Türkiye séçimlerinden qısaca izlenimlerim:
-Türkiye 80 milyonluq bir ölke olaraq 5 iledek tekce Erdoğan’a insafina emanet.
-Türkiye tolumu 16 nisan referandumunda olduğu kimi ortadan ikiye bölündü.
-Türkiye'nin yüzde 50'sine yaxını dayatılan yéni organ neqlini gine redétdi.
-Erdoğan'ın Türkiye toplumunu bölüb ve 'men' ve 'öteki'ler siyasetinin getirdiği oy nedeniyle devam édib ve toplumdaki qutublaşma daha da artacaqdır, Çünkü Erdoğan indiyedek sergilediği tavır kimi tekce ona oy vérenlerin sesi ve Cumhurbaşqanı olmuşdur ve bu durum devam édeckdir.
- Toplumun en az yarısının istekleri yox sayılmaya devam édecekdir.
-Çoxulcu ve çox rengli bir Türkiye deyil, bir elde toplanan bütün méda gücünüde qullanaraq daha ‘tek sesli’ bir Türkiye 80 milyonu gözleyir.
- Démoqratik bir siyasal sistemin olmazsa olmazı olan ‘quvvetler ayrılığ’ının Türkiye’de olduğundan söz étmek artıq olanaqsızdır, Türkiyede artıq quvvetler birliği tek adamda toplandı.
-Erdoğan toplumun yüzde 50’sinin oyunu ve desteyini alaraq daha da otoriterleşecekdir.
- Erdoğan tipi başqanlığın sınırı ve yétgilerinin haraya dayandığını, Erdoğan bile bilememekde ve yéni dönemde yapboz uyqulaması bolca yaşanacaqdır.
- Türkiye démoqrasısı daha da gérileyecekdir, çünkü Erdoğan’ı dénétleyecek ve denge oluşduracaq héç bir qurum ve quruluş artıq yoxdur.
-Türkiyen’in dünya’da, Ortadoğu, İslam âlemi ve Türk Cumhuriyetlerindeki sayqınlığı daha da azalaraq gérileyecekdir. Artıq Türkiye bir rol model ölke deyil, axsaq bir parlaménter démoqrasiden tek adamın yönetdiği bir ölke imajını vérmekdedir. Türkiyen’in bütün ayrıcalıqlarına kölke düşürüldü ve artıq sıradan bir Ortadoğu ölkesidir.
-Türkiye toplumu önceden daha çox 'muhafazakâr daha milliyetçiliğe yöneldi.
-Ékonomik sıxıntıların yaşandığı çoxu ölkede milliyetçilik duyquları artar ve biréyler bencilleşerek indiki çalxantılı durum daha pisleşmesin, daha kârlı çıxım diye qurtarıcı sandığı biréye asılırlar. Türkiye'nin ékonomik durumu ortada ve gédişat ise héç yaxşı deyil ve zorlu ékonomik günler Türkiyeni gözleyir.
-Tekce bir ölkede séçim olur diye, orada démoqrasının olduğundan söz étmek olmaz. Dünya siyasal tarixinde görüldüğü kimi bir çox sıradan siyasetçi zamanla yétgilerin bir elde toplanmasından dolayı güc zeherlenemsi yaşayayıb, otoritérleşerek néce séçimle geldiği ve diktatörlüğe évrildiğine tanıqlıq étmişdir. Démoqrası séçilen çoxunluğun, azınlığın ne qeder haq ve huququnun qoruduğu, geliştirdiği ve savunduğuyla ölçüler. Hele çoxunluq deyil de yüzde 50 ise, bu ‘uzlaşını’ gerekli qılar. Türkiyen’in söz dağarcığında ‘uzlaşı kültürü’diye bir qavram yoxdur.
Ve son söz olaraq yüzde 98 İran İslam Dévrimine oy vérmiş bir toplumun biréyi olaraq, bugün 40 il sonra ve dördüncü quşaq olaraq o séçimin bedelini İran’in her açıdan çöküşüyle ödemekdeyik. Türkiye’de ise en az toplumun yüzde 50’si her açıdan bu pis gédişatın bilincinde olub ve bilincli yurddaşlar olaraq davranmaları, Türkiyen’in İran olmayacağının en böyük garantisidir.
