بايد يك بار ديگر خاطر نشان كنم هدف نسل كشي در آزربايجان ملت ترك آزربايجاني بوده كه منظور و قصد اصلي از آن ايجاد يك ديوار حائل بين تركيه و ساير ملل ترك در آسيا بود كه آن موقع دولتي از خود نداشتند. و اما بعد، بارها و بارها وقتي در مجالس خصوصي و يا مجالسي كه به بهانه هاي مختلف در گوشه و كنار برگزار مي شود و سخني از قتل عام هاي وحشتناك صد سال گذشته بدست روس و ارمني و جيلو و نيز اكراد به ميان مي آيد اولين واكنش شنوندگان متهم نمودن مردم آن موقع بخصوص اهالي اورمو و سالماس به بي لياقتي و ترس و لعن و نفرين آنان مي باشد. اگرچه نمي توان سستي و كاهلي عموم و خصوصا بزرگان شهر در شب و روز هاي منتهي به 3اسفند 1296را فراموش كرد ولي حق آن است كه به صورت جامع به اين قضيه نگاه دوباره اي بيفكنيم تا فداكاري ها و شهدايي كه در راه دفاع از خلق ترك آزربايجان تقديم شد زير غبار فراموشي و بي توجهي ما گم نشود. بلافاصله پس از اشغال آزربايجان روس ها دست به دستگيري و اعدام مجاهدين در تبريز و اورمو و ساير شهرهاي آزربايجان زدند. افرادي همچون ثقه الاسلام و يارانش در تبريزاعدام شدند، مصلوب نمودن رئيس مجاهدين اورمو بنام مشهدي اسماعيل خان و شش نفر از سران جمعيت اتحاد اسلام معروف به بالوو حاجيلاري، شهادت جمع كثيري از مجاهدان اورمو و سالماس در جريان مقاومت در برابر اردوي روس بالاخص فرد لايق و جنگ آزمودهاي همچون شهيد سعيد سالماسي و متعاقب آن 11سال جنگ و خونريزي و باز گذاشتن دست جيلو و ارمني و كرد در غارت و قتل ترك هاي آزربايجاني و آتش سوزي بازارهاي اورمو و خوي نه سركرده اي براي جنگ و نه رمق و نه تواني براي تجديد قواي ملتمان بر جاي نگذاشته بود . از طرف ديگر خريداري اسلحه روس ها و تجهيز ارامنه و جيلو و بعداً كرد ها توسط انگليس و كونسول آمريكا (شت آمريكايي)، اقدامات تخريبي نيكيتين كنسول روس ، ميسيونرهاي نظامي فرانسه و مداواي مجروحين مسيحي و ساخت مهمات و جنگ افزار بدست اين ميسيونرها و بهره گيري از صد ها افسر و نظامي روس ، انگليسي و فرانسوي و پشتيباني لجستيك قوي از قبيل پوشش هوايي براي مسيحيان و بهره گيري از گردان توپخانه عملا چيزي را براي مقاومت و عرض اندام اهالي ترك مسلمان باقي نگذاشته بود . بنابراين نگارنده –اورمولو تايماز- بر اين باور است كه اهالي غيور و شجاع اورمو ، سالماس ، خوي ، سولدوز ، قوشاچاي و ساير شهرها و دهات واقعا آنچه را كه توانسته اند به انجام رسانده اند و 11سال گرسنگي و جنگ و راهزني كرد و ارمني و جيلوو چيزي براي آنها باقي نگذاشت . آنچه كه باقي مانده بود طي دوسال( بعد از كشتار سوم اسفند 1296) نيز از بين رفت ، بطوريكه آقاي توفيق در كتاب خود مي نويسد بعد از انقلابات ارمني و كرد تعداد كشته شدگان به حدي زياد بود كه كسي براي كشت و زرع باقي نمانده بود و بعضاً يك نفر از هفتاد نفر ارث مي برده است. از طرف ديگر هيچ كمكي نيز از ساير شهر هاي آزربايجان نرسيد ، ستارخان را در تهران با گلوله يپرم خان ارمني شهيد كرده بودند ، باقرخان را كردها در قصر شيرين سر بريده بودند و فرقه دمكرات در تبريز نيز كاري نتوانست انجام دهد ، تهران نشينان نيز فقط به همدردي و اجتماع در تلگراف خانه ها بسنده كردند. واقعا اهالی ترك اورمو و سالماس و سولدوز و غيره چه مي توانست انجام بدهد كه نكرد ؟بنابراين اتهام و انگ بي غيرت و ترسو به اجدادمان مقرون به عدالت نيست اگرچه اقدام زبونانه بزرگان اورمو و هيئت صلح آنان و تسليم شهر در آن شب منحوس سوم اسفند اقدامي به غايت نادرست بوده و اسباب شرمندگي مي باشد. مردم ترک آزربايجان در طول تاريخ نشان داده اند كه از جسورترين انسانها مي باشند. حتي در آن روزهاي وانفسا هرجا كه توانستند و مختصر امكاناتي داشتند دمار از روزگار مهاجمان در آوردند مانند اهالي بخش انزل در اورمو به سركردگي كاظيم خان قوشچي كه طي 13سال قتل عام در آزربايجان قلعه و دژ خود را تسليم بيگانگان ننمودند ؛ ياد و خاطره قهرمانان ملی مان را پاس بداريم و مجاهدت هاي اجدادمان را به قهر و قضاوت سطحي نيالاييم ، جوانان ما بايستي از قهرمانان ملي مان درس بگيرند و متهم كردن اجدادمان به ترس ضمن اينكه ما را از دايره عدالت خارج مي كند به نفعمان نيز نخواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر