم استعمارگر از اجتماع طرد گردیده و از هیچ حقوق اولیه‌ای برخوردار نمی باشند.

خواست و هدف فعالین ملی ترک از هر طریف و گروه فکری "رسمیت و سراسری اعلام نمودن زبان ترکی" بر اساس ضمانت اجرائی قانون اساسی و عدم تحمیل زبان فارسی به هر نام و عنوانی می باشد، اگر روزی فارس زبانان به جای آموزش زبان مادریشان خواهان یادیگری زبان ترکی باشند ما نیز به عنوان ملت ترک بی تردید خواهان آموزش زبان فارسی خواهیم بود. تحیمل زبان فارسی و عدم آموزش زبان مادریمان ترکی به صراحت نسل کشی زبانی می باشد.    

منبع ترجمه خبر:

http://tinyurl.com/kfnum33

Ardını Oxu - ادامه »

قانون اعدام به سبب تکلم به زبان ترکی

اومود اورمولو

از شروع جنگ داخلی در سوریه 3 سال می گذرد و بر اساس آخرین آمار ارگانهای جهانی حقوق بشر از 18 مارس 2011 تا 30 اکتبر 2013 بیش از 133 هزار و 43 نفر کشته‌ شده اند که از این ارقام می توان به مرگ 61 هزار و 67 نفر غیرنظامی، 6 هزار و 365 کودک و 4 هزار و 269 زن اشاره نمود. در دیگر سو از جبهه مخالفین دولت سوریه نیز 18 هزار و 122 نفر، سربازان و نظامیان جدا شده از رژیم 2 هزار و 202 نفر، نیروهای رژیم 29 هزار و 954 نفر، نیروهای متفق دولت بشار اسد یا شبه نظامیان 18 هزار و 678 نفر و 284 نفر از نیروهای حزب الله لبنان در این جنگ داخلی خانمان سوز کشته‌ شده اند. در کنار این آمار تکان دهنده 50 تا 100 هزار زن نیز مورد تجاوز مستقیم و غیرمستقیم واقع شده اند. آمار دهشتناک مذکور نشان از اوضاع وخیم انسانی فوق در سوریه می باشد و هر روزی که می گذرد به فاجعه‌ بشری دیگری در عین بی تمایلی دولت ها و سازمانهای جهانی بر اتمام این خون ریزی را شاهدیم. 

در جنگ داخلی سوریه گروه ائتنیکی "ترک" نیز به سبب همسوئی با سیاست های ترکیه در قبال بشار اسد و حزب بعث نیز به عناوین مختلف دچار انواع صدمات متعددی گشته‌اند. ملت ترک سوریه که از نظر تعدد یکی از گروه های اکثریت ملی باشد در 5 منطقه و از بعد کثرت 3.5 میلیون نفر می باشد. سخنان زیر بخشی از مصاحبه سیمر حافظ رئیس مجلی ترکان سوریه با شبکه تلویزیونی 24 ترکیه می باشد.

در بسیاری از مناطق ترک نشین به سبب کمبود و عدم وجود مواد غذائی انسانها شروع به خوردن گوشت حیواناتی همچون گربه، سگ و موش روی آورده‌اند، حتی خواستار فتوائی در این مورد نیز شدند. ترکان سوریه‌ای طی 50 سال گذشته همیشه تحت فشار مضاعف سیستم بوده‌اند، تنها در منطقه باییربوجوق(منطقه ترک نشین سوریه) 900 بمب واریل انداخته شده است. دیگر ارقام را نمی دانیم. ترکانی که در مناطق جولان و لاذقیه سکونت دارند در وضعیت به مراتب بدتری واقع شده‌اند.   

ما در وضعیتی نیستیم که از خودمان مراقبت نمائییم. مهمترین نیاز برای زنده‌ ماندن خوراک می باشد. آماری از تعداد کشته‌شده‌گان از سرما در سوریه در دسترس نیست. ترکان سوریه‌ای هیچ زمان از ترکیه دور نگشته‌اند، ما گروه اقلیتی نیستیم بلکه بیش از 3.5 میلیون نفر می باشیم. در بسیاری از مناطق بشار اسد و حزب بعث قانونی برای اعدام متکلمین به زبان ترکی را نیز تصویب نموده‌ بودند و این قانون در چندین منطقه ترک نشین به اجرا گذاشته شد. ما اکنون 20.000 نفر از فرزندانمان را در سوریه از دست داده‌ایم و محتاج کمکیم...

برای نام ترکان سوریه به مانند ایران و عراق از لفظ ترکمان نیز در مئدیای ترکیه بهره برده می شود. 

منبع ترجمه:سایت استار، بخش گزارش ویدئوئی

http://tinyurl.com/morbmaw   ‌          

در همین رابطه:

تاریخ ترکان سوریه

Ardını Oxu - ادامه »