پس از حرکت اعتراضی فارس زبانان که به نام جنبش سبز مصطلح شد اپوزوسیون مرکزگرای فارس زبان خارجی دست بکار شده و به مانند 33 ساله گذشته مفاهیمی همچون آلترناتیو سازی، دولت موقت و ... را بر زبان آورده و تاکنون بیش از چندین کنفرانس در همین رابطه در چندین کشور دنیا تحقق یافته است. نکته قابل تامل و توجه عدم وجود نمایندگان واقعی ملت ترک و دیگر ملل غیرفارس در این گردهمائی های برای بافت کلاه جدید می باشد. براستی هدف اپوزوسیون مرکزگرای فارس زبان ایجاد دولتی به اصطلاح دمکراتیک می باشد یا بافت کلاه گشاد جدید تنها با تغییر قالب از فاناتیسم اسلامی به سکولاریسم فارسی بدون تغییر در هژمونی قدرت و تداوم پایمال نمودن تمامی حقوق ملت های محکوم؟ اگر واقعاً هدف اپوزوسیون مرکزگرای فارس زبان ایجاد دولتی دمکراتیک هست پس چرا هیچ یک از نمایندگان واقعی ملت ترک و دیگر ملل محکوم در این کنفرانس ها جائی ندارند؟ این چه نوع دمکراسی آقابالاسری جدیدی میباشد که اپوزوسیون مرکزگرای فارس زبان برای ملت ترک و دیگر ملل غیرفارس به ارمغان خواهد آورد بدون اینکه نمایندگان واقعی ملل محکوم در آن جائی داشته باشند؟ آیا نتیجه این کلاه دوزی جدید چیزی به مانند و بلکه گشادتر از کلاه تاریخ مصرف گذشته فعلی می تواند باشد؟ آیا حتی سخن گفتن از دمکراسی از نوع فارسی اش بدون وجود نمایندگان واقعی ملت ترک و دیگر ملل محکوم جوک مضحکتری نسبت به وضعیت موجود نیست؟ این آقایان با این طرز نگرش دمکراتیک و صدای دمکراسی که گوش فلک را کر می کند چطور در اولین گام چندملیتی بودن جغرافیای ایران را نادیده گرفته و در پی تحقق به اصطلاح دمکراسی از نوع فارسی اند. برای مثال اشخاص آقایان شریعت مداری، بابک امیر خسری و .. که تنها به هیچ جرمی نداشته ای به یدک کشیدگان هویت ترک اند می توانند نماینده واقعی ملت ترک گردند یا داستان تکراری انقلاب 57 در حال شکل گیری می باشد؟ آیا تنها ترک بودن می تواند دلیل بر نمایندگی ملت و جامعه ای باشد؟ مگر کسروی، ایرج و محمود افشار، لهراسب زینالی، کاوه بیات، عارف قزوینی و صدها پان ایرانیستی که تحویل دولت ایران و سیستم مرکزگرا تقدیم نموده ایم به یدک کشیده گان هویت ترک نبوده اند، هویت ترک تنها اولین گام و یکی از جزئی ترین گام های برای نمایندگی ملت ترک می باشد، اینان خود نیز بهتر از هر شخص ترکی می دانند که هیچ جایگاهی در بین ملت ترک نداشته و نخواهند داشت، چون در پی کلاه دوزی گشادتری برای ملت ترک اند...
به باور راقم این سطور اینان نه در پی آوردن دمکراسی به این جغرافیا می باشند بلکه اینان ذره ای از مفهوم دمکراسی را نیز علارغم زندگی سالها در غرب نتوانسته اند بیاموزند، سخن اینان دقیقاً به مثابه سخن کودک 10 ساله می باشد که کودک در تصور خود می پندارد: جمهوری اسلامی بد هست و ما خوبیم، انها بروند و ما بیاییم حکومت کنیم چون ما دمکراتیم، سکولاریم و ...
مگر درد ملت ترک و دیگر ملل محکوم تنها سکولاریسم هست؟ یا استبداد دینی تنها یکی از مصائب وجودکلاه فعلی می باشد، مشکل اصلی طرز نگرش قرون وسطی و آقابالاسری که تداومش را در شما آقایان به اصطلاح دمکرات را نیز شاهدیم می باشد که تنها خواستار تداوم وضعیت موجود اند نه تقسیم و برابری تمامی ملل ساکن این جغرافیا بدون داشتن کوچکترین ارجحیت ملت حاکم بر ملل محکوم.
باید گروههای سیاسی ترک کمر همت نموده و از هر گونه اختلاف افکنی بدور باشند تا بتوانند جبهه ملی را در برابر این طیف ساماندهی کنند، در غیراینصورت با ایجاد هر حزب طی 10 روز و گذاشتن نام های پرطمطراق نمی توان حزب سیاسی بود و بلکه خیانتی به ملت ترک می باشد، خاورمیانه و دنیا در حال سپری نمودن تغییر شگرفی می باشد و طیف های سیاسی ترک نیز باید در افکار قدیمی خود تحولی بوجود آورند و گرنه تماماً از صحنه سیاست حذف خواهند شد ولی در صورت همدلی و همکاری تمامی گروههای سیاسی می توانیم آینده بهتری را برای ملت ترک بوجود آوریم، مرزهای ما برای همپیمانی ملت ترک و وطنمان آزربایجان به همراه دیگر مناطق ترک نشین می باشد، شما گروههای سیاسی ترک امروزه وظیفه ای تاریخی دارید و باید اعتماد ملت ترک را نسبت به حرکت ملی ترک – آزربایجان احیاء کرده و قوت بخشید.
به نظرم در صورت حمله احتمالی خارجی به این جغرافیا بهترین کار اعلان استقلال آزربایجان و خواست خودمختاری برای دیگر مناطق ترک نشین خواهد بود، برای تشکیل دولت ملی اگر لزومی داشته باشد در برابر تمامی متجاوزین به مناطق ملی ترک در کنار هم خواهیم ایستاد چون همانطوری که دیده میشود آخرین شانس ما برای تشکیل دولت ملی و پایان دادن به استعمار و استثمار 88 ساله تنها از دولت ملی می گذرد....
آدی یوخ بیریسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر