اومود اورمولو
دیروز پس از آنکه نماینده‌گان پارلمان عراق در نشستی به لایحه رسمیت زبان کردی به عنوان دومین زبان رسمی سراسری عراق و رسمیت منطقه‌ای زبانهای ترکی، سریانی و آسوری رای مثبت دادند عراق جزء یکی از کشورهائی گشت که به صورت رسمی دارای 5 زبان رسمی به صورت رسمی سراسری و رسمی منطقه‌ای گردید.
لایحه رسمیت زبان های موجود در عراق با 185 رای مثبت نماینده‌گان پارلمان به تصویب رسید. بر اساس قانون یاد شده در تمامی مناطقی که گروههای زبانی ترکی، سریانی و آسوری در اکثریت باشند زبانهای یاد شده به صورت زبان رسمی قابلیت کاربرد خواهد داشت. بر اساس گفته‌های رئیس اداره فرهنگ و روابط عمومی پارلمان عراق لایحه رسمیت زبان های موجود در عراق پس از بررسی های طولانی مدت و دقیق به پارلمان ارائه گردید و در لایحه برای کاربرد آسان زبان مادری هر گروه ائتنیکی تمهیداتی اندیشیده شده است. وی در کنفرانس خبری بعد از تصویب قانون چندزبانگی عراق اظهار داشت: بی تردید قانون رسمیت چند زبان در عراق سبب افزایش استانداردهای دمکراسی در عراق خواهد گردید و تمامی ملت های موجود در عراق از این پس خواهند توانست به صورت آزاد و قانونی زبان مادری خود را بکار ببندند.
در حالیکه عراق جنگ زده به صورت رسمی و با توجه به قانون اساسی اکنون دارای 5 زبان رسمی گشته ما در ایران چندملیتی، چنددینی، چندفرهنگی و چندزبانی شاهد رسمیت انحصاری زبان گروه اقلیت فارس زبان که بی هیچ تردیدی ناهنجار با عرف منطقه هست مواجه‌یم. امروزه در کشورهائی نظیر عراق، افغانستان، ترکیه، پاکستان و ... مسئله زبان های ملی و آموزش زبان مادری تا حدودی مرتفع گردیده است. اکثر دولت های یاد شده با قبول تنوع زبانی و ائتنیکی مردم خود سعی در مدیریت منطقی تنوع زبانی و مسئله آموزش زبان مادری را در پیش گرفته‌اند و تنها در ایران می باشد که خلاف عرف منطقه شاهد رسمیت انحصاری زبان گروه اقلیت حاکم استعمارگر می باشیم. امروز در اکثر کشورهای منطقه و همسایه ایران نظیر عراق، افغانستان، پاکستان و... تقریبا تمامی زبانهای رایج توسط دولتهای کشورهای یاد شده به عنوان زبان رسمی سراسری و یا زبان رسمی منطقه‌ای شناخته شده‌اند. چنانچه در عراق شاهد رسمیت 5 زبان به صورت 2 زبان رسمی سراسری و 3 زبان رسمی منطقه‌ای؛ در افغانستان 2 زبان رسمی سراسری(زبانهای دری و پشتون) و 7 زبان رسمی منطقه‌ای (ازبکی، پامیری، ترکمنی، نوریستانی، بلوچی، پاشائی، پامیری) و در پاکستان 2 زبان رسمی سراسری(زبانهای اردو و انگلیسی) و 5 زبان رسمی منطقه‌ای (پونجابی، بلوچی، پشتون، سیندگی، سرائیکی) می باشیم. همانطور که مشاهده می گردد در سه کشور یاد شده مسئله زبان های ملی و رسمیتشان تا حدود بسیاری بر اساس فرمول رسمیت سراسری و رسمیت منطقه‌ای زبان ها حل گردیده است. در ترکیه نیز از سال 2002 پروسه رسمیت زبان کردی و دیگر زبانهای گروههای ائتنیکی اقلیت با توجه به رفرم های متعدد زبانی از جمله به رسمیت شناخت حق آموزش به زبان مادری و ...که بسیاری از این رفرم ها نیز در سایت "اورمیه نیوز" ترجمه و منتشر گردیده قدم های مثبت و تاثیرگذاری برداشته شده، در منطقه تنها ایران است که به علت نبود اراده سیاسی مسئله زبان های ملی و مسئله گروههای ائتنیکی حل نگردیده و به قوت خود باقیست به طوریکه وضعیت حقوق بشری و حقوق زبانی ملل غیرفارس هر روز نیز بدتر و حادتر گردیده است. در ایران نیز آنچه که برای رفع مسئله زبان های ملی می باید بنا به عرف منطقه محقق گردد رسمیت زبان های پرمتکلمی همچون ترکی و فارسی به صورت رسمی سراسری و رسمی نمودن زبان های همچون عربی، ترکمنی، کردی، بلوچی، گیلکی، لری، مازنی، لکی و .. به صورت رسمی منطقه‌ای می باشد.
یکی از اساسی ترین مطالبات فرهنگی ملت ترک ساکن جغرافیای ایران "رسمیت سراسری زبان ترکی" تحت ضمانت اجرائی قانون اساسی و دومین قدم برای تبعیض زدائی زبانی عدم تحمیل زبان فارسی به هر نام و عنوانی می باشد.
منبع ترجمه خبر:
http://tinyurl.com/qzza7en
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر