تشکیلات تروریستی حزب کارگران کردستان(به کردی=پارت ی کاری که رین ی کوردستان) در جنوب شرقی ترکیه، شمال عراق، شمال شرقی سوریه و در شمال غربی ایران با هدف تشکیل یک دولت کرد در مناطق کشورهای یاد شده بوجود آمده است. این تشکیلات به صورت مخفف پ.ک.ک که حرفهای اول حزب مذکور به کردی می باشد نامیده می شود. این تشکیلات به نامهای دیگری همچون ک.ا.د.ی.ک که مخفف= کونقره ی آزادی دمکراسی کردستان(KADEK) و کونقرا-گئل که مخفف حزب مردم می باشد نامیده شده است.
پ.ک.ک در کشورهایی همچون ترکیه، آمریکا و ... و در مجامع بین المللی همچون ناتو، اتحادیه اوروپا و ... یک تشکیلات تروریستی اعلام شده و در لیست سازمان قاچاقچیان مواد مخدر ایالات متحده آمریکا به عنوان تشکیلات قاچاقچی مواد مخدر جای گرفته است. همچنین از طرف مجلس ملی ترکیه در لیست گروه تروریستی جای داده شده است. در لیستی که از طرف مدیر امنیت عمومی ترکیه مبنی بر گروههای تروریستی که اکنون در ترکیه فعالیت می کنند منتشر شد نیز پ.ک.ک به عنوان گروه تروریستی در این لیست جای گرفته است.
تشکیلات تروریستی پ.ک.ک که از طرف عبدالله اوجالان در سال 1974 تشکیل شده بر اساس ایدئولوژی پان کردیسم و انقلاب سوسیالیزم پایه ریزی شده است. هدف تشکیلات تروریستی پ.ک.ک تشکیل کردستان بزرگ و آزاد در قسمتی از کشورهایی همچون ترکیه، شمال عراق، شمال شرقی سوریه، مناطقی از شمال غربی ایران و ... می باشد.
ایدوئولوژی تشکیلات پ.ک.ک
ایدئولوژی تشکیلات تروریستی پ.ک.ک مارکسسیزم، لنینیسم، آپویسم(طرفداران عبدالله اوجالان) می باشد. اما در سالهای آتی بیشتر در رواج پان کردیسم افراطی سوق داشته است.
تاریخ تشکیلات پ.ک.ک
قبل از ایجاد تشکیلات
حرکت فردی شروع شده در سالهای 1960 با نیت و بهانه تغییر وضعیت اقتصادی و اجتماعی عمومی، با گذشت نیم قرن از دوران عثمانی و تکرار مشکلاتی که در وضعیت اقتصادی و اجتماعی دوران عثمانی و با ظهور جنگ سرد که توسط سرویسهای اطلاعاتی سوریه و روسیه در جنوب شرقی آناتولی تجهیز می شد تشکیلات جرقه اولیه را زد.
جلسات شرق
تشکیلات تروریستی پ.ک.ک در مورخه های 16 سپتامبر 1967 در دیاربکر ، 24 سپتامبر در سیلوان، 1 اکتبر در سیوه ره ک، 8 اکتبر در باتمان، 15 اکتبر در تونجلی، 22 اکتبر در جلسات شرقی که برگزار کرده بودند. در تاریخ 23 می 1971 مرکز انقلاب شرقی مدنی(DDKO) ایجاد شد.
دوران عبدالله اوجلان یا آپویسم(1978-1974)
تشکیلات تروریستی پ.ک.ک به صورت سازمانی فعالیت خود را در سال 1974 با نام Ankara Democratic Patriotic Association of Higher Education شروع کرد. تشکیلات در این دوران بیشتر کار را برای جذب دانشجویان کرد به گروه با سرکردگی اوجالان آغاز کرد. تشکیلاتی که در آنکارا کار خود را آغاز کرده بود در مدت زمان کوتاهی در حال گسترش در جنوب شرقی آناتولی و جذب جوانان کرد منطقه با پروپاگاندا و تبلیغات وسیع بود. در مورخه 27 اکتبر در دیاربکر و منطقه لیجه در حالی که اجتماعی را با نام اطلاعات رهایی شکل داده بودند اسم تشکیلات به حزب کارگران کوردستان "پ.ک.ک" تغییر دادند. گروه تروریستی پ.ک.ک با این حرکتی که شروع کرده بود و اعلان عمومی شروع به ترتیب دادن حرکتهایی در شهرها کرد. ایدئولوژی که بر اساس مارکسیست و لنینیست ائتنیک پایه گذاری شده بود رفته رفته به صورت تجزیه طلبی و جدایی طلبی و مبارزه مسلحانه رو در رو با تشکیلات راست آغاز به کار کرد. در دوران مذکور تشکیلات تروریستی پ.ک.ک به سرکردگی عبدالله اوجالان، به معاونی شخصی با نام جمیل باییک، رئیس اجرائی تشکیلات با نام شاهین دونمز، مسئول جذب سرباز شخصی با نام محمد کاراسونگور، مسئول کشفیات فردی به نام مظلوم دوغان ، عضو اجرائی تشکیلات افرادی با نامهای محمد خییر دایانمیش و شخصی که دوست نزدیک اوجالان با نام کسره ایلدیریم اشتراک داشتند شکل گرفت.
گردهمایی که در تاریخ 27 اکتبر 1987 تشکیل شد از طرف طرفداران آپوجی ها(طرفداران عبدالله اوجالان) نامیده و تبلیغات می شد. اسم آپوجی به طور اععم از اجتماع دیکمان به بعد به مشهور و شروع به استفاده کردن از این اسم آغاز شد. گسترش افکار سیاسی اوجالان از سالهای میانی 1970 شروع به گسترش به عنوان استراتژی این تشکلات شروع و تبلیغ گسترده شد. بعد از این دوران برای گسترش فکر خود در درون حرکت در شهرهای جنوب شرقی آناتولی در تجمعات فدرال جا باز کرد و از این تجمعات برای مقاصد و نیات خود در منطقه مذکور شروع به شکل گیری کرد.
اشخاصی که معروف به آپوجی بودند از 16 نفر تشکیل می شدند، ولی در طول سالیان متمادی فقط عبدالله اوجالان در تشکیلات ماند و دیگر اشخاص به تشکیل ارگانها و سازمانهای مخصوص به خود آغاز کردند.
جنگ شهری(1980-1978)
تشکیلات تروریستی پ.ک.ک هجوم و کشتار خود را در شمال شرقی ترکیه و در زیر چتر حزب کارگران کردستان 5 سال ادامه داده است. دولت ترکیه با آمار ارائه داده از 43.000 حادثه تروریستی که به وقوع پیوسته است مهر تاییدی بر نقش تروریستی پ.ک.ک در داخل شهرها زده است که پ.ک.ک نقش فعالی را در اکثر حملات تروریستی ایفا کرده است. از 12 سنتابر 1980 به بعد اگر چه پ.ک.ک هجومهای شهری خود را کاهش داده است ولی تشکیلات تروریستی مذکور پیوسته حرکت خود را ادامه داده است. در تاریخ 30 جولای 1979 در سوء قصدی که در شهر اورفا برای وکیل مجلسی به نام محمد جلال بوجاقا شکل گرفته بود نقش تشکیلات تروریستی پ.ک.ک که سعی در استثمار شهروندان و طایفه های کردی که با دولت همکاری داشته بودند نیز مشهود شد. ضربه گروه تروریستی پ.ک.ک همانند دیگر گروههای کومونیست با پروپاگاندا و مبارزه مسلحانه صورت گرفته می گرفت. در سال 1980 تشکیلات تروریستی پ.ک.ک با تندروی و افراطی گری کردی به فعالیتهای خود در مبارزه مسلحانه شدت داده بود. قبل از این ضربه رهبر تشکیلات تروریستی پ.ک.ک، اوجالان ترکیه را ترک کرده اما در خارج از کشور نیز همکاری و همفکری نزدیکی با تشکیلات پ.ک.ک داشته بود. سپس اوجالان دستگیر و به زندان منتقل شد.
1984-1980
در سال 1979 اوجالان در سوریه کمپهایی برای جذب و آماده سازی جوانان کرد برای تشکیلات تروریستی پ.ک.ک تشکیل داد. یکی از عاملهای کناره گیری و دلخوری گروها و تشکیلات چپ از اوجالان دعوت اوجالان برای لبنان بود. عبدالله اوجالان در سوریه در منطقه ای به نام بکاء جای گرفته بود و از آنجا تشکیلات پ.ک.ک و عملیات را رهبری می کرد. اهمیت این دوران را بعداً اوجالان در نوشته های خود ذکر می کند.
1993-1984
در سال 1984 تشکیلات تروریستی پ.ک.ک با شیوه و ارگانی جدید آغاز به کار کرد. تشکیلات به خود نام حزب انقلاب مردم را برگزیده و با یاری و کمکهای سوریه در جوب شرق آناتولی به روشها و متدهای ترور پرداخت.
تشکیلات تروریستی پ.ک.ک به مدت طولانی جنگ مردم را اعلان کرد. جنگ طولانی مردم بر مبنای مبانی فکری و عملی 1- استراتژی مدافعه 2-استراتژی بالانس کردن 3-استراتژی ترور پایه ریزی شده بود. مرحله اول طرح فوق پروپاگاندای مسلحانه با نام آزادی کردستان(کردی: Hêzên Rizgarîya Kurdistan, HRK) اجرا شده و سه مرحله فوق تشکیل شد. عملیاتی که با اسم رمز "آقیت" و با سرکردگی شخصی به نام ماحسون قورخماز در تاریخ 14 جولای در شهرهای و مناطق اروه ، شیرناک، پرواری و عملیات دیگری با سرکردگی شخصی به نام عبدالله اکینجی و علی عومورجان در 21 مارت در حکاری، چوکورجا، شمدینلی و در مناطق وان و چاتاک نیز با پروپاگاندای مسلحانه و ترور به وقوع خواهد پیوست. اما همکاری و اشتراک و همکاری علی عومورجان به وقوع نپیوست. در 15 آگوست 1984 در ساعت 21:30 در شهر اروح و شمدینلی گروه تروریستی پ.ک.ک بزرگترین عملیات خود را جامه عمل پوشاند.
در 25 اکتبر 1986 در لبنان در کنگره برگزار شده تشکیلات HRK لغو شده و به جای آن تشکیلات ارتش آزادی بخش کردستان(کردی: Artêşa Rizgarîya Gelê Kurdistan, ARGK) الغا شد. عملیاتهای تروریستی پ.ک.ک که در سالهای 1992-1991 روند افزایشی داشت در سال 1993 به حالت تعلیق درآمد. در 23 می 1993 طی عملیاتی که در شهرهای بینگول و ائل آزیغ توسط نیروههای مسلح تشکیلات تروریستی پ.ک.ک صورت گرفت در یک عملیات ترور از قبل برنامه ریزی شده دانشجویانی که تحصیل خود را به پایان رسانده بودند و در راه بازگشت به خانه بودند توسط پ.ک.ک غافلگیر شده و 33 نفر از آنان به رگبار گلوله بسته شدند. در این حادثه تروریستی گروه تروریستی پ.ک.ک 13 نفر، یک مامور پلیس و 8 شهروند ترکیه را دزدیده و گروگان گرفتند. در پی این حادثه و عملیات مشابه از طرف نیروهای ارتش ترکیه 10 تروریست پ.ک.ک به هلاکت رسید و اشخاص گروگان گرفته شده آزاد گردیدند.
1998-1993
در این دوران تشکیلات پ.ک.ک برای ادامه حیاط خود در کشورهایی که ساکن بودند نقش اساسی بازی کرد به طوری که در ایدئولوژی تشکیلات پ.ک.ک بازنگری شد. به جای ایدئولوژی کومونیزم(مارکسیت-لنینیست) سوسیالیزم و برای نشان دادن حقوق برابر زن و مرد و تبعیضات جنسی راهکارهای سیاسی اندیشیده شد. در داخل تشکیلات تفکرات دین محوری به وجود آمد.
قتل عام باش باغلار در سال 1993
در تاریخ 5 جولای 1993 صد نفر از منصوبین تشکیلات تروریستی پ.ک.ک در یکی از روستاهای کمالیان به نام باش باغلار شهروندان را به رگبار گلوله بسته و روستا را به آتش کشیدند. 31 نفر قتل عام و 3 نفر دیگر مجروح شدند. قتل عام مذکور را تشکیلات تروریستی پ.ک.ک گردن گرفت و در روستا پرچمها پ.ک.ک و عکسها اوجالان به نمایش در آمد.
عملیات انتحاری در 1996
در 30 ژوئن 1996 طی عملیاتی که با اسم رمز "زیلان" برگزار شد یکی از نیروهای زن تشکیلات پ.ک.ک با نام "زینب خینداجی" در شهر تونجلی ترکیه با بمبهایی که به بدن خود بسته بود و درحالکی که مارش استقلال را سر می داد در یک عملیات انتحاری خود را منفجر کرد. در این حادثه تروریستی و انتحاری 6 نفر سرباز که دو نفر مامور امنیت بودند جان خود را از دست دادند.
در مورخه 25 اکتبر سال 1996 دومین عملیات انتحاری توسط پ.ک.ک به وقوع پیوست. طی عملیاتی که در شهر آدانا و در باغچه ی شعبه نیروی محافظت که گردهمایی کوچکی برگزار می شد یک عضو زن گروه تروریستی پ.ک.ک با نام لیلا اورتال بمبی که به بدن خود بسته بود را منفجر کرد. در این حادثه تروریستی 3 مامور پلیس جان خود را از دست دادند.
در تاریخ 29 اکتبر 1996 در مراسمی که برای بزرگداشت روز جمهوریت ترکیه بنا نهاده شده بود یک عملیات انتحاری دیگر توسط فردی به نام گوله ر اوتاش که به بدن خود مواد منفجره بسته بود منفجر شد. در این عملیات تروریستی و انتحاری 3 مامور نیروی پلیس ترکیه جان باختند.
عملیات انتحاری که توسط افراد دیگر گروه تروریستی پ.ک.ک شکل گرفته است:
زینب کیناجی در ژوئن 1996
لیلا اورتال در اکتبر 1996
گوله ر اوتاش در اکتبر 1997
فاطما دیققت در نوامبر 1998
حسین اوروج در دسامبر 1998
حمدیه باغلان در دسامبر 1998
مرال مایماک در مارت 1999
جانان آکگون در آپریل 1999
شنگول آککوت در می 2003
2002-1998
تسلیم شدن شمدین ساکیک
در 13آوریل 1998 دومین نفر از رهبر تشکیلات تروریستی پ.ک.ک با نام شمدین ساکیک و برادرش عاریف که با یاری مسعود بارزانی پنهان شده بود با عملیات سری که توسط پلیس ترکیه صورت گرفته بود دستگیر و به ترکیه بازگردانده شدند.
خروج اوجالان از سوریه
در 29 آگوست سال 1998 عبدالله اوجالان در یک ارتباط تلفنی که با کانال تلوزیونی MED TV برقرار کرد به صورت یک طرفه اعلان آتش بس کرد. به این صحبت اوجالان نخست وزیر وقت ترکیه مسعوت ییلماز اینگونه پاسخ داد:
"اگر این صحبت شما مبنی بر پایان دادن مبارزه مسلحانه با دولت ترکیه و قدمی در راه تسلیم شدن شما باشد بنده این حرکت را حرکت مثبتی تلقی میکنم. و ادامه این کار را خواستارم. اما اگر این یک بازی زیرکانه سیاسی برای گرفتن جایگاه سیاسی در اتحادیه اوروپا باشد به هیچ وجه هم صحبت نخواهیم بود"
در 16 سپتامبر یکی از ژنرالهای ارتش ترکیه با نام ژنرال آتیلا آتش درمورد مخفی شدن اوجالان در سوریه چنین خطاب می کند:
"بعضی از همسایگان نیت صحیح ما را در رابطه با خویش اشتباه فرض کرده اند.مدت زمان طولانی هست که رهبر یک تشکیلات تروریستی را در کشور خود جای داده و یاری فراوانی به آن می رسانند به یاری این همسایگان کشور ترکیه به حوادث ترور بیشماری گرفتار شده اند. این صحبت را به طور آشکار بیان می کنم که: ملت ترک ترکیه نیت درست خویش را در رابطه با همسایگان اثبات کرده. صبرمان رو به اتمام می باشد. صبرمان را تمام نکنید"
1 اکتبر در مراسمی که برای بازگشایی مجلس کبیر ترکیه در نظر گرفته شده بود رئیس جمهور سلیمان دمرل چنین می گوید:
"این صحبت مهم را که مردم ترک ترکیه انسانهایی صلح دوست هستند بارها به گوش همسایگان رساندیم. با وجود شرایط فوق حق این را داریم که وارد جنگ با سوریه شویم. صبرمان رو به اتمام می باشد ولی برای یک دفعه نیز به دنیا گوشزد می کنم که صبرمان در مقابل کارهای بعضی همسایگان رو به اتمام هست"
رئیس جمهور مصر حسنی مبارک در تاریخ 6 اکتبر طی سفری که به ترکیه داشت خواستار نقش میانجی بین سوریه و ترکیه شد که این عمل او نیز با استقبال طرف ترکیه ای مواجه شد.
در 9 اکتبر عبدالله اوجالان و بعضی از افراد تشکیلات پ.ک.ک همچون نمایندگی پ.ک.ک در یونان به نام آیفر قایا(اسم رمز=روزرین" Rozerin") و بعضی دیگر مجبور به ترک سوریه شدند.
وزیر خارجه مصر طی دیداری که در تاریخ 12 اکتبر از آنکارا داشت پیام رئیس جمهور سوریه حافظ اسد را به سلیمان دمرل رساند. در 19 اکتبر طی دیدار و تفاهم نامه ای که به امضا ترکیه-سوریه در شهر آدانا برگزار شد طرف سوریه ای این چنین سخن راند که اوجالان هم اکنون در سوریه نیست و حقیقتاً اجازه ورود به سوریه را نیز نخواهیم داد تفاهم نامه نیز از 20 اکتبر صورت رسمی به خود گرفت و لازم الجرا شد.
عملیات نایروبی
عبدالله اوجالان مخفیانه و از طریق پاسپورتی جعلی که ملیتی قبرسی داشت در تاریخ 2 فورال ساعت 11:33 در پوشش این که برای گردش و استراحت به یونان سفر کرده با یکی از اعضای پ.ک.ک به نام ساوواس کالدردیس که همراه اوجلان بود با سفیر یونان در یک بنا دیدار مخفیانه ای داشته بود. طبق اطلاعاتی که سازمان جاسوسی آمریکا سیا به نیروههای ترکیه می دهد نیروههای امنیتی ترکیه با فرماندهی شئنکال آتاساگون برای عملیاتی غافلگیرانه حاضر شده بودند. صحبتهایی نیز از همکاری نزدیک برای دستگیری اوجالان از سوی سازمان جاسوسی اسرائیل موساد نیز به گوش می رسید.
حکومت کنیا در 15 فورال خروج اوجلان را از مرزهای کشور خود خواستار شده بود و اوجالان نیز خروج خود را مشروط به رفتن به کشور هلند بیان کرده بود. اما طی یکی عملیات غافلگیری هواپیمای اوجالان تغییر مسیر داده و راهی جای دیگری شد. اوجالان 16 فورال در ساعت 3:00 به ترکیه رسیده و نخست وزیر وقت ترکیه بلند اجویت این گونه سخنی در این مورد بیان کرد:
"هرکجای دنیا رفته بود روزی دستگیری وی را توسط دولت ترکیه بیان داشته بودیم. این دولت حرفی را که قول داده بود به مقصد رسانید. قولی را که به مادران شهید داده بودیم به جا رساندیم"
محاکمه اوجالان در سال 1999
عبدالله اوجالان در تاریخ 29 ژوئن سال 1999 در دادگاه کشور ترکیه و با استناد به قانون اساسی ترکیه و بر طبق ماده 125 که بیان می دارد: هر گونه تشکیل دولت در خاکی که متعلق به ترکیه می باشد و یا اقدام علیه امنیت ملی ترکیه مجرم شناخته شده و محاکمه می شود. در محاکمه 31 می سال 1999 که در شهر امرلی و در دادگاه امنیت ملی برگزار شد اوجالان اعترافاتی را مبنی بر اینکه تشکیلات تروریستی پ.ک.ک را ایجاد و رهبری کرده و به چندین مورد از فعالیتهای تشکیلات نیز اعتراف کرد.
در 29 ژوئن 1999 عبدالله اوجالان رهبر گروه تروریستی پ.ک.ک با توجه به رای دادگاه به اعدام محکوم شد. حکم اعدام نیز از طرف دیوان محاکمات نیز پذیرفته و مورد صلاحیت قرار گرفت. علتهای رای فوق بر این موارد اتهامی اوجالان تاکیید داشت: مبارزه مسلحانه، کشتار و قتل عام زنان، کودکان و افراد غیر نظامی، اقدام علیه امنیت ملی ترکیه و ... بنا به قانون اساسی ترکیه و بر طبق ماده 59 از این قانون تکلیف شد که این حکم اجازه کاسته شدن و کاهش را نداشته باشد. حکم اعدام اوجالان از سوی دادگاه شعبه دوم آنکارا صادر شد ولی این حکم اجرا نشد. اوجالان به زندان خصوصی که در جزیره امرلی بود فرستاده شد و حکم بدینگونه اصلاح شد که تا آخر عمر محبوس باشد.
در اولین دادگاه اوجالان اظهارات خود را بدین گونه بیان کرد که از رفتار ترور مابانه و شدت عمل گروه تروریست پ.ک.ک و اعمالی که سبب کشته شدن اشخاص و کودکان بیگناه شده بود عذرخواهی کرد. در اظهارات بعدی نیز به کمک همه جانبه تشکیلات تروریستی پ.پ.ک از سوی 140 کشور جهان اعتراف و این چنین اظهار کرد که اگر من اعدام شوم خونهای بیشتری نیز ریخته خواهد شد ولی اگر آزاد شوم بر حل این مسائل تلاش خواهم کرد.
کمپهای پ.ک.ک در شمال عراق
تشکیلات تروریستی پ.ک.ک به خاطر اینکه کمکی از سوی مردم ساکن در جنوبی شرقی آناتولی دریافت نکرد و نیروهای امنیتی ترکیه موفق به هلاکت 20.000 تروریست شدند به ناچار برای مخفی شدن به سوی مرزها شتافت. مدت زمان زیادی در سوریه ماند ولی بعد از توافق دو طرفه در سال 1998 دیگر در سوریه هم جایی برای مخفی شدن نداشت. تشکیلات بعد از جنگ کورفه ز به علت تلافات زیاد در سال 1990 مجبور شد به شمال عراق گریزان شود. در جنگ عراق که در سال 2003 به وقوع پیوست تشکیلات تروریستی پ.ک.ک با کاهش نیرو و تلفات مواجه شده و مجبور به مخفی شدن در کوه کاندیل و اطراف این کوه شد. در منطقه مذکور بیش از 10 کمپ تربیت نیروی تروریستی پ.ک.ک وجود دارد. بعد از اشغال عراق توسط آمریکا، مقامات آمریکایی سخنی را در مورد اینکه این کمپها از میان برچیده خواهد شد را زده بودند. همینطور نیز نیروههایی که بر بغداد تسلط داشتند و رهبر کردهای محلی نیز این چنین سخنی را بر زبان آورده بودند که اجازه فعالیت به گروههای تروریستی پ.ک.ک را نخواهیم داد. اما با گذشت زمان هر سه طرف یاری و امکانات بیشتری را نیز برای این گروه فراهم کردند. به طوری که مسعود بارزانی و یارانش به تامین سلاح برای این گروه تروریستی اقدام می کردند. وقتی که سلاحهای ارتش عراق به دست تروریستهای پ.ک.ک افتاد حوادث تروریستی که توسط پ.ک.ک در ترکیه انجام می گرفت روند رو به رشدی را طی کرد.
در جولای سال 2006 تشکیلات پ.ک.ک تنها در فاصله 500 متری از سفارت ترکیه اقدام به راه اندازی و تبلیغ مرکز مدنیت اوجالان اقدام نمودند. زمانی که ترکیه نسبت با راه اندازی این مرکز اعتراض کرد اشخاص صاحب منصب آمریکایی در عراق با گقتن "ما چنین مرکزی را ندیده ایم" نیت خود را دوباره اثبات کردند.
در جولای 2006 با توجه به اعتراضات مکرر ترکیه به هیات امریکایی مبنی بر راه اندازی مرکز مدنیت اوجالان درگیری لفظی بین هیات امریکایی و دولت ترکیه شدت گرفت. نخست وزیر ترکیه رجب طیب اردوغان بیان کرده بود که اگر لازم باشد ترکیه دست به عملیات برون مرزی نیز خواهد زد. در راستای این اعتراض در یک هفته 15 تروریست پ.ک.ک به هلاکت رسیدند. صحبتهای رجب طیب اردوغان از دیگر مقامات ترکیه از جمله وزرای خارجه و دیگران نیز تکرار گشت.
با توجه به اقدامات اعتراضی مقامات ترکیه رئیس جمهور وقت آمریکا جورج.دابیلو بوش و وزیر امور خارجه آمریکا کاندولیزا رایس صحبتهای مبنی بر بعضی اقدامات جلوگیرانه برای تشکیلات پ.ک.ک نیز بر زبان آوردند.
در تاریخ 30 ژوئن چندین نفر که از کمپهای مذکور فرار کرده بودند که شامل یک زن، چهار مرد بودند خود را تسلیم والی و نیروهای امنیتی شهر شیرناک و سیلوپی کردند و اعترافاتی نیز در رابطه با اعمال خود به زبان آوردند. در اعترافات افراد تسلیم شده سخنانی مبنی بر ترس تشکیلات پ.ک.ک از عملیات برون مرزی ارتش ترکیه برزبان آورده شده بود. اعترافاتی که در مصاحبه با مطبوعات ترکیه بر زبان این افراد آورده شده بدین گونه می باشد:
"ورود ما به تشکیلات تروریستی ندانسته و از روی غفلت بوده است. واقعیاتی که تشکیلات با آنها روبرو می باشد را به چشم خود دیدیم. ما تسلیم شدیم به خاطر اینکه اعتقاد داریم مردم و حکومت ترکیه با ما بدرفتاری نخواهند کرد. ما با این فکر تسلیم نیروههای ترکیه شدیم. حرفهای گفته شده که از طرف تشکیلات پ.ک.ک زده می شد را به چشم دیدم که دروغ می باشد. ما بعد از تسلیم شدن هیچ رفتاری بدی را از نیروهای ترکیه ندیدیم. هزاران نفر نیز مثل ماها در کمپهای پ.ک.ک وجود دارد. اگر به آنها وثیقه هایی داده شود آنها نیز تسلیم خواهند شد. طی روزهای گذشته که ارتش ترکیه تصمیم بر شروع عملیات برون مرزی کرده وحشت فراوانی در کمپها حاکم شده است."
بر طبق اعترافات افراد تسلیم شده تشکیلات تروریستی پ.ک.ک از سوی افراد متخصص آموزش دیده می شوند و کمکهای مالی فراوانی نیز از سوی شمال عراق دریافت می کنند. در کمپهای کوه کاندیل دو زره بر و تجهیزات مسلحانه آمریکایی نیز وجود دارند. هم چنین از اجبار این افراد برای عملیات انتحاری نیز سخنانی به میان آمده است.
همچنین تشکیلات پ.ک.ک در چندین کشور اوروپایی همچون بلژیک، ایتالیا، اسپانیا، رومانی، هلند و ... و حتی همسایگان نزدیک ترکیه مانند یونان نیز دارای کمپهای متعددی برای آموزش های تروریستی به افراد پ.ک.ک می باشند.
نظامیان کودک
بنا به اطلاعات جبهه تورکمن عراق در این سالها رفته رفته با به هلاکت رسیدن افراد پ.ک.ک و عدم موفقیت در عملیات تروریستی سازمان پ.ک.ک با یک مشکل عمده به نام کمبود نیرو مواجه می باشد به طوری که در نتیجه این عمل افراد منصوب به پ.ک.ک کودکان به سن 10-11 ساله می باشند. و بیشترین سن کودکان 14-15 ساله که اکثریت مطلق از دختران می باشد را تشکیل می دهند.
حرکتهای سیاسی
فعالیت گروههای پ.ک.ک در آلمان
در کشور آلمان تشکیلات کرد پ.ک.ک دارای یک لابی با نفوذ می باشد. در سالهای 1990 آلمانها که دنبال نیروی کار ارزان بودند به فکر استفاده از کردها افتادند، با مرور زمان بعدها این افراد و به قولی نیروی کار ارزان و سرمایه دارانی که این نیرو را به کار می گرفتند از جهت مالی حمایتهای نیز از تشکیلات پ.ک.ک انجام دادند.
طرفداران تشکیلات پ.ک.ک برای مبارزه با ترکیه 70.000 نفر می باشند ناگفته نماند که رقم واقعی بیش از این ارقام می باشد. پ.ک.ک حمایتهای اطلاعاتی فراوانی از سوی حکومت آلمان و حمایتهای مالی فراوانی نیز ازسوی کردهای ساکن آنجا دریافت می کند.
مابین سالهای 1992 تا 1993 کردهای ساکن آلمان و طرفدار تشکیلات تروریستی پ.ک.ک 6 ترور و هجوم بر علیه شهروندان ترک ترکیه ای ساکن آلمان داشته اند. در بیشتر این حملات شهروندان ترک ترکیه ای و مغازه داران به انواع مختلف مورد هجوم و حمله طرفداران پ.ک.ک قرار گرفته اند. از سال 1993 به بعد طرفداران کرد و تندرو پ.ک.ک با هدف ایجاد ترس و وحشت برای شهروندان ترک ساکن آلمان شدت گرفته است به طوری که در 4 نوامبر 1993 در طی یک عملیات در چندین شهر آلمان که به صورت همزمان انجام شده منجربه کشته شدن یک شهروند ترک ساکن آلمان شده است. تشکیلات پ.ک.ک در آلمان صاحب و یا دارای نفوذ بر چندین نشریه و تلویزیون می باشد. با این هدف نشریه آزادی(کردی: Serxwebun) یکی از ارگانها خبری و پروپاگاندای پ.ک.ک در آلمان می باشد. تا سال 1995 این نشریه به صورت دوره ای در آلمان برای طرفداران پ.ک.ک منتشر می شد که تا 76 شماره نیز منتشر شده بود. در سال 1996 نیز تلویزیون و ابزار پروپاگاندا و تبلیغاتی پ.ک.ک که کانال تلوزیونی با نام MED TV بود اجازه نشر داده نشد و سپس در سال 1996 تعطیل شد. ولی بعد از تعطیلی کانال فوق شبکه ای دیگر در هلند و فرانسه با نام روژ تی وی RoJ TV شروع به کار کرد.
تاکتیک
تشکیلات پ.ک.ک به طور عمومی در مناطق کویر و دور افتاده و در نزدیکی مناطق مرزی فعالیت می کند. مناطق صعب العبور و دشتها و کوههای وسیع برای مخفی شدن اعضای پ.ک.ک و سربازان تعلیم دیده تشکیلات بکار می رود. در مناطق مرزی نیز اعضای تشکیلات تروریستی پ.ک.ک در بین اهالی بومی مخفی شده و در صورت لزوم دست به عملیات می زنند
منابع:
http://tr.wikipedia.org/wiki/Pkk
http://en.wikipedia.org/wiki/Kurdistan_Workers'_Party
مقاله مذکور را همراه با اطلاعات اضافی می توانید به صورت پی دی اف از لینک زیر دانلود کنید:
۱ نظر:
ارسال یک نظر