سازمان تروریستی پ.ک.ک قرار آتش بس خود را تا 12 سپتامبر 2010 سه هفته قبل از رفراندوم قانون اساسی ترکیه شروع کرد. و در همین راستا حزب آ.ک.پ(حزب عدالت و توسعه)، ب.د.پ(باریش و دمکراسی پارتیسی، دست راست پ.ک.ک در مجلس) و پ.ک.ک(حزب کارگران کردستان) به نتیجه ی رسیدند؟ یا نه سوالاتی بود که به عقل انسان خطور می کرد. زیرا در مدت زمان رفراندوم حادثه تروریستی به وقوع نپیوست. و اکنون نیز ادامه قرار آتش بس این نکته به ذهن انسان می آورد که رفت و آمد بین ب.د.پ(حزب باریش و دمکراسی) و حکومت سبب به درازا کشیده شدن این قرار شد.
حتی در حادثه تروریستی که در سپتامبر 2010 در منطقه حکاری ترکیه تافق افتاد و منجر به کشته شدن 9 نفر شد و در حادثه تروریستی تاکسیم استانبول در 31 اکتبر 2010 که یک بمب متحرک خود را به نیروهای امنیتی زد بازهم قرار آتش بس ادامه پیدا کرد. زمان آتش بس آخری تا ژوئن 2011 خواهد بود!. یعنی تا زمانی که انتخابات سراسری ترکیه به اتمام برسد. و حزبی که در اقتدار هست(حزب آ.ک.پ) خواهد گفت نگاه کنید که با راههای نظامی با تروریسم به جایی نرسیدیم نگاه کنید که ما با گفتگو و دیالوگ مشکل را حل کردیم!. این را خواهد گفت و از مردم ترکیه رای خواهد خواست.
مردم ترکیه که دارای خصوصیات خاص به خود می باشند و دارای "حافظه تاریخی فراموشکار" باید مد نظر قرار گیرد. در یک لحظه سازمان تروریستی پ.ک.ک که یک سازمان تروریستی منطقه ای هست با کردهای ترکیه به یک معنا می آید و در نظر گرفته می شود. حتی افاده های نظیر "پ.ک.ک ی رئالیست" به جای کردهای رئالیست بکار برده شد و می شود. ادعای خروج نظامیان و میلیتانهای سازمان پ.ک.ک از ترکیه و و جای گرفتن در شمال عراق منتشر شد. در یک لحظه سازمان تروریستی پ.ک.ک (کا.ج.ک، شاخه داخل شهری پ.ک.ک)، رهبر سازمان اوجالان، ب.د.پ(حزب باریش و دمکراسی)، دمکراتیک توپلوم کونگره سی(اجتماع دمکراتیک کنگره)، تروریستها مستقر در قندیل مانند دلهای معصوم عمل کرده و علاقه مند به روند ادامه ماجرا شد. از این به بعد باید منتظر نتیجه مذاکرات رفت و آمد اقامت گاه امرالی(محل نگهداری رهبر سازمان تروریستی پ.ک.ک اوجالان) بود که چه نتیجه ی به بار خواهد آورد و امرالی چه می گوید؟ حتی نظامیان مستقر در قندیل با یک حرف مشترک خواسته ای خود را بیان می کنند. این اتفاقات زودهنگام و غیر منتظره به طوری اتفاق افتاد که بسیاری از روزنامه نگاران و سیاسیون ترکیه اداعا کردند که ما در سیاره دیگری زندگی می کنیم و گذشته تاریخی این سازمان را فراموش کرده ایم ....
اما نظامیان پ.ک.ک مسلح و میلیتانهای مستقر در قندیل پیام زیر را دادند که: سلاح هایمان را بر زمین نمی گذاریم و از ترکیه به قندیل مهاجرت نمی کنیم. اما با این وجود در ترکیه بی قانون ادامه یافت. با توجه به گذشته این گروه که در تاریخ 1993 آتش بس اعلام کرد و دولت در اثر بی دقتی و غفلت موجب کشته شدن 33 نظامی شد دولتمداران ترکیه باید از گذشته درس بگیرند که چقدر یک سازمان تررویستی بر سر حرف خود می ماند و پایبند می باشد؟ در یک آن پیامهای به دوستی و صلح نزدیکیم به وفور به گوشمان رسید. به طوری که به نظر انسان این چنین خطور می کند که با سازمانی که در این سالها مبارزه می کردید سازمان مسلح تررویستی نه بلکه یک سازمان قانونی بدون سلاح بوده ....
هدف ارتش و نظامیان ترکیه (ت.س.کا) و یا پ.ک.ک؟
در این وانفسا یکی از ارکان مجادله با تررویسم یعنی ارتش و نظامیان ترکیه نیز گرفتار تحریمهای دولتی می شوند. به طوری که در روی کاغذ هم که شده تهدیدی به ترکیه باقی نمانده است. بعد از مورد مردمان ساکن اگه و تفاهمات با یونان ما به یک دولت بدون مشکل مبدل شدیم.
ادعاهای بلغارستان بزرگ، سوریه بزرگ، اسرائیل بزرگ، خاکهایی که ارامنه از اناطولی(آنادولو) می خواهند، تشکیل کردستان در خاکهای اناطولی، بخشیدن مناطقی از اگه و آک دنیز غربی و ... و مسائل مرتبط جزء مشکلمان نمی باشد و تهدید کننده به نظر نمی آیند. چطور؟ به خاطر اینکه در کتاب قرمز(کتاب راهبردهای ملی امنیتی و سیاسی ترکیه) به غیر از اسرائیل چنین نوشته شده که تهدید دیگری نمی باشد. اما کتاب قرمز که روی پنهان بود و راهبرد سیاست ملی ترکیه بود امروزه با کتاب سفید تبدیل شده و همه اجتماع و افکار عمومی از آن آگاهند.
سخنان پر از تهدید اوجالان یا به قولی زیر عبای اوجالان که چوب کلفتی برای زددن آماده است – قرار آتش بس تا 1 مارس 2011 رسید
در هر موردی از موضوعات روز ترکیه که پر از سیاستهای پوپولیستی می باشد و بر هیچ مشکلی راه حلی ادامه دار دیده نمی شود، مباحث راه حلهایی ارائه شده در سالهای 1970 که از تصفیه سازمان پ.ک.ک می بود را با مباحث رمانیتک مرتبط ساختن در عین حال از امرالی تهدیدی دیگر بر زبان رهبر سازمان تررویستی پ.ک.ک به زبان آورده شد. هنوز بر طبق شنیده ها که تکذیب نشدند قرار آتش بس تا ژوئن 2011 بود تا 1 مارس 2011 تمدید شد.
اوجالان مانند چند ماه گذشته از ایجاد یک کمیته حقیقت یاب و عادل خبر می دهد. اوجالان خواستار باز شدن منابع و برگه های نظامی دولت در مورد وقایع گذشته شد. یکی از سخنان مهم اوجالان مسلح شدن ک.ج.ک (همان پ.ک.ک داخل شهری) در تمام سالها خواهد بود، حتی مسلح شدن شاخه داخل شهری پ.ک.ک (ک.ج.ک) را به دور از موارد قانونی خواستار شد. بعد از سخنان اوجالان در یکی از روزنامه های ترکیه در حوادثی که در سالهای 1994 که شخصی با نام سیرت که قبلاً در پست نماینده مجلس بوده با یکی از اعضای طراز اول پشت صحنه پ.ک.ک در اوروپا به نام زوبیر آیدار می باشد در رابطه با پرونده د.ای.پ(پارتی دمکراتیک) به خارج از کشور ترکیه فرار کرده بود بعد از گذشت 16 سال مصاحبه این شخص منتشر شد. زوبیت آیدار در سخنانش چنین بیان می کند که اگر نیروهای مسلح پ.ک.ک به عراق مهاجرت کرده وسلاح هایشان را بر زمین بگذارند دولت ترکیه و به طور کلی هیچ کس دیگر از آنها سخن شنوی نخواد داشت. و حتی زوبیر آیدار سخنانی را بر زبان آورد که نقشه راه اجرا شده توسط آ.ک.پ نیز از راه اقامتگاه امرالی گذشته بود...
نتیجه گیری:
سازمان تروریستی پ.ک.ک در صورتیکه حتی خواسته ای نامشروعش نیز محقق شود نه به داخل عراق مهاجرت خواهد کرد و نه سلاح هایشان را زمین خواهند گذاشت و مطئمناً بعد از محقق نشدن خواسته های نامشروع این سازمان تروریستی ترور دوباره ادامه خواهد داشت. منطق سازمان پ.ک.ک این هست که می خواهند بگویند مسئله ائتنیکی کرد تبارهای ساکن ترکیه مسئله پ.ک.ک می باشد و راه حل این مسئله نیز به پ.ک.ک ختم می شود. مفهوم دمکراسی با طرف گفتگو نشستن و مخاطب قرار دادن یک سازمان تروریستی محقق نمی شود. از مطالبی که امروز می بینیم و می شنویم می توان به خوبی از رابطه پنهان اقامتگاه امرالی و حزب آ.ک.پ پی برد. در این بازی پ.ک.ک نقش بالانس را دارد و بعضی از مواقع به عنوان ادویه به کار می رود. مسئله ائتنیک کرد ساکن ترکیه باید از طریق راه حل های قانونی و مجلس ترکیه و با مشارکت گروههای در باطن دمکراسی خواه مردم کرد ساکن ترکیه به وقوع بپیوندد.
مرکز روابط بین المللی، استراتژیک و آنالیز ترکیه – انستیتو ترور – دکتر جلال الدین یاووز
منبع:
مترجم: اومود اورمولو
سخنان مترجم:
پ.ک.ک یا حزب کارگزان کردستان سازمان تررویستی می باشد که قریب به 30 سال به مبارزه مسلحانه و ترور افراد نظامی و غیر نظامی در ترکیه و چندین کشور دیگر پرداخته است. در این سالها این سازمان بیش از 30.000 ترور داشته که در این لیست بلد بالا بیش از 750 کودک جای می گیرند. هدف این سازمان تشکیل کردستان بزرگ با توجه به ادعای خاکهای نداشته از چنیدن کشوز از جمله ترکیه، آزربایجان، سوریه، عراق، ایارن می باشد. نظامیان این سازمان بیشتر از کرد تبارهای کشورهای ترکیه، عراق، سوریه، ایارن، ارمنستان و در طول تاریخ این سازمان نظامیانی با هویتهای مختلف همچون ارمنی و ... در بین نظامیان این سازمان مشاهده شده است.
مسئله سازمان تررویستی پ.ک.ک یک مسئله منطقه ای هست و باید به عنوان مشکل تروریسم منطقه ای نگریسته شود چون این سازمان شاخه های متعددی در کشورهای همسایه ترکیه مثل ایارن با نام پژاک و در دیگر کشورها نیز ریشه دوانده است.
مردم کرد ترکیه را باید از اعضای این سازمان تمیز دهیم و در هر چه دمکراتیزه شدن کشور ترکیه و افزایش حقوق انسانی مردم کرد ترکیه حمایت داشته باشیم چون این حق آنهاست دولت ترکیه با ایجاد کانلال 24 ساعته به زبان کردی، حق تحصیل به کردی، افزایش و ایجاد مشاغل در منطقه های کرد نشین ترکیه، و به قولی با افزایش امکانات اجتماعی و ... به هر چه بهتر شدن و تسریع روند دمکراتیک شدن ترکیه قدم برداشته و بر می دارد. ولی در طرف دیگر قضیه دولت ترکیه و دیگر دول منطقه که به نوعی با موضوع تروریسم کرد در ارتباط اند اول با راه حل های سیاسی جلوی حمایت دیگر کشورهایی که رابطه خوبی با ترکیه ندارند را بگیرند و به عبارتی از تغذیه شدن این سازمان تروریستی ممانعت کنند و در وهله ی بعدی دولت ترکیه با توجه به قدرت نظامی سعی در مهار این سازمان تروریستی داشته باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر