اومود اورمولو
تیم فوتبال بارسلونا که از منطقه خودمختار کاتالان اسپانیا نامور تیم های فوتبال دنیا می باشد به عنوان مهمترین نشانه استقلال طلبان کاتالانی شناخته می شود. بارسلونای کاتالانها تیمی از جنوب شرقی اسپانیا از ایالت خودمختاری به جمعیت 8 میلیون نفر می باشد که منطقه خودمختار کاتالان از بعد قوانین اجرائی یکی از خودمختارترین مناطق اروپا شناخته می شود. امروزه مهمترین بحث مابین دولت مرکزی اسپانیا و حکومت خودمختار کاتالان بحث جدائی از اسپانیا و پیوستن منفرد به اتحادیه اروپا می باشد. بخش وسیعی از جامعه کاتالانی ها خواستار تحقق "حق تعیین سرنوشت" و جدائی از اسپانیا هستند و تیم بارسلونا به مانند تراختور ترکان ساکن ایران تنها یک تیم معمولی نبوده وبه عنوان هویت کاتالان ها تلقی می گردد گرچه که مابین تراختور و بارسلونا تفاوت هائی اساسی از جمله مالکیت، نحوه اداره باشگاه، شکل گیری، ابعاد و... وجود دارد ولی مهمترین نکته اشتراکی تراختور و بارسلونا مبدل شدن هر دو تیم فوتیال به نماد مقاومت ملتی در برابر راسیسم، تبعیض، فاشیسم، برتری طلبی، تحقیر، استعمار و .. می باشد.
بررسی تاریخ باشگاه بارسلونا نکات مهمی از تاریخ کاتالان ها را نیز روشن می سازد و دقیقاً نشان دهنده این امر می باشد که بارسلونا تنها یک تیم فوتبال معمولمی نبوده و به مانند تراختور در سطحی وسیعتر نماد ملتی مستمعره می باشد. زمانیکه در استادیوم نیوکمپ واقع شوید تفاوت بارسلونا با دیگر تیم های دنیا را متوجه خواهید شد، به مانند تراختور که به علت قشر وسیع طرفدارانش در بازیهای خانگی و حتی بیرون از خانه نیز شاهد طنین انداز شدن انواع شعارها، خواسته ها، مطالبات و ... ملی جامعه ترک می باشیم. در استادیوم نیوکمپ بارسلونا زمانیکه مارش رسمی کلوب خوانده می شود گوئی هویت فردی عقب نشسته و جای خود را به هویت ملی واگذار می کند.
در دیگر سو باشگاه بارسلونا تنها به استقلال طلبان کاتالان محدود نبوده و در بعد وسیع تر به عنوان نمادی در برابر فاشیسم، برتری طلبی، راسیسم، استعمار و .. میلیونها انسان و جغرافیای مستمعره می باشد. چند هفته پیش بود که پلاکارت معروف "South Azerbaijan Is Not Iran" با همان تاثیر یاد شده از بارسلونا و استقلال طلبان کاتالان به مقامت در برابر راسیسم و استعمار در تبریز پایتخت آزربایجان توسط جوانان ترک برافراشته شد، این همان تاثیرگذاری بارسلون در آزربایجان جنوبی و مابین جونان خسته از راسیسم، تبعیض، استعمار و ... ترک می باشد. پس از برافراشته شدن پلاکارت "آزربایجان جنوبی ایران نیست" مدیای کاتالان نیز شعار مذکور را مورد نقد و بررسی وسیعی قرار داد و چندین مقاله در مدیای کاتالانی ها در شبکه های اجتماعی نظیر فیسبوک منتشر گشت. گرچه فضای لازم برای فریاد خواسته ها و حقوق پایمال شده ملت ترک بوسیله ابزار تراختور فراهم نیست و هفته ای نیست که چندین طرفدار این تیم به جرم های رنگارنگی دستگیر نشوند ولی مهمترین نکته تاریخی نزدیکی ملت های ترک و کاتالان و تاثیر پذیری و تاثیرگذاری در راه مبارزه ملی و مقاومت در برابر استعمارگر می باشد.
بارسلونا در کنار نماد هویت ملی کاتالانی ها در بخشهای فرهنگی، اقتصادی و ... نیز فعالیت دارد، وجود بیش از 2 هزار انجمن در سرتاسر دنیا و در کنار سازمان جهانی یونیسف شرکت در اعمال عامل المنفعه تنها نمونه ای زیرمجموعه بارسلونا می باشد.
در حالی که بارسلونا جزئی از نماد هویتی کاتالان های استقلال طلب می باشد ولی درعین حال نیز صدای گروههای آنارشیست، قشر کارگر، انقلابیون و .... نیز می باشد.
تیم فوتبال بارسلونا طی این سالها میزبان صدها ستاره معروف جهانی چه در عرصه بازیکن و چه در امر مربیگری بوده است. ژوزف کرایف ستاره نامدار جهانی در مورد بارسلونا چنین می گوید:
در بسیاری از نقاط جهان فوتبال بازی کرده و یا تماشا نمودم ولی عشقی که کاتالانی ها به بارسلونا می ورزند درهیچ کجای دنیا مشاهده ننمودم.
بابی رابسون دیگر ستاره جهانی در مورد بارسلونا در جائی چنین می گوید:
کاتالان نام ملتی هست که بارسلونا نام ارتش این ملت می باشد.
تاریخ شکل گیری باشگاه بارسلونا
در سال 1898 هانس گامپر سوئدی که هنوز 22 سال داشت برای دیدار عمویش به بارسلونا می آید و شیفته این شهر زیبا می شود. وی که از خانواده ای مرفهی بوده در کوتاه ترین زمان ممکن زبان کاتالانی را می آموزد و در آن دوره صاحب امتیازی روزنامه ای ورزشی به نام Los Deportes را نیز خریده و می گرداند. هانس که طرفدار تیم زوریخ سوئد بود در بارسلونا نیز به عشق فوتبال خود ادامه می دهد، و از هر فرصتی برای فوتبال بازی کردن بهره می برد. در اکتبر 1899 در روزنامه اش خبری مبتنی بر قصد ایجاد تیم فوتبال باشگاهی را منتشر می کند که پس از 1 ماه با همراهی 11 نفر دیگر در 29 اکتبر 1899 موفق به ایجاد تیم فوتبال بارسلونا می شوند. مابین اعضای تشکیل دهنده کلوب از سوئد، کاتالان و انگلیسی موجود بود و هانس هم به عنوان مدیر و هم رئیس باشگاه انتخاب می شود. از زمان تاسیس بارسلونا برای تصدی امر باشگاه دارای در زمان فرانکو سعی بر آن می شد که شخصی که نزدیک به حکومت مرکزی باشد برگزیده شود تا اسپانیا بتواند تمامی فعالیت های باشگاه را زیر نظر بگیرد. حتی در زمان دیکتاتور فرانکو چندین بار بودجه باشگاه قطع شد، بازیکنان خارجی تبعید گشتند، خرید بازیکن خارجی ممنوع شد و .. در آن سالها ترانسفر بازیکن به تیم و یا کمک مالی برای بارسلونا به معنای مخالفت با سیاستهای فرانکو محسوب می شد. فرانکو در تقابل با بارسلونا تیم رئال مادرید را یاری می رساند ولی قبل از این عمل مادرید را از جمهوری خواهان پاک سازی نمود. در آن زمان که رافائل سانچز در پست مدیریت رئال مادرید بود دستگیر و مورد شکنجه واقع شد و بدین صورت بود که بارسلونا به عنوان تیم ضدفاشیست، آنتی دیکتاتور، مقاومت ملی و رئال مادرید به عنوان نماد دیکتاتوری، فاشیستم، استعمارگر مبدل گشت. رویاروئی معروف ‘El Clásico’ تقابل مابین مفاهیم یاد شده را زنده می کند.
بازی که با تهدید به نتیجه 11 -1 انجامید
در ژوئن 1943 در استادیوم مادرید و در لیگ سلطنت اسپانیا و بازی نیمه نهائی بارسلونا در بازی رفت موفق به شکست دادن رئال مادرید با نتیجه 3 به 0 گشت ولی در بازی برگشت به تهدید به مرگ تمامی اعضای تیم از سوی فرانکو صورت گرفته بود رئال مادرید بازی برگشت را با نتیجه 11 بر 1 پیروز گشت که این نتیجه به عنوان متمایزترین نتیجه الکلاسیکو در تاریخ جاودانه گشت.
سالها بود که جنگ تمام شده بود ولی بارسلونا هنوز هم از سوی دیکتاتوری مدیریت می شد برای پایان دادن به این امر حسابدار باشگاه آقای Agustí Montal i Galobart راه جدیدی پیشنهاد داد به طوریکه دیگر مدیریت بارسلونا از سوی مجمع انتخابی برگزیده شود نه تعیین از سوی مرکز. در 20 سپتامبر 1946 آقای مونتال که کاندید ریاست باشگاه گشته بود به عنوان رئیس بارسلونا انتخاب شد و این نشانگر شروع پروسه جدید در بارسلونا بود. پس از آن بود که بارسلونا موفق به کسب پی در پی قهرمانی های لیگ اسپانیا و جانگیری دوباره شد. طی 6 سال ریاست مونتال بود که اولین قدم های ساخت استادیوم نیو کمپ به اجرا گذاشته شد. بزگترین استادیوم اروپا در 24 ژوئن 1957 با ظرفیت 120 هزار نفر افتتاح گشت. کاتالان های استقلال طلب از آن روز تا به اکنون شعارهای ملی و ضد دیکتاتوری، ضد استعماری، ضد راسیستی و .. خود را همراه با پرچم های کاتالان و بارسلونا در ورزشگاه به صدا در می آورند.
برداشت آزادی از مقاله محمد جیلان در روزنامه یورد ترکیه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر