اومود اورمولو
در تاریخ نسل کشی ها و قتل عامی هائی که هویت ترک مسلمان منطقه را نشانه گرفته است بسیار می باشد. اجتماع ترک به علت اینکه از گریه و زاری بیزار بوده نسل کشی ها و قتل عام هائی که هویت ترک را در طول تاریخ نشانه گرفته است پس از سپری کردن مدتی به حافظه تاریخی خود واگذار کرده است. در حالیکه در طول عصرهای گذشته در جغرافیای وسیعی که ترکان زندگی می کنند قتل عام ها و نسل کشی های متعددی را شاهد بوده ایم. قتل عام های بالکان، بوسنی و ... جزء نزدیک ترین قتل عام هائی می باشد که هویت ترک - مسلمان را هدف گرفته بودند. در دیگر سو در همین نزدیکی ترکیه در قفقاز نسل کشی های متعددی نیز بر علیه ترکان محقق شده است که نسل کشی و قتل عام ترکان خوجالی از نزدیک ترین نسل کشی های ترک می باشد که تاریخ رقم زده است. با تمامی موارد فوق می توان نتیجه گرفت ترکان منطقه همیشه به سبب بسیاری از مسائل مورد هدف نسل کشی ها و قتل عام های متعددی بوده است.
نسل کشی ترکان آزربایجان
جنگی که در سال 1988 مابین آزربایجان شمالی – ارمنستان شروع و سبب اشغال بیش از 20% خاک های ملی ترکان آزربایجان بدست نیروهای اشغالگر ارمنی شد که در خوشبینانه ترین حالت 1 میلیون ترک آواره و مجبور به گریز از خانه و خاک اجدادی خود شدند. آزربایجان شمالی که دارای جمعیت 8 میلیونی بود به اجبار و در راستای سیاست های پاک سازی ائتنیکی ارمنستان مجبور به آوارگی 1 میلیون از شهروندان خود شد، یعنی از هر 8 نفر شهروند آزربایجان شمالی 1 نفر مجبور به ترک خانه و خاک اجدای خود شد. با توجه به ارقام جهانی ترکان آزربایجان شمالی جزء بزرگترین جمعیت مهاجر دنیا بوده اند که در راستای سیاست های نسل کشی مجبور به ترک موطن خود شده اند.
گروهای ناسیونالیست و افراطی ارمنی در سال های 1905-1907 اولین مهاجرت اجباری و قتل عام ترکان آزربایجان را در پیش گرفته اند. در دومین مرحله در سالهای 1920-1918 برای بار دوم ترکان آزربایجان مورد قتل عام ارمنی ها واقع شده و مجبور به مهاجرت از سرزمین خود شده اند. در اثنای حاکمیت شوروی ترکان آزربایجانی که در خاک های ملی خود در چوخور سعد(ایروان کنونی) زندگی می کرده اند در راستای سیاست های ترکی زدائی شوروی و ارمنستان مجبور به ترک خاک اجدادی خود شده اند ، این مهاجرت هدف دار برای تغییر بافت ائتنیکی منطقه در سال 1953-1948 صورت گرفته است. در این حادثه تاریخی بیش از 150 هزار ترک آزربایجانی از موطن اجدادی خود رانده شده است. آخرین نسل کشی و قتل عام ترکان آزربایجان در سال 1988 شروع شده است.
در سال 1988 و در اثنای جنگ قره باغ در کوتاه ترین مدت جنگ به بیرون از مرزهای قره باغ کشیده شد و باتوجه به اوضاع نابسمان داخلی آزربایجان شمالی و همکاری قوای روس با ارمنستان سبب اشغال 20% از خاک های ملی ترکان آزربایجان شد. در راستای این اشغال و نسل کشی بیش از 20 هزار شهروند آزربایجان شمالی کشته، بیش از 20 هزار انسان زخمی، 50 هزار انسان یکی از اعضای خود را از دست داده و 5.101 نفر ترک آزربایجانی مفقود و یا اسیر شد که 66 کودک نیز در بین اسرای ترک می باشند. در آزربایجان شمالی بیش از 7.737 خانواده یکی از اعضای خود را در جنگ از دست داده، بیش از 1/3 جمعیت آزربایجان در اشغال قره باغ به صورت مستقیم و یاغیرمستقیم دچار خسارت های فراوانی شده است. مشکلات اقتصادی، سیاسی، معشیتی، اجتماعی و ... ناشی از اشغال قره باغ بدست ارامنه خود بحث جداگانه ای می باشد.
هزینه های اشغال قره باغ برای آزربایجان شمالی
اشغال قره باغ سبب بوجود آمدن هزینه های هنگفتی برای آزربایجان شده است. بر اساس آمار علمی هزینه های ناشی از اشغال قره باغ برای آزربایجان شمالی در حدود 60 میلیارد دلار بوده است. بر این اساس بیش از 700 کارخانه صنایع، کشاورزی، بخش های اقتصادی و ... در این اثنا تعطیل شده اند. کارخانجات و صنایع تعطیل شده سبب تکمیل ظرفیت های تولیدی داخل آزربایجان شمالی در مقیاس 18% تولیدان شیر و لبنی، 41% تولیدات سیب زمینی و کشاورزی، 46% تولیدات گوشت میشده است. در منطقه اشغال شده بدست نیروهای مسلح ارامنه 616 دبستان و مدرسه کودک ، 242 مهد کودک، 683 کتاب خانه، 467 اثر تاریخی و موزه، 659 بیمارستان و مرکز پلیس و نیروهای انتظامی و 724 شهر و روستای ترک نشین ویران و یا اشغال شده است. در دیگر سو تخریباتی که در اثر جنگ و پس از جنگ در منطقه تحت اشغال ارمنستان و خاک های ملی آزربایجان شمالی حاصل شده است بسیار وحشتناک می باشد. نیروهای نظامی ارامنه پس از اشغال مناطق و شهرهای ملی ترک دست به آتش زدن جنگل ها، تخریب گورستانها و موزه های ملی و آثار تاریخی و حتی مساجد موجود در شهرهای آزربایجان شمالی دست یازیده اند، به طوریکه بنا به اسناد موجود بسیاری از مساجد قدیمی آزربایجان شمالی اکنون به محل نگهداری خوک و یا کلیسا مبدل گشته اند.
خاک های اشغال شده آزربایجان شمالی
پس از شروع جنگ Qarabağ در سال 1988 توسط ارامنه شعله های جنگ به دیگر مناطق آزربایجان شمالی و ارمنستان کشیده شد. در 12 می سال 1994 که آتش بس میان آزربایجان شمالی و نیروهای اشغالگر ارمنستان بوقوع پیوست تمامی خاک شهر قره باغ توسط نیروهای مسلح ارمنی اشغال شده بود. که در نتیجه این اشغال 890 روستا، شهر، منطقه و ... آزربایجان شمالی توسط نیروهای مسلح ارمنی اشغال شده بود.
شهرهای اشغال شده آزربایجان شمالی بدست نیروهای مسلح ارمنی:
سال 1991 عسگران
18 فوریه 1992 خوجاوند
25 فوریه 1992 شهر خوجالی
26 فوریه 1992 شهر شوشا
18 می 1992 شهر لاچین
4 آوریل 1993 شهر کلبجر
23 جولای 1993 شهر آغدام
24 آگوست 1993 شهر فضولی
27 اکتبر 1993 شهر زنگیلان
26 آگوست 1993 شهر جبراییلی
31 آگوست 1993 شهر قبادلی
ابعاد شهرها و جمعیت ساکن این شهرهای ملی آزربایجان شمالی به صورت زیر می باشد:
شهر قره باغ در ابعاد 4.388 کیلومترمربع و جمعیت 192.300 نفر
شهر لاچین در ابعاد 1.835 کلیومترمربع و جمعیت 59.500 نفر
شهر شوشا در ابعاد 970 کیلومترمربع و جمعیت 29.500 نفر
شهر کلبجر در ابعاد 1.963 کیلومترمربع و جمعیت 50.500 نفر
شهر آغدام در ابعاد 1.093 کلیومترمربع و جمعیت 158.000 نفر
شهر فضولی در ابعاد 1.386 کلیومترمربع و جمعیت 100.00 نفر
شهر جبراییلی در ابعاد 1.059 کیلومترمربع و جمعیت 51.600 نفر
شهر قبادلی در ابعاد 802 کلیومترمربع و جمعیت 30.300 نفر
شهر زنگیلان در ابعاد 707 کیلومترمربع و جمعیت 33.900 نفر
ترکیب و نفوس جمعیتی مذکور که اکثراً از ترکان آزربایجان شمالی می باشند به علت اشغال خاک اجدادی خود توسط نیروهای اشغالگر ارمنی ملزم به مهاجرت اجباری و هدف دار شده اند.
نسل کشی و قتل عام خوجالی
شهر Xocalı جزء مناطق استراتژیک و مهم قره باغ کوهستانی می باشد که نیروهای اشغالگر ارمنی آنرا اشغال کرده اند. موقعیت استراتژیک خوجالی و اشغال آن توسط نیروهای مسلح ارمنی بود که سبب اشغال دیگر شهرهای آزربایجان شمالی به مانند آغدام، شوشا، عسگران، خان کندی و ... شد. تنهاترین فرودگاه قره باغ در شهر خوجالی می باشد.
شهر خوجالی در اکتبر 1991 مورد محاصره نیروهای نظامی ارمنستان واقع شده بود. در 30 اکتبر راه زمینی اتصالی به خوجالی توسط ارامنه بسته شده و تنها راه ارتباطی از راه هوائی و هلیکوپتر بود. آخرین هلیکوپتری که قدم به خوجالی گذاشته در 28 ژانویه سال 1992 بوده است. پس از هدف گیری هلیوکپتر عادی که در شهر شوشا توسط نیروهای اشغالگر ارمنی مورد اصابت گلوله قرار گرفته وسبب کشته شده 40 انسان غیرمسلح شد این دسترسی نیز به پایان رسیده است. پس از 2 ژانویه برق شهر از کار افتاده و در نیمه دوم فوریه خوجالی توسط نیروهای اشغالگر ارمنی محاصره و اشغال شده است. برای اشغال شهر خوجالی نیروهای مسلح ارمنی از وسایل جنگی سنگین و توپ و تانک بهره برده اند.
شهر خوجالی که دارای 936 کیلومترمربع ابعاد و 2.605 خانواده به عبارت دیگر 11.356 نفر بوده در 26 فوریه 1992 توسط نیروهای مسلح ارمنی اشغال شده و در این اشغال نیروهای مسلح ارمنی مرتکب جنایت علیه بشریت شده اند. در حین قتل عام و نسل کشی ترکان خوجالی هیچ نیروی نظامی آزربایجان شمالی در خوجالی نبوده و تماماً شهروندان عادی خوجالی مورد سلاخی ارامنه واقع شده اند. با توجه به داده ها تنها 150 شهروند غیرنظامی خوجالی دارای سلاح سبک اعمم از کلت و اسلحه تک نفره بوده اند. نیروهای نظامی آزربایجان شمالی در حین قتل عام و نسل کشی ترکان خوجالی نتوانستند به مردم خود یاری رسانند و حتی اجساد قتل عام شده ها روزها در زمین ها بود.
نیروهای اشغالگر و مسلح ارمنی خوجالی را از سه طرف محاصره کرده و با استفاده از سلاح ههای سنگین و هلیکوپتر اقدام به اشغال خوجالی کرده اند. نیروهای مسلح ارمنی با اشغال شهر استراتژیک خوجالی پیامی به آزربایجان شمالی داده و موقعیت نظامی خود را در شهر های اشغال شده تقویت کردند. بر اساس بسیاری از منابع ارمنی که اکنون نیز مورد دسترسی می باشد قتل عام و نسل کشی ترکان خوجالی تنها و تنها جهت اعاده حیثیت و انتقام برای نسل کشی کذائی 1915 بوده است.
در شهر خوجالی چه حوادثی رخ داده است؟
نیروهای مسلح ارمنی در شب 25 فوریه 1992 با همکاری رسته 366 روسیه اقدام به محاصره و اشغال شهر خوجالی نمودند. در این اشغال بر اساس آمار رسمی 613 نفر به طور عمد که تماماً از جزء انسان بدون سلاح و غیرنظامی بوده اند قتل عام و سلاخی شده اند. بیش از 83 کودک، 106 زن، بیش از 7 نفر پیر و کهنسال نیز جزء مقتولین خوجالی می باشند. بنا به حقوق بشر و قوانین جنگی در هنگام جنگ ها نیروهای هر دو طرف سعی در کاهش آسیب رسانی به اشخاص بدون سلاح و شهروندان عمومی دارند که متاسفانه در نسل کشی ترکان خوجالی برعکس نیروهای ارمنی تماماً با هدف گذاری قبلی هزاران انسان را به صلیب کشیده و سلاخی کردند. بیش از 478 نفر در قتل عام خوجالی دارای جراحات سنگین، بیش از 1275 اسیر و 150 نفر به طور کلی مفقود شده اند.
نسل کشی و قتل عام ترکان خوجالی در مدیای غرب:
مجله Krua l'Eveneman پاریس در تاریخ 25 فوریه: نیروهای ارمنی شهر خوجالی را اشغال کرده اند. دنیا شاهد اجسادی که به وحشی ترین ترتیب کشته شده اند بود. آزربایجانی ها از کشته شدن هزاران نفر خبر می دهد.
مجله Sunday Times لندن در 1 مارس 1992: نیروهای مسلح ارمنی هزاران خانواده را نابود ساختند.
مجله Financial Times لندن در 9 مارس 1992: نیروهای مسلح ارمنی مهاجرینی که به سمت آغدام حرکت می کردند را کشتند. منابع آزربایجانی از کشتار 1200 نفر خبر می دهد.
مجله Times لندن در روز 4 مارس 1992: انسانهای بسیاری با فجیع ترین شکل ممکن کشته شده اند. در موردی از اجزای بدن دختربچه ای تنها جمجمه ای باقی مانده است.
مجله izvestia روسیه در 4 مارس 1992: دوربین های تلویزیون کودکی را نشان میدهد که گوشهایش بریده شده است. زنی نصف صورت اش متلاشی شده است. پوست سر مردان کنده شده است.
مجله Le Monde فرانسه در تاری 14 مارس 1992: ارگانهای خبری که در شهر آغدام قرار دارند از قتل عام و کشتار اهالی خوجالی خبر می دهند. بسیاری از اجساد کودکان سلاخی شده و پوست سرشان جدا شده است. ناخن های 3 نفر از مردان تماماً کنده شده است. این پروپاگاندای آزربایجانی های نیست تماماً حقیقت محض می باشد.
مجله izvestia مسکو در تاریخ 13 مارس 1992: ژنرال Leonid Kravets: من خودم در تپه بیش از 100 جسد دیدم. جسد کودکی جمجمه نداشت. اجساد زنانی که با شکنجه های فجیع کشته شده اند در همه جا مشخص بود. بسیاری از کشته شدگان کودک و زن بودند.
مجله Valeurs Actuelles پاریس درروز 14 مارس 1992: در این منطقه با تکنولوژی جدید و سنگین خود به شهر های مسلمانان حمله کرده اند. سازمان آسالا (سازمان تروریستی ارمنی) در سوریه و لبنان کمپ های متعدد آموزشی دارد. ارمنی ها آزربایجانیان را در قره باغ و خوجالی به قتل رسانده اند.
خبرنگار R. Patrick در محل حادثه حضور داشته است. وحشیتی که در کشتار خوجالی بود لکه ننگی در تاریخ اجتماعات می باشد.
گزارشگران Golos و V Stacko: جنگ صورت ندارد. تنها ماسک های خونی سبب کشته شدن هزاران زن، کودک خردسال و کهنسالان می شود. در خوجالی کودکان خردسال به چه سبب سلاخی شدند؟ یا مادرها به چه سبب کشته شدند؟ اگر خداوند بخواهد انسان را تنبیه کند عقلش را از او می گیرد.
مجله Nie بلغارستان و گزارشگر Violetta Parvanova: خوجالی فاجعه انسانیت می باشد.
در روز 3 مارس 1992 اخبار BBC Morning News ساعت 07:37 وضعیت را بدین گونه به تصویر می کشد: گزارشگرمان به صورت زنده اجساد بیش از 100 آزربایجانی را به تصویر کشیده است. بسیاری از کودکان قتل عام شده اند. به نظر گزارشگر بی بی سی به سر بسیاری از کودکان و زنان از نزدیک شلیک شده است.
16 مارس 1992 و خبری که در Newsweek و با گزارش Pascal Privat و Steve Le Vine تهیه شده است وضعیت را بدین گونه شرح می دهد: آزربایجان به مانند انبار اجساد شده است. تمام مردم شهر شخصی از خانواده شان را از دست داده و یاس داراند. این کشته شدگان در 25 فوریه و روز 26 فوریه توسط نیروهای مسلح ارمنی به قتل رسیده اند. آزربایجانیان ساکنین قره باغ و خوجالی می باشند که کشته شده اند. با توجه به اجساد مشخص می باشد که بسیاری از کشته شدگان در هنگام فرار با گلوله مورد هدف واقع شده و سپس از نزدیک به آنها شلیک شده است. بسیاری از اجساد جمجمه ندارند و یا نصف صورتشان تماماً محو شده است.
ارگان Human Rights Watch: قتل عام خوجالی پس از اشغال قره باغ بزرگترین قتل عام مردم بی دفاع و عادی می باشد که محقق شده است.
روزنامه نگار آمریکائی Thomas: عکاسان همکارمان از تماشا و ثبت تصاویر خوجالی بسیار متاثر شده اند. اجساد، کودکان، زنان، خانه ها و ... تماماً حقیقت دارد و باید صدای آن را به مردم دنیا رساند. برای شناسائی بصعی از اجساد به علت محو شدن صورت و جمجمه کاری نمی توان کرد.
داوود خیریان روزنامه نگار ارمنی الااصلی که خود شاهد نسل کشی و قتل عام ترکان خوجالی بود و سپس به بیروت مهاجرت کرد در کتاب ‘For the Sake of Cross’ و در صفحه 63-62 وقایع را چنین بازگو می کند:
گروهی از ارمنی ها که مسئول سوزاندن اجساد کشته شده ها بودند در روز 2 مارس و در غرب یک کیلومتری شهر خوجالی اجساد بیش از 100 آزربایجانی را جمع آوری کرد. در آخرین کامیونی که اجساد را جمع آوری می کرد دختر کودک 10 ساله را مشاهده کردم. سر و دستهایش زخمی بود. صورتش بسیار زخمی بود و از گرشنگی و سرمای طاقت فرسا رنج می برد ولی زنده بود. نفسهایش به سختی شنیده میشد. در چشمهایش ترس از مرگ به خوبی نمایان بود. در آن وانفسا سربازی به نام تیگرانیان آن را به مانند دیگر کشته ها روی بقیه اجساد انداخت. پس از آن تمامی اجساد را سوزاندند. برای من گوئی در حین سوختن اجساد صدای جیغ های متمادی تکرار می شد. نمی توانستم کار بکنم. من به شهر شوشا برگشتم. ولی آنها به خاصر صلیب جنگ را ادامه دادند.
قبول قتل عام خوجالی به عنوان نسل کشی
آزربایجان شمالی از سازمانهای حقوق بشر بین المللی خواستار شناسائی قتل عام خوجالی با عناوین نسل کشی و جنایت علیه بشریت می باشد. قتل عام خوجالی با توجه به ضدیت با حقوق انسانی و حقوق بشری، حققو بین الملل، حقوق زمان جنگ، حقوق انسانهای غیرمسلح، کنوانسیون های حقوق بشری، حقوق شهروندی، حقوق سیاسی، حقوق در زمان آتس بس و بسیاری از حقوق های جهانی مغیر بوده و در تضاد می باش دو به همین دلیل به عنوان نسل کشی باید شناخته شود.
با توجه به بند موجود در قطع نامه سازمان ملل در 12 ژانویه 1951 محو یکی گروه ملی از هویت، ائنیکی و دینی به عنوان نسل کشی شناخته شده است. کشتار ترکان آزربایجان شمالی در قره باغ و خوجالی بدون شک با قوانین موجود در سازمان ملل نیز باید جنیات علیه بشریت و نسل کشی شناخته شود.
منبع نوشته: مقاله دکتر سینان اوغان با عنوان نسل نسل کشیهای که هویت ترکان را مورد هدف قرار داده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر