اومود اورمولو
بر اساس تحقیقات انستیتوی Smithsonian واشنگتن تا اواخر قرن جاری بیش از 2500 زبان در دنیا به فراموشی سپرده خواهند شد و مسئولین انستیتو برای جلب توجه به مسئله زبانهای در حال مرگ امسال فستیوالی بدین منظور ترتیب داده اند.
مسئولین فستیوال از متکلمین زبانهائی که در معرض خطر مرگ زبانی اند نیز به فستیوال دعوت کرده اند که از جمله زبان کچوا در جنوب آمریکا و یا زبان ترکان تووا در سیبری از جمله مهمترین زبانهای در معرض خطر مرگ زبانی اند که به فستیوال دعوت شده اند.
در فستیوال از بومیان هاوائی که زبان آنان نیز در معرض خطر مرگ زبانی می باشد به فستیوال دعوت شده و یکی از متکلمین به این زبانها نیز از اهمیت حفظ زبانها سخنان چندی در مراسم فستیوال بر زبان می آورد.
هدف برگزار کننده گان فستیوال مذکور آشنائی با دیگر زبانها و فرهنگ های مختلف جوامع انسانی مشخص گردیده است.
خبر فراموشی 2500 زبان تا اواخر قرن جاری این سوال را در ذهن پدید می آورد که آیا زبان ترکان موجود در ایران نیز یکی از این 2500 زبان خواهد بود؟ اغلب زبانها به عللی همچون جنگ، نسل کشی ائتنیکی، ژنوساید زبانی(Linguistic genocide)، مهاجرت های اجباری و هدف دار، سیاست های آسیمیلاسیون و انتگراسیون دولت های حاکم بر زبانهای محکوم، اشغال سرزمینی، مرگ متکلمین زبان، هجمه رسانه ای و زبان غالب آموزشی، کتمان، تحقیر و عدم رسمیت زبانها، عدم کاربرد زبانها در امور روزمره و اقتصاد و .. به مرگ زبانی دچار می گردند. در منطقه جغرافیائی ایران بنا به آمارهای غیررسمی 25 – 35 میلیون ترک زندگی می کنند و مرگ زبانی ناشی از مرگ متکلمین به زبان ترکی تقریباً ملتفی می باشد ولی مهمترین مسئله ای که سبب می شود نسبت به مرگ زبان ترکی در ایران اعلام خطر کنیم عدم کاربرد زبان ترکی در سیستم آموزشی و سیستم اقتصادی می باشد. در ایران طی 100 سال گذشته تمامی سیاست های فرهنگی و زبانی دول ایران برای زدودن زبان ترکی و دیگر زبانهای ملت های غیرفارس به پیش برده شده و عدم رسمیت زبان ترکی و تحمیل زبان اقلیت فارس زبان به عناوین زبان ملی، زبان دولتی، زبان رسمی، زبان ایرانیت، زبان مشترک، زبان رابط و ... نمونه ای از نگرش دول ایران به مسئله زبانهای ملی ملل غیرفارس می باشد. سیستم آموزشی ایران بر اساس زبان اقلیت فارس شکل گرفته و هدف گذاری آن نه ترویج علوم مختلف و آموزش علوم انسانی بلکه تماماً فارسیزه کردن کودکان دیگر ملتهای تحت ستم ملی بنیان گذاری شده است. در دیگر سوی وضعیت سطح سواد به زبان مادری در ترکان ایران علارغم وجود آمار بدون تردید نزدیک به ارقام 1 تا 5% خواهد بود، این طیف نیز بیشتر تحصیل کننده گان به زبان ترکی در کشورهائی نظیر ترکیه و آزربایجان شمالی و .. می باشند و قشر وسیع جامعه ترک از بعد سطح سواد آموزی زبان مادری بی سواد مطلق تلقی می گردند. منطقه جغرافیائی ایران تمامی ویژگیهای یک جامعه چندملیتی، چندزبانی، چندینی، چندفرهنگی و ... را دارا می باشد که متاسفانه تمامی این تنوعات نه به عنوان میراثی بشری بلکه به عنوان تهدیدی امنیتی نگریسته شده و در عین کتمان و تحقیر شدن مورد سیاست های یکسان سازی زبانی و ائتنیکی دولت و ملت حاکم قرار گرفته اند.
اولین خواسته عموم جامعه ترک و پیشروان حقیقی اش برای پایان دادن به تبعیض های متعدد در ایران رسمیت و سراسری شدن زبان ترکی تحت ضمانت قانون اساسی و عدم تحمیل زبان فارسی به هر نام و عنوانی می باشد.
منبع خبر: بخش ترکی صدای آمریکا
http://tinyurl.com/k6jp9wp
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر