گوناذپورت: امیدوارم در این چند خط بتوانیم درد دهها هزار نفر از مردم ترک اورمیه را بیان بکنم. دوستان عمری از من در شهر اورمیه گذشته و در پنج - شش دهه گذشته شاهد اوضاع و احوال این شهر بوده ام. میخواهم به مسئله کرد در اورمیه و فیلمی که حزب دمکرات هر هفته چندین بار از تلویزیون تیشک نشان می دهد، اشاره کنم.
در سالهای 1340 و 1350 در شهر اورمیه کسی نمی توانست یک خانه و خانواده کرد را در اورمیه پیدا کند. کردهای شیکاک فقط برای خرید از بازار و فروش گوسفندان خود به اورمیه می آمدند. آنها صبح به اورمیه آمده و بعد از ظهر به روستاهایشان بر می گشتند.
کردها فقط در خیابان شاهپور و خیابان مهاباد خرید میکردند. بطوریکه خیابان مهاباد در امتداد خیابان شاهپور بوده و "مرکز" آندو خیابان را ازهم جدا میکرد. بعد از انقلاب اسلامی، آمد و رفت کردها به اورمیه بیشتر شد و اوایل پاییز هر سال فرزندان خانواده های مرفه کردها برای تحصیل به اورمیه می آمدند. آنها تا اواخر سال تحصیلی اتاقی را اجاره کرده و در تابستان دوباره به روستاهای خود درمناطق سومای برادوست و مرگور ترکور بر میگشتند.
بعد از انقلاب اسلامی مناطق کرد نشین بخاطر جنگ احزاب کرد با دولت امنیت خود را از دست داده و کردها اجبارا به روستاهای سنی مذهب ترک (کورا سنی) و شهرهای اورمیه، سلماس، خوی و ماکو روی آوردند. بخشی دیگر از مردم کرد برای یافتن کار به شهرهای ترک سرازیر شدند. اکنون ده الی پانزده درصد از جمعیت اورمیه را کردها تشکیل میدهند. اکثریت آنها از طبقه فقیر هستند اما بخشی از آنها بخاطر قاچاق مواد مخدر ثروتمند شده اند.
اکنون کردها درصد ناچیزی از جمعیت اورمیه را تشکیل میدهند اما احزاب کرد اورمیه و کل آزربایجان غربی را بخش شمالی کردستان معرفی میکنند. چند سال پیش فقط پ ک ک ادعای ارضی به کردستان داشت. بعدآ پژاک شعبه ای از پ ک ک به ادامه این سیاست پیوست. اکنون هر دو بخش انشعابی حزب دمکرات کردستان و سه چهار شاخه های انشعابی کومه له همگی آذربایجان غربی را بخشی از کردستان معرفی کرده و آن را درداخل نقشه کردستان گذاشته و شب و روز از تلویزیونهای خود آنرا تبلیغ میکنند.
چندی پیش آقای مصطفی هجری دبیر کل حرب دمکرات کردستان ایران در جوابیه خود به نامه اعتراضی آقای نظمی افشار، سخنان آقای رامبد لطف پور را در نشریه کردستا ن به شماره 432 را مبنی برکردستانی بودن آزربایجان غربی و مهمان بودن ترکها را محکوم کرد. اما این حرب همیشه بطور زیرکانه و بدون سر و صدا سیاستی را که آقای لطف پور یکی از اعضای کمیته مرکزی حزب اعلام کرده بود ادامه داده است.
اکنون بیش از سه ماه است که حزب دمکرات کردستان سه - جهار روز در هفته و هر روزحداقل دو بار فیلمی یک ساعته از شهراورمیه را در برنامه " ده نگ و دیمن" و " ده نگی هونه رمه ندان و دیمه نی کوردستان " یعنی " صدای هنرمندان و مناظر کردستان" از تلویزیون تیشگ به نمایش گذاشته و همزمان آواز کردی پخش می کند(!)
بیشتر مردم دراورمیه و روستاها ساترلایت دارند و شاهد این برنامه ها هستند. مردم اورمیه از این اقدام حزب دمکرات شدیدا آزرده و ناراحت هستند و این فیلم را توهین به آذربایجانیها و تجاوز قلمداد میکنند. این نوع اقدامات حزب دمکرات و دیگر احزاب کرد، باعث شده مردم اورمیه از خود واکنش نشان دهند و مهر ومحبتی که مردم اورمیه و روستاها بویژه کورا سنی ها قبلا به کردها داشتند اکنون به کینه تبدیل شده است.
ما و بسیاری از ترکان آزربایجانی این مسئله را با شخصیتهای سرشناس منطقه الواج و فرهنگیان اورمیه در میان گذاشتیم تا اعتراض مارا بگوش مسئولان حزب دمکرات، پژاک و کومه له و دیگر احزاب کرد برسانند اما تا حال نتیجه ای حاصل نشده است.
تبلیغات رادیو و تلویزیونی کردها باعث شده که کردها مخصوصا جوانان این دوره، کردستانی بودن آزربایجان غربی را باور کرده و به فرهنگ خود تبدیل کنند. مردم اورمیه در سالهای قبل این موضوع را جدی نمیگرفتند اما اکنون متوجه شدند که کردها شمشیر را از رو بسته و به زیاده خواهی پرداختند.
ما در اورمیه و دیگر شهرهای آزربایجان تلاش کردیم با مردم کرد برادروار! زندگی کنیم اما چند سالی از آمدن آنها نگذشته که مردم مهاجر روستا ها و احزاب شان ادعای مالکیت ارضی بر آزربایجان و شهرهای آن را میکنند و خود را صاحب دار و ندار مردم اورمیه و دیگر مناطق سرزمین ما را میدانند. اینگونه سیاست ها و ادعای ارضی بر آزربایجان نتایج منفی، خونین و ویرانگری را برعلیه کردها بدنبال خواهد داشت.
اکثر روشنفکران و مردم در شهرهای آزربایجان غربی بخوبی هدف از ادعاهای ارضی احزاب کرد و نمایش ویدئو و فیلم از اورمیه بعنوان شهر کردستانی یا "قلب کردستان" را بخوبی می دانند. هدف احزاب کرد آماده سازی ذهنی و نظامی کردها برای اشغال شهرهای آزربایجان، قتل عام و آواره ساختن مردم آزربایجان غربی در فرصتی مناسب، بحرانهای سیاسی و دوره صعف و سرنگونی رژیم میباشد.
مردم آگاه و سیاسی آزربایجان میدانند که احزاب کرد اگر نتوانستند براحتی آزربایجان را به کنترل خود در آورند به تکرار داستان کرکوک و رای گیری و غیره خواهند پرداخت تا سهمی از آذربایجان ببرند. اما احزاب و گروههای افراطی کرد در تعیین سیاستهایشان دقت نکرده اند که آزربایجانیها اکنون اقتصاد آذربایجان را دست دارند و موقعیت محکمتری در کلیه ادارت دولتی، نیروهای پلیسی و نظامی د ارند و از نظر جمعیتی دهها برابر بیشتر از کردها هستند.
ادعای ارضی کردها نه فقط بریک وجب از خاک آزربایجان بلکه بر نیمی از آزربایجان با عکس العمل قاطع و سخت مردم روبرو است. ادعای ارضی برسرزمینهای آزربایجان به معنای اعلام جنگ علیه مردم ترک آزربایجان می باشد و زمینه جنگی سخت و خونین را آماده میکند.
ما ترکان آربایجانی خواهان جنگ نبوده و مردم کرد را به دوستی فرا میخوانیم. دو ملت ترک و کرد توسط دولت ایران به اسارت در آمده اند، بنا بر این آزادی و رهایی ایندو ملت به اتحاد و دوستی آنها بستگی دارد. تاکید ما بر دوستی و اتحاد به هیچ وجه بمعنای فراموش کردن زیادی خواهی ها و سیاست تجاوزکارانه احزاب کرد نیست.
مردم ترک آزربایجان ازادعای ارضی کردها بربخش مهمی از آزربایجان و نشان دادن فیلم اورمیه بعنوان یکی از شهرهای کردستان مردم آزربایجان را شدیدا به خشم آورده است. ادامه این وضع بدون هیچ شکی به جنگ، قتل عام ها و کشتار انسانها منجر خواهد شد. ادعای ارضی به آزربایجان هیچ چیزی جز فرار و آورگی کردها از شهرهای آزربایجان ندارد. ما امیدواریم احزاب کرد با زندگی، سرنوشت و جان و مال مردم کرد در شهرهای آزربایجان بازی نکنند. ادامه این سیاستها از طرف احزاب کرد قطعا و بدون هیچ شکی به قتل عامها منجر خواهد شد که تنها بازنده این جنگ حتمی قطعا مردم کرد خواهد شد.
امید است این نوشته به دست احزاب کرد هم برسد تا آنها متوجه شوند که درنتیجه سیاستهای احزاب کرد چه فاجعه ای اقلیت محروم کرد را در شهرهای آذربایجان تهدید میکند. فاجعه ای که مسئولیت آن بعهده احزاب کرد است.
در سالهای 1340 و 1350 در شهر اورمیه کسی نمی توانست یک خانه و خانواده کرد را در اورمیه پیدا کند. کردهای شیکاک فقط برای خرید از بازار و فروش گوسفندان خود به اورمیه می آمدند. آنها صبح به اورمیه آمده و بعد از ظهر به روستاهایشان بر می گشتند.
کردها فقط در خیابان شاهپور و خیابان مهاباد خرید میکردند. بطوریکه خیابان مهاباد در امتداد خیابان شاهپور بوده و "مرکز" آندو خیابان را ازهم جدا میکرد. بعد از انقلاب اسلامی، آمد و رفت کردها به اورمیه بیشتر شد و اوایل پاییز هر سال فرزندان خانواده های مرفه کردها برای تحصیل به اورمیه می آمدند. آنها تا اواخر سال تحصیلی اتاقی را اجاره کرده و در تابستان دوباره به روستاهای خود درمناطق سومای برادوست و مرگور ترکور بر میگشتند.
بعد از انقلاب اسلامی مناطق کرد نشین بخاطر جنگ احزاب کرد با دولت امنیت خود را از دست داده و کردها اجبارا به روستاهای سنی مذهب ترک (کورا سنی) و شهرهای اورمیه، سلماس، خوی و ماکو روی آوردند. بخشی دیگر از مردم کرد برای یافتن کار به شهرهای ترک سرازیر شدند. اکنون ده الی پانزده درصد از جمعیت اورمیه را کردها تشکیل میدهند. اکثریت آنها از طبقه فقیر هستند اما بخشی از آنها بخاطر قاچاق مواد مخدر ثروتمند شده اند.
اکنون کردها درصد ناچیزی از جمعیت اورمیه را تشکیل میدهند اما احزاب کرد اورمیه و کل آزربایجان غربی را بخش شمالی کردستان معرفی میکنند. چند سال پیش فقط پ ک ک ادعای ارضی به کردستان داشت. بعدآ پژاک شعبه ای از پ ک ک به ادامه این سیاست پیوست. اکنون هر دو بخش انشعابی حزب دمکرات کردستان و سه چهار شاخه های انشعابی کومه له همگی آذربایجان غربی را بخشی از کردستان معرفی کرده و آن را درداخل نقشه کردستان گذاشته و شب و روز از تلویزیونهای خود آنرا تبلیغ میکنند.
چندی پیش آقای مصطفی هجری دبیر کل حرب دمکرات کردستان ایران در جوابیه خود به نامه اعتراضی آقای نظمی افشار، سخنان آقای رامبد لطف پور را در نشریه کردستا ن به شماره 432 را مبنی برکردستانی بودن آزربایجان غربی و مهمان بودن ترکها را محکوم کرد. اما این حرب همیشه بطور زیرکانه و بدون سر و صدا سیاستی را که آقای لطف پور یکی از اعضای کمیته مرکزی حزب اعلام کرده بود ادامه داده است.
اکنون بیش از سه ماه است که حزب دمکرات کردستان سه - جهار روز در هفته و هر روزحداقل دو بار فیلمی یک ساعته از شهراورمیه را در برنامه " ده نگ و دیمن" و " ده نگی هونه رمه ندان و دیمه نی کوردستان " یعنی " صدای هنرمندان و مناظر کردستان" از تلویزیون تیشگ به نمایش گذاشته و همزمان آواز کردی پخش می کند(!)
بیشتر مردم دراورمیه و روستاها ساترلایت دارند و شاهد این برنامه ها هستند. مردم اورمیه از این اقدام حزب دمکرات شدیدا آزرده و ناراحت هستند و این فیلم را توهین به آذربایجانیها و تجاوز قلمداد میکنند. این نوع اقدامات حزب دمکرات و دیگر احزاب کرد، باعث شده مردم اورمیه از خود واکنش نشان دهند و مهر ومحبتی که مردم اورمیه و روستاها بویژه کورا سنی ها قبلا به کردها داشتند اکنون به کینه تبدیل شده است.
ما و بسیاری از ترکان آزربایجانی این مسئله را با شخصیتهای سرشناس منطقه الواج و فرهنگیان اورمیه در میان گذاشتیم تا اعتراض مارا بگوش مسئولان حزب دمکرات، پژاک و کومه له و دیگر احزاب کرد برسانند اما تا حال نتیجه ای حاصل نشده است.
تبلیغات رادیو و تلویزیونی کردها باعث شده که کردها مخصوصا جوانان این دوره، کردستانی بودن آزربایجان غربی را باور کرده و به فرهنگ خود تبدیل کنند. مردم اورمیه در سالهای قبل این موضوع را جدی نمیگرفتند اما اکنون متوجه شدند که کردها شمشیر را از رو بسته و به زیاده خواهی پرداختند.
ما در اورمیه و دیگر شهرهای آزربایجان تلاش کردیم با مردم کرد برادروار! زندگی کنیم اما چند سالی از آمدن آنها نگذشته که مردم مهاجر روستا ها و احزاب شان ادعای مالکیت ارضی بر آزربایجان و شهرهای آن را میکنند و خود را صاحب دار و ندار مردم اورمیه و دیگر مناطق سرزمین ما را میدانند. اینگونه سیاست ها و ادعای ارضی بر آزربایجان نتایج منفی، خونین و ویرانگری را برعلیه کردها بدنبال خواهد داشت.
اکثر روشنفکران و مردم در شهرهای آزربایجان غربی بخوبی هدف از ادعاهای ارضی احزاب کرد و نمایش ویدئو و فیلم از اورمیه بعنوان شهر کردستانی یا "قلب کردستان" را بخوبی می دانند. هدف احزاب کرد آماده سازی ذهنی و نظامی کردها برای اشغال شهرهای آزربایجان، قتل عام و آواره ساختن مردم آزربایجان غربی در فرصتی مناسب، بحرانهای سیاسی و دوره صعف و سرنگونی رژیم میباشد.
مردم آگاه و سیاسی آزربایجان میدانند که احزاب کرد اگر نتوانستند براحتی آزربایجان را به کنترل خود در آورند به تکرار داستان کرکوک و رای گیری و غیره خواهند پرداخت تا سهمی از آذربایجان ببرند. اما احزاب و گروههای افراطی کرد در تعیین سیاستهایشان دقت نکرده اند که آزربایجانیها اکنون اقتصاد آذربایجان را دست دارند و موقعیت محکمتری در کلیه ادارت دولتی، نیروهای پلیسی و نظامی د ارند و از نظر جمعیتی دهها برابر بیشتر از کردها هستند.
ادعای ارضی کردها نه فقط بریک وجب از خاک آزربایجان بلکه بر نیمی از آزربایجان با عکس العمل قاطع و سخت مردم روبرو است. ادعای ارضی برسرزمینهای آزربایجان به معنای اعلام جنگ علیه مردم ترک آزربایجان می باشد و زمینه جنگی سخت و خونین را آماده میکند.
ما ترکان آربایجانی خواهان جنگ نبوده و مردم کرد را به دوستی فرا میخوانیم. دو ملت ترک و کرد توسط دولت ایران به اسارت در آمده اند، بنا بر این آزادی و رهایی ایندو ملت به اتحاد و دوستی آنها بستگی دارد. تاکید ما بر دوستی و اتحاد به هیچ وجه بمعنای فراموش کردن زیادی خواهی ها و سیاست تجاوزکارانه احزاب کرد نیست.
مردم ترک آزربایجان ازادعای ارضی کردها بربخش مهمی از آزربایجان و نشان دادن فیلم اورمیه بعنوان یکی از شهرهای کردستان مردم آزربایجان را شدیدا به خشم آورده است. ادامه این وضع بدون هیچ شکی به جنگ، قتل عام ها و کشتار انسانها منجر خواهد شد. ادعای ارضی به آزربایجان هیچ چیزی جز فرار و آورگی کردها از شهرهای آزربایجان ندارد. ما امیدواریم احزاب کرد با زندگی، سرنوشت و جان و مال مردم کرد در شهرهای آزربایجان بازی نکنند. ادامه این سیاستها از طرف احزاب کرد قطعا و بدون هیچ شکی به قتل عامها منجر خواهد شد که تنها بازنده این جنگ حتمی قطعا مردم کرد خواهد شد.
امید است این نوشته به دست احزاب کرد هم برسد تا آنها متوجه شوند که درنتیجه سیاستهای احزاب کرد چه فاجعه ای اقلیت محروم کرد را در شهرهای آذربایجان تهدید میکند. فاجعه ای که مسئولیت آن بعهده احزاب کرد است.
منبع:
http://kurd-yayilmasi.blogspot.com/2010/09/blog-post.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر