ترور ، خشونت و قتل عام آیا راه مباره برای رسیدن به حقوق خویش می باشد
در همین هفته گذشته خبرهای زیر را می بینیم:
روز یک شنبه ساعت 22:30 در خیابان کوسه هجیج واقع در محله غفور شهر سنندج طی یک عملیات تروریستی به سوی پلیس راهنمایی و رانندگی عملیات تروریستی صورت گرفت.
پنج شنبه شب نیز طی دو عملیات تروریستی دیگر در شهر سنندج به فاصله زمانی دو ساعته دو نفر از اعضای نیروی انتظامی کشته شده و دو نفر دیگر نیز زخمی شدند.
متاسفانه این ترورها و قتل عامها اولین بار نبوده و مطمئناً آخرین بار نیز نخواهد بود. تجربیات 30 سال گذشته ترور و تروریسم در کشورهای منطقه در سالهای گذشته نشانگر تکرار و تکرار راه خشونت و ترویج تروریسم می باشد.
حال سوال اسنجاست که شخصی که به خود این اجازه را می دهد شخص دیگری را با اسلحه یا که در دست دارد بکشد چگونه می تواند از حقوق انسانی، دمکراسی، حقوق بشر، نه به اعدام و همچنین مطالب زیبایی سخن بگوید؟ روشنفکران کرد باید به این سوالات جواب دهند که چرا خشونت ، ترور و تروریسم را ترویج می کنند؟ کدام انسانی حق این را دارد که یک انسان دیگر را ولو به جرم اینکه حق او را پایمال کرده باشد بکشد؟ مگر ترور، کشتار، خشونت، و ... در تقابل با حقوق بشر، دمکراسی، حقوق انسانی نیست؟
منطقه خاورمیانه سالهاست که با انواع گروههای رادیکال و تروریست چه از نوع افراطیون دینی و چه از نوع ائتینیکی در تلاطم می باشد. طالبان، حزب کارگران کوردستان (Kurdistan Workers' Party) ، القاعده، حزب حیات آزاد کردستان (پژاک - Party of Free Life of Kurdistan) ، حزب الله لبنان ، ه.پ.گ (میلیتانهای ترور- کورد)، پ.ی.د (سوریه)، ک.ج.ک( ترکیهKCK- ) و ببرهای آزاد کردستان (Kurdistan Freedom Falcons) ، کومله، حزب دمکرات کردستان ...
لیست بلند بالای گروهها و دسته های ترور و خشونت نشان از ترویج و توسعه ترور در بین گروه ائتنیکی کردهای منطقه می باشد. و علت این خشونت و ترویج آنرا باید از سیاسیون و روشنفکران کرد پرسید که چرا ترویج خشونت؟
سازمان تروریست حزب کارگران کوردستان (Partiya Karkerên Kurdistan) در ترکیه بیش از 30.000 ترور و قتل عام داشته است.
سازمان تروریستی حزب حیات آزاد کردستان (Partiya Jiyana Azad a Kurdistanê) در ایران و آزربایجان غربی هزاران هزار انسان را قتل عام و ترور کرده است.
حزب کومله و حزب دمکرات در طول 30 ساله گذشته و جنگ بین عراق و ایران چه سرها که نبریده است.
نا امنی های منطقه ای را تصور کنید. زیانهای این ترورها و قتل عامها که ناامنی را به منطقه به ارمغان آورده است.
در همین هفته گذشته خبرهای زیر را می بینیم:
روز یک شنبه ساعت 22:30 در خیابان کوسه هجیج واقع در محله غفور شهر سنندج طی یک عملیات تروریستی به سوی پلیس راهنمایی و رانندگی عملیات تروریستی صورت گرفت.
پنج شنبه شب نیز طی دو عملیات تروریستی دیگر در شهر سنندج به فاصله زمانی دو ساعته دو نفر از اعضای نیروی انتظامی کشته شده و دو نفر دیگر نیز زخمی شدند.
متاسفانه این ترورها و قتل عامها اولین بار نبوده و مطمئناً آخرین بار نیز نخواهد بود. تجربیات 30 سال گذشته ترور و تروریسم در کشورهای منطقه در سالهای گذشته نشانگر تکرار و تکرار راه خشونت و ترویج تروریسم می باشد.
حال سوال اسنجاست که شخصی که به خود این اجازه را می دهد شخص دیگری را با اسلحه یا که در دست دارد بکشد چگونه می تواند از حقوق انسانی، دمکراسی، حقوق بشر، نه به اعدام و همچنین مطالب زیبایی سخن بگوید؟ روشنفکران کرد باید به این سوالات جواب دهند که چرا خشونت ، ترور و تروریسم را ترویج می کنند؟ کدام انسانی حق این را دارد که یک انسان دیگر را ولو به جرم اینکه حق او را پایمال کرده باشد بکشد؟ مگر ترور، کشتار، خشونت، و ... در تقابل با حقوق بشر، دمکراسی، حقوق انسانی نیست؟
منطقه خاورمیانه سالهاست که با انواع گروههای رادیکال و تروریست چه از نوع افراطیون دینی و چه از نوع ائتینیکی در تلاطم می باشد. طالبان، حزب کارگران کوردستان (Kurdistan Workers' Party) ، القاعده، حزب حیات آزاد کردستان (پژاک - Party of Free Life of Kurdistan) ، حزب الله لبنان ، ه.پ.گ (میلیتانهای ترور- کورد)، پ.ی.د (سوریه)، ک.ج.ک( ترکیهKCK- ) و ببرهای آزاد کردستان (Kurdistan Freedom Falcons) ، کومله، حزب دمکرات کردستان ...
لیست بلند بالای گروهها و دسته های ترور و خشونت نشان از ترویج و توسعه ترور در بین گروه ائتنیکی کردهای منطقه می باشد. و علت این خشونت و ترویج آنرا باید از سیاسیون و روشنفکران کرد پرسید که چرا ترویج خشونت؟
سازمان تروریست حزب کارگران کوردستان (Partiya Karkerên Kurdistan) در ترکیه بیش از 30.000 ترور و قتل عام داشته است.
سازمان تروریستی حزب حیات آزاد کردستان (Partiya Jiyana Azad a Kurdistanê) در ایران و آزربایجان غربی هزاران هزار انسان را قتل عام و ترور کرده است.
حزب کومله و حزب دمکرات در طول 30 ساله گذشته و جنگ بین عراق و ایران چه سرها که نبریده است.
نا امنی های منطقه ای را تصور کنید. زیانهای این ترورها و قتل عامها که ناامنی را به منطقه به ارمغان آورده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر