اومود اورمولو
طی هفته های گذشته وزیر آموزش و پرورش ترکیه برنامه مفردات آموزش زبان مادری گروه اقلیت لاز در ترکیه را پذیرفته و تصویب نمود و از سال تحصیلی پیش رو زبان اقلیت لاز در ترکیه نیز جزء دروس انتخابی در سیستم آموزشی ترکیه خواهد بود.
از سال 2012 زیرساخت های لازم برای جایگیری دروس آموزش زبان های مادری گروههای ائتنیکی لاز، کرد، آبخاز، زازا، چرکس و ... در برنامه های سیستم آموزشی ترکیه و تغییرات اجباری قانون اساسی گنجانده شده بود که بر اساس تامین نیازهای آموزشی این گروههای ائتنیکی – زبانی از سال تحصیلی پیش رو تمامی این گروهها خواهند توانست زبان مادری خود را در سطوح ابتدائی (به استثنای کردها که در تمامی سطوح می توانند زبان مادری خود را به صورت دروس اختیاری بیاموزند) انتخاب نموده و آموزش های لازم را فرار گیرند. علت به طول انجامیدن گنجاندن دروس زبان مادری گروههای ائتنیکی مذکور عدم وجود کادر آموزشی و تدوین کتب آموزشی بیان شده است.
مفردات دروس اقلیت لاز ترکیه ای از سوی انستیتوی لاز تدوین و سپس به وزیر آموزش و پرورش ترکیه ارجاع داده شده، البته شایان ذکر هست که دانشگاه مطرحی همچون "بوغازایچی" نیز در فراهم نمودن دروس آموزش زبان مادری لازها نقش بسزائی بر عهده داشته است.
جایگیری دروس آموزش زبان مادری لازها، چرکس ها، کوردها، آبخارها و ... در سیستم آموزشی ترکیه بدون تردید نتیجه مجادله هویتی – زبانی روشنفکران گروههای ائتنیکی – زبانی مذکور می باشد. بر اساس آمار رسمی در ترکیه حدود 1.616.412 نفر لاز ساکن اند و لازها پس از گروههای ائتنیکی ترک ، کرد،عرب ،چرکز پنجمین گروه ائتنیکی موجود در ترکیه بشمار می روند.
در حالیکه اقلیت 1.616.412 لاز در کنار دیگر گروههای ائتنیکی در حال آماده شدن برای آموزش زبان مادری در سیستم آموزشی ترکیه می باشند در ایران که از بعد تنوع ائتنیکی ، دینی، زبانی ،فرهنگی و ... قابل قیاس با ترکیه نیست هنوز هم تنوع ائتنیکی – زبانی موجود در جغرافیای ایران کتمان شده و سیاست های آسیمیلاسیون و انتگراسیون برای زدودن تنوعات مذکور بکار بسته می شود. در ایران چندملیتی، چندزبانی، چنددینی و چندفرهنگی زبان اقلیت فارس زبان از موقعیت انحصاری و ویژه ای به عنان تنهاترین زبان رسمی برخوردار می باشد در حالیکه دیگر زبانهای اکثریت به مانند زبان ترکی از هیچ جایگاهی برخوردار نبوده و به صورت قوانین نوشته شده و نانوشته ای ممنوع می باشند. در عین حال سیستم آموزشی اجباری در ایران که بر پایه تحمیل زبان اقلیت فارس زبان بر دیگر ملیتها شکل گرفته مهمترین ابزار استعمارگر برای فارس سازی کودکان ترک و ترکی زدائی می باشد. به واقع شهروندان غیرفارس ایران همچون ملت ترک تنها به سبب داشتن زبان مادری و هویت ائتنیکی متفاوت از گروه اقلیت حاکم از جامعه طرد شده و به عنوان شهروندان درجه دوم تلقی و تعریف گردیده است، به طوریکه حتی در ایران اجازه کاربرد نام های ترکی برای کودکانمان ممنوع بوده و مخالف امنیتی به اصطلاح ملی تلقی می گردد. ترکان ساکن ایران با جمعیتی بالغ بر 25 – 35 میلیون نفر نه اقلیت ملی بلکه ملتی بدون دولت تحت استعمار و استثمار داخلی گروه اقلیت فارس زبان می باشند.
مهمترین خواسته جامعه ترک از هر طیف و گروه فکری رسمیت و سراسری شدن زبان ترکی در ایران تحت ضمانت اجرائی قانون اساسی برای مبارزه با تبعیض های متعدد زبانی موجود در ایران می باشد.
منبع ترجمه:
http://tinyurl.com/mc69pgu
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر