اومود اورمولو
استاندار کرمانشاه با ذکر اینکه گویش های محلی مردم استان تهدید نبوده و بلکه یک فرصت می باشد از برنامه مدیریت ارشد استان برای تاسیس پژهشکده زبان و گویش های محلی در کرمانشاه خبر داد.
ابراهیم رضائی بابادی عصر روز جمعه در نشستی خبری هنگامی که خبرنگاری سوالی با مضمون افت شاخص های فرهنگی در استان و نگاه امنیتی به مسائل زبانی و فرهنگی مردم منطقه از ایشان پرسید ایشان در جواب سوال خبرنگار از احداث پژوهشکده زبان و گویش های محلی و مجموعه های فرهنگی مرتبط دیگر در کرمانشاه خبر دادند.
رضائی در ادامه پاسخ به سوال خبرنگار تصریح کرده که برای تاسیس پژوهشکده زبان و گویش های محلی تیم کارشناسی مشخص شده که اکنون نیز به فعالیت می پردازد و در آینده نزدیک نیز این مسئله با جدیت بیشتری پیگیری خواهد شد. ایشان زبانها و گویش های محلی را نه یک تهدید بلکه فرصتی برای آینده جهت استفاده معرفی نموده‌اند.
بی شک احداث پژهشکده زبان و گویش های محلی می تواند قدمی مثبت در راه تحقیق بر روی زبانها و گویش های موجود در کرمانشاه گردد و ما نیز به عنوان جامعه ترک از احداث این پروژه حمایت می کنیم، ولی سوال اینجاست که چرا تنها منطقه کردنشین کرمانشاه برای احداث این پژوهشکده برگزیده شده است؟
طبیعتا اینکه احداث پژوهشکده زبان و گویش های محلی را بخواهیم در حیطه وظایف استاندار و بدون اجازه مراجع امنیتی و کشوری بالادست ارزیابی کنیم بی تردید دیدی ساده انگارانه خواهد بود چون مسئله زبانهای گروههای ائتنیکی غیرفارس در ایران مسئله‌ای در حیطه وظایف هیچ استانداری نبوده و مستقیما از مراجع تراز اول کشور تنها می توان حتی اجازه سخن گفتن در چنین اموری را یافت چه برسد به احداث پژوهشکده زبانها. مسئله تامل برانگیز این می باشد که گروه ائتنیکی کرد که از بعد تکثر جمعیتی مابین گروههای مغلوب پس از گروههای ائتنیکی ترک و عرب سومین گروه ائتنیکی موجود در جغرافیای ایران می باشد برای اولین بار صاحب پژوهشکده زبان ها و گویش های محلی باید باشد ولی گروه ائتنیکی همچون ترک ها که نه گروهی اقلیت بلکه اکثریتی در استعمار داخلی اقلیت اند می باید تنها به سبب تمایز ائتنیکی و زبانی با گروه اقلیت حاکم به عنوان شهروندان درجه چندم دولت ایران ارزیابی شوند.
براستی چرا یکی از شهرهای ترک نشینی همچون تبریز، اورمیه، اردبیل و ... برای احداث پژوهشکده زبانها و گویش ها انتخاب نگردیده است؟ آیا مسئله ناشی از استاندار شهرها و مناطق ترک نشین یاد شده می باشد یا این حرکت دولت ایران در برگیرنده پیغامی برای جامعه ترک می باشد؟ استفاده ابزاری از کارت کرد در مواجه با ترک ها مسئله جدیدی نیست و چراغ سبز به گروههای افراطی و رادیکال کرد در مواجه با تغییرات دموگرافی غرب آزربایجان و دیگر مناطق ملی ترک نشین سیاستی قدیمی می باشد که از سوی دولت و ملت حاکم سالهاست که برای تغییر موازنه در مسائل ائتنیکی به عنوان اهرم بکار بسته می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر