با تغییر نگرش عمیقی که از سال 2002 تا به اکنون در ترکیه در قبال مسائل شهروندان کرد، ارمنی و دیگر اقلیتهای ائتنیکی و اعتقادی موجود در ترکیه صورت گرفته هر روزه شاهد پروژه ای در جهت تحقق حقوق تمامی شهروندان ترکیه می باشیم.
پیش نویس قانون اساسی ترکیه اکنون در حال نگارش می باشد و در پیش نویس قانون اساسی تعریف جدید و مدرنی از شهروندان ترکیه ای که در برگیرنده تمامی واقعیت های موجود در جامعه ترکیه می باشد هدف گذاری شده است به طوریکه تعریف ائتنیکهای موجود در ترکیه و تضمین تمامی حقوقشان با معیار تعریف شهروندی در اروپا و آمریکا مشابهت های فراوانی داشته و قابل رقابت خواهد بود.
بر همین اساس از سال 2002 تا به اکنون اولین انستیتوی زبان کردی نه در کردستان عراق بلکه در ترکیه گشایش یافته است در دیگر سو تاسیس کانال تلویزیون 24 ساعته به زبان کردی TRT 6 از دیگر کارهای صورت گرفته می باشد. علاوه بر این اکنون کردهای ترکیه ای قادر به آموزش زبان کردی در مدارس ترکیه می باشند گرچه که به علت نبود کادر کافی در حوزه آموزش زبان کردی با کاستهای متعددی همراه می باشد ولی رسمیت زبان کردی در سیستم آموزشی ترکیه یکی از مهمترین قدم های دمکراتیک شدن ترکیه میباشد. علاوه بر موارد مذکور حق دفاع از خود در سیستم قضائی به زبان های به غیر ترکی نیز با توجه به تصحیح قانون اساسی ترکیه در حال تحقق میباشد که به راحتی کرد زبانان ترکیه ای خواهند توانست در دادگاه ها به زبان مادری خود از خویش دفاع کنند.
درجدیدترین سلسله از تغییرات تحقق حقوق ائتنیک های موجود در ترکیه فرهنگستان زبان ترکیه اقدام به تحقیقات و گردآوری اولین فرهنگ لغت زبان کردی در دنیا نموده است(1)، بی شک این عمل بسیار بجای فرهنگستان زبان ترکی برای حفظ و بسط زبان کردی قابل ستایش می باشد.
روند تحقق تمامی خواسته های مشروع ائتنیک های غیرترک ترکیه ای در حالی صورت می گیرد که در ایران علارغم وجود میلیونها ترک، عرب، بلوچ، لر و ... تمامی این ائتنیک ها کتمان شده و از کوچکترین حقوقی برخوردار نمی باشند. ترک های ساکن ایران که نه ب هصورت تعریف اقلیت بلکه به صورت پرجمعیت ترین ائتنیک ساکن ایران هنوز از کوچکترین حقی در سیستم آموزشی ، سیستم قضائی و ...برخوردار نبوده و حتی سیاست دولت، اپوزوسیون مرکزگرا و ملت حاکم نیز مبنی بر کتمان هویت و زبان ترکی و به زیرسوال بردن بسیار آسان هویت و زبان جامعه ترک نهادینه شده است. امروزه در عراق دو زبان عربی و کردی زبانهای رسمی سراسری و زبان ترک زبان رسمی منطقه ای، در افغانستان زبانهای پشتو و دری زبانهای رسمی سراسری و زبانهای ازبکی، ترکمنی، بلوچی، پشه ای، نورستانی، پامیری و .. زبانهای رسمی منطقه ای اند ولی در ایران بنا به اصل 15 قانون اساسی جمهوری اسلامی "زبان و خط رسمی و متشرک مردم ایران فارسی بوده و اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتبی ملزم به استفاده از این زبان و خط می باشد" تعریف گردیده است، بدون اینکه زبانهائی به مانند زبان ترکی در این قانون اساسی تعریف گردند. در دیگر سو بسیاری از انسانهای متعلق به ملت حاکم در اپوزوسیون به ظاهر سراسری از امروز چماغ زبان فارسی را برای فردا در دست گرفته اند و با مفاهیمی نظیر اینکه زبان فارسی زبان مشترک ملل ایران هست به مانند 88 سال گذشته قصد تداوم این راه بی راهه را دارند که مطمئناً سخن گفتن از چنان مسائلی برای جامعه ترک و دیگر ملل غیرفارس قابل قبول و قابل تصور نیست چه رسد به تحققش، زبان فارسی به فرض هر چقدر هم زبان شیرین، باتمدن، قدرتمند، غنی و ...باشد تنها زبان خلق فارس زبان هست و خواهد بود نه بیشتر
منابع نوشته:
1- http://tinyurl.com/9cmz9zd
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر